E Embla Aventure (shqip)

P.8

Serishe faleminderit per komentet votat dhe qe po e lexoni historin time. 

GretaXsh Moj muza ime vazhdo me frymezo. 

Love you all!

Greta, vajza me siper. Ne pjesen tjeter do ju prezantojme dhe me Ansin.

Muzika qe vinte nga i cthurur nate degjohej dhe ne lagjen ngjitur. Greta ende ndodhej ne trotuar duke u munduar qe te ecte sa me mire me takat e bezdisshme qe mbante veshur. Nga brenda vinin zhurma adoleshentesh qe nen ritmin e muzikes dhe lirine e mbremjes ulerisnin em sa kishin ne koke. Duhet te ishte e lumtur sepse ishte mbremja e saj. Dita kur ajo kishte ardhur ne jete. 

Kur hyri brenda nuk mungonin syte e mahnitur nga pamja e saj. Per here te pare kishte vendosur make up. Cdo kush e takonte dhe i uronte ditelindjen. Cuditerisht e kishte kapluar nje merzitje, ndaj mendjen e kishte te rrembente nje shishe me pijen me te forte qe egzistonte aty. Donte te dehej dhe te kthehej ne ate normalen. Qe nuk ndjente vuajtje.

E dehur me shume se kurre ndiqte ritmet e muzikes dhe me te gjithe ato fytyra te panjohur festonte. Festonte nen dhimbjen e mungeses. I mungonin prinderit e saj. Ata duhet te ishin prane saj. Sepse ata e sollen ne jete. Pse e sollen ne jete kur do vdisnin nje dite? Qe ajo te vuante, dreqi ta haj. Mendja e trollusor nga pija dhe mendimet e shumta e beri me dhimbje koke. Nuk po duronte dot me veten e saj ne ato ambjente, as broherimat boshe, pa ndjenja te atyre kalamanjeve dhe nuk duronte dot as ate muzike me volum shurdhues. Ndaj rrembeu nje shishe rume. E la festen e saj. I la ata te festonin per te. 

Ashtu nen erresiren e nates, nen zhurmen e pikave te shiut qe binin neper catit e shtepive dhe me kembet zbathur u drejtua pa vetedije ne majen me te larter qe ndodhej aty prane. Nuk ndjente dhimbje nga guret e vegjel qe i shponin kembet. Alkooli i kishte venitur cdo lloj ndjenje. Mendonte vetem per familjen e saj dhe sa shume i mungonte. Cdo dite i kishte munguar. Por kesaj here i mungoi me shume. I mungonin ato caste kur bashke festonin ditelindjen e saj. Kur ata i benin pis fytyren e saj prej femije me copa torte. Caste te embla familjare.

Ndjeu deshiren per te uluritur. Per te nxjerr jashte dhimbjen qe po e vrite. Ate beri.

-Pse nuk ndodheni ketu. Ju e dini qe une ju dua. Pse iket, pse?-pyeste , pyetje qe sdo ua merrte kurre pergjigjen. Nen ulurimat e saj ndjeu lotet ti beheshin njesh me pikat e shiut, qe i lagnin faqet.

E la dhimbjen e saj aty ne ate vende te erret, u largua per ti qendruar larg. Qe ajo mos ta arrinte me.

Gjeja e fundit qe priste sihte ai aty me banden e tij. Ulur ne ballkonin e nje lokali lagje, te vjeter. Nuk donte qe ai ta shihte te dobet. Por fati s'ishte ne anen e saj.

-He Barbi ke dal te besh dush?-e ngacmoi ai.

Por gjith alkool i kishte renen ne koke, pa lidhje filloi te qeshte. Sepse ishte e pavetedijshme. Iu afrua Ansit e kapi nga duart, po e terhiqte dhe ate ne shi. Ai nuk beri fjale po e la ate te vepronte. 

-Mesa duket dashke dhe ti Eli te besh dush me mua.-dhe e qeshura e saj vazhdonte. Ansi e sheh i habitur me sjelljen e saj. 

-Qenke bere drru Barbi?-e pyeti qetesisht.

Greta vendosi duart e saja rreth qafes se tij dhe po i perkedhelte me mollzat e gishtave, qafen. Mbeshteti koken e saj ne faqene tij. Me levizje te avashta kerkonte buzet e tij. Jo vetem alkooli po dhe shiu i kishte rene ne koke. Po behej romantike. Ai ishte gati ne pritje te buzeve te saj, por ato s'erdhen. Sepse Greta si djalli vet e coi ne qiellin e shtate duke i premtuar parajsen me perkedheljet e saj, por ndrroi destinacion e coi ne ferre. Tashme ai gjendej ne toke i shtrire dhe me brrylet e kraheve mbante ekuilibrin. Shoket e tij po qeshnin. Por vetem nje shikim i eger nga ai i ndali. Degjohej vetem e qeshura e Gretes. 

-O zot c'a femre kjo. E vetmja qe s'ta ka dhene eee Anso?-e pyeti shoku i ngusht i tij James, vetem ai se kishte frike ate. Sepse Ansi s'do e lendonte kurre vllain e tij. 

-Mbylle James!-i foli gjithe nerva ai. 

Tashme Greta ishte larguar. Nuk mori hakun ashtu sic e kishte menduar, duke e cuar ne shtrat e duke mos i dhene gje. Thjesht e beri shpejt e bukur. S'kishte me nerva te merrej me te. Te pakten ate nate jo. Arriti te degjonte para se te ikte fjalet e tij uruese per ditelindjen e saj. Duhet te ndiheshe e lumtur valle qe ai i kushtonte kaq shume rendesi, dhe merrej me nje kalama si ajo? E vriste gjithmone mendjen rrethe ketyre gjerave. 

Hodhi mbi komedin celsat e shtepise dhe makines. Takat qe mbante ne dore i flakeriu tutje, u perplasen me murin. Nuk e hoqi fustanin si nej njeri normal. Nga e cara filloi ta griste deri te pjesa e jakes, ashtu mbuluar vetem nga te brendshmet u hodh mbi krevat. Duke duruar dhimbjen e kokes dhe dhimbjen e shpirtit deri sa gjumi te vinte dhe ta merrte ta bente te tijen. Tashme vetem ate donte. Nje gjume te thelle, per te harruar ate nate, e neser per te nisur nje kapitull te ri te jetes se saj. Nje jete ku e priste ai me hakmarrjen e tij te radhes. Sepse ajo s'do lodhej kurre nga lojerat e saj, nga lojerat e tij dhe as nga ai. 

Ndersa Ansi ishte ende me koken mbeshtetur ne timonin e makines se tij. Duke menduar se pse dreqin ajo po qante. Se kishte pare kurre ashtu. Kjo i kishte bere pershtypje. U ndje keq qe vazhdoi me lojen e tij dhe fjalet e tij ngacmuese. Vriste mendjen mos e kishte merzitur me shume. Gjithe keto mendime s'e linin te qete. Do donte ta shihte. E kesaj here nese eshte e mundur te bisedonin si njerez. E per nje cast te linin lojerat me nje ane. 

Po mendonte ti ngjiste apo jo ato shkalle. Donte kaq shume te fliste me te.

Ky eshte Ansi, s'prita dot e hodha.