Ο λυκειάρχης

17."λάθος"

ΠΡΟΣΟΧΗ : αυτό το κεφάλαιο γράφτηκε από ένα άτομο μισοκοιμησμενο όποτε ίσως έχει κάποια λαθάκια 😭

Επίσης τσεκάρετε αν θέλετε την ιστορία secrets της DevonneSheeran είναι υπέροχη ❤️

"Μιχάλη;" μουρμούρισα και άνοιξα τα μάτια μου όταν ένιωσα το σώμα μου να είναι στον αέρα.

"Σσς" ψιθύρισε και με έσφιξε παραπάνω πάνω του "που είναι τα κλειδιά σου;" με ρώτησε μόλις φτάσαμε έξω από την πόρτα μου.

Στα τυφλά έψαξα μέσα στις τσέπες μου με το ένα μου χέρι"εδώ" του είπα και του τα έδωσα.

Μόλις τα κατάφερε και άνοιξε την πόρτα μπήκε μέσα με εμένα ακόμα στην αγκαλιά του, χαχάνισα ελαφρός μόλις χτύπησε το πόδι του στην παπούτσοθηκη.

"Που είναι ο μονοκερος μου;" τον ρώτησα και προσπάθησα να κατέβω από την αγκαλιά του "είμαι ξύπνια μπορείς να με αφήσεις" γέλασα και τον σκούντηξα με τον αγκώνα μου.

Γέλασε "τον κρατάς στα χέρια σου Δήμητρα, σίγουρα είσαι ξύπνια" προχώρησε προς την κρεβατοκάμαρα.

"Εδώ είμαστε" είπε σιγανά και με άφησε στην άκρη του στρωμένου μου κρεβάτι.

Σηκώθηκα ελαφρός και προσπάθησα να βγάλω το παντελόνι μου.

"Θες βοήθεια;" με κορόιδεψε μόλις είδε ότι δεν μπορώ ούτε καν να ανοίξω το κουμπί.

"Ναι" γκρίνιαξα σαν να είμαι μωρό και έπεσα με την πλάτη πίσω στο κρεβάτι.

"Σήκω Δήμητρα" αναστέναξε και με πλησίασε.

Έκανα ότι μου είπε και με την βοήθεια του μπόρεσα να ξεντυθω και να βάλω πιτζάμες.

"Που πας;" με έσπρωξε πίσω στα παπλώματα μόλις είδε ότι έβγαλα την κουβέρτα από πάνω μου.

"Να πλύνω τα δόντια μου" έτριψα τα μάτια μου και χασμουρήθηκα.

"Δεν χρειάζεται κοιμάσαι όρθια και αύριο μέρα είναι" είπε και άνοιξε το φωτιστικό στο κομοδίνο.

Του έπιασα το χέρι μόλις γύρισε την πλάτη του σε εμένα "μην φύγεις" κλαψουρισα και τον τράβηξα πίσω.

Τον άκουσα να γελάει το επόμενο δευτερόλεπτο άνοιξα τα μάτια μου μόλις δεν ένιωσα να πλησιάζει.

Σήκωσα τα φρύδια μου και χαμογέλασα μόλις τον είδα να βγάζει τα ρούχα του μένοντας με το μποξεράκι του.