The difference between us

The Battle Within Her

Een week geleden zijn Kharis en ik de bloem gaan halen, en deze ochtend werd er op mijn kamerdeur geklopt. Het drankje is klaar. Gemaakt door een elf, die ik later nog ga bedanken. dat mag ik niet vergeten. Het is een moeilijk drankje en het duurt lang om te maken. het kost ook erg veel energie. Een andere elf heeft dan weer voor het amulet gezorgd, en ook deze moet ik nog bedanken.

Nu sta ik klaar, met mijn rugzak over mijn schouders, om naar de mensenwereld te gaan. Ik heb alle boeken die ik kon vinden over Maeve's , het amulet en het drankje in gestoken.
Ik zwaai naar mijn ouders en Ryfon, die aan de kant van het meer staan, en draai me om. Ik wil net het meer in springen als ik blauw haar zie, naast de struiken. Ik draai me om en zie Kharis met zijn ene hand nonchalant in zijn broekzak en zijn andere hand naar me opgestoken. Ik glimlach en duik het meer in.

Ding. Dong.
Ik sta te wachten aan de deur bij Deliesselia thuis, en haar moeder opent zoals altijd de deur.
'Aha, Allyseaia. Ik weet niet of dit wel het goede moment is, Deliesselia is in een slechte bui.'
'Dat maakt niet uit, mag ik binnen komen? Ik ben namelijk vrij zeker dat ik haar in een engel kan veranderen.'
Haar ogen worden groot. 'Kom binnen.' Zegt ze, en ze opent de deur nog een stuk verder.
Ik stap naar binnen en vertel haar dat ik het later nog wel uitleg.
Ik ren de trap op en klop op Deliesselia haar kamerdeur.

'Nee, ga gewoon weg, mam.'
Ik kuch. 'Eh, ik ben het, Allyseaia?.'
Ik hoor haar zuchten. 'Jij weer. Wanneer ga je eindelijk begrijpen dat ik wil dat je me met rust laat?'
'Del?'
'Mijn naam is Deliesselia.' Zegt ze geïrriteerd.
Uh.
'Oké, sorry. Deliesselia?'
'Nee. Je mag niet binnen komen, laat me nu gewoon met rust!'
Ik zucht, tel tot drie, en duw haar kamerdeur open.
'Ik zei dat je weg moest gaan. Heb je erwten in je oren gestoken of zo?'
'Deliesselia. Kan je alsjeblieft heel eventjes luisteren?'
'Waarom zou ik?'
'Alsjeblieft?'
Ze rolt met haar ogen maar komt dan toch mijn kant op en gaat recht tegenover me staan.
'Kan je even je ogen sluiten?' Vraag ik.
Ze begint te lachen. 'Zodat je me kan vermoorden, of al mijn geld stelen zeker?'
'Uh, nee.'
'Ik doe mijn ogen niet dicht. Punt uit.'
'Best.' Zeg ik, terwijl ik mijn tas open en het Adorellan-drankje er voorzichtig uit haal.
'Wat is dat nu weer?'
'Het is voor jou.'
'Ik heb het je al eerder gezegd: ik hoef  je cadeaus niet.'
'O, maar dit is niet het cadeau hoor. Niet echt. Maar proef eens?'
'Het is gif, of niet soms?' Vraagt ze argwanend.
'O god, Deliesselia, proef het nu gewoon, alsjeblieft.'
Onzeker en op haar hoede komt ze nog een stuk dichter bij staan. Voorzichtig neemt ze het drankje vast en neemt ze een slok. Haar ogen worden groot en ze begint te rillen.
Na een tiental seconden valt ze op de grond en staart ze me aan.
Ik moet dit stoppen! Ik weet eventjes niet waarom, maar het moet! Deliesselia wilt dit niet, waarom dwing ik haar een engel te worden?!
Ik hap naar adem. Rustig blijven Allyseaia. Je weet dat ze gedachten kan manipuleren. Laat haar niet toe. Blijf rustig ademen. Laat haar het flesje leegdrinken tot en met de laatste druppel. Zorg er voor dat de duivel in haar naar buiten komt.
Maar nee, niet doen! Ze wil het niet! Ik moet me stoppen met haar leven te bemoeien!
Nee, nee, nee!
Ik neem haar hoofd beet, open haar mond en giet het drankje naar binnen. Ik zorg ervoor dat ze het doorslikt en laat haar dan los.
Deliesselia sluit haar ogen, en stopt met rillen. Ze ademt uit en een witte wolk komt boven haar te zweven. Het lijkt een beetje op mist, alleen blijft deze constant in beweging.
Nu moet ik wachten. Pas als het rood is heeft Deliesselia de duivel kunnen verslaan. Ik heb geen idee wat er nu gebeurt binnen in haar hoofd, of lichaam.

Een uur. Een uur lang zit ik hier zonder enig succes. Haar mama is langs geweest, en ik heb alles even wat uitgebreider uitgelegd. Ze was heel aardig, en enorm dankbaar maar liet me uiteindelijk toch weer alleen omdat ze me niet wou storen. Even later kwam ze toch eer terug om te vragen of ik een kop thee wou, maar ik heb haar aanbod vriendelijk afgewezen.

In mijn ooghoek zie ik iets bewegen en ik draai mijn hoofd. De wolk is rood. Het is haar gelukt! Ik sta zo snel mogelijk recht en neem het amulet vast. Met trillende handen breng ik het naar de wolk toe. Mijn oren beginnen te suizen en er is zo veel wind dat mijn haar alle kanten op vliegt.
Ik sluit mijn ogen, en open ze pas weer als ik Deliesselia luid adem hoor halen.
'Ally!' Hoest ze stil.
Ik zak door mijn knieën en neem haar vast.
Haar ogen zijn gesloten en haar ademhaling is gecontroleerd.
'Deliesselia?' Vraag ik, terwijl ik zachtjes haar kaak aanraak.
Ze murmelt iets en opent slaperig haar open.
Ik leg haar op haar bed met het deken over haar heen. Zo stil mogelijk neem ik mijn tas, waar ik het amulet met de duivel er in, en het flesje voorzichtig in opberg. Ik sluit stilletjes de deur en ga de trap af.