De Novo

Kabanata 1

Annyeonghaseyo! Enjoy reading.
5 votes, 5 comments for this chapter  and follow my account. Gomawo!!! 😃😃😃

Kim's POV

"Kamusta?" nahihimigan ko ang lungkot sa boses nya.

"Ito ayos naman"  bahagyang napakunot ang noo nya ng tumingin sya sa labi ko.

"What happened?? Nakipagaway kaba?" napahawak ako sa gilid ng labi ko na may maliit na cut.

"Wala to, pabaon lang ng matalik kong kaibigan" natatawang sabi ko. May kinuha syang kung ano sa bag nya at pagtingin ko sa bagay na yon ay isang band aid. Nakasanayan na talaga nyang magdala ng bad aids at gamot sa t'wing aalis sya ng bahay. Mabilis nyang inilagay ang bad aid sa gilid ng labi ko.

"Wala ka talagang ipinagbago... nalala ko noong grade 3 tayo bago ka magkasakit lagi mo akong ipinagtatanggol sa mga nambubully sakin." Napatawa ako sa sinabi nya, hindi kasi sya mukhang korean dahil sa lahi nya kaya binubully sya. Kaya rin kami naging magkaibigan ay lagi ko syang ipinagtatanggol noon kaya may pagkakataong napapaaway ako.

"Bibisitahin mo ba sya bago ka umalis?" hindi ako nakasagot dahil baka hindi nya magustohan kung sasabihin kong oo. Alam kong hanggang ngayon ay ako parin pero alam kong masasaktan sya at ayokong ipamukha na si Celine ang gusto kong makita bago umalis.

Masasaktan ko nanaman ang isa ko pang matalik na kaibigan.

"I guess it's a yes,"  nabuntong hininga sya saglit "I know you don't want to hurt me, kaya ayaw mo akong sagutin. Pero naisip mo ba na kahit hindi mo sabihin... masasaktan parin ako." pagkasabi nya noon ay biglang bumukas ang elevator sa 3nd floor at hindi ko inaasahang lalabas sya agad, ako naman ay nakatayo lang at nakatingin kay Janicca na papalayo. Natauhan lang ako ng aktong sasara ang elevator kaya dali dali akong lumabas.

Tumingin ako sa kaliwa't kanan ng hallway para hanapin sya pero nawala na sya, hindi na sya mahanap ng paningin ko. Napailing ako at napabuntong hininga na naglakad papunta sa ICU. Pagdating ko doon ay tumingin agad ako sa glass window pero nang makita ko mula sa salamin na walang tao sa loob ay wala si Janicca. Siguro ay ayaw nya akong makasama at apektado sya sa nangyari kanina kaya hindi sya dumiretso dito.

"Sir, gusto nyo po bang pumasok sa loob?" tanong ng nurse sakin, tinanguan ko lang sya at pinagsuot nya ako ng hospital gown at in-instruct nya ako nang mga bagay na hindi ko dapat galawin sa loob saka nya ako iniwan.

"What should I do?" mas pinili ko nalang kausapin sya sa isip ko. I want to talk to her for the last time. I'm hoping that she will...hear me. Pero kahit naman marinig nya ko wala syang magagawa para sa nararamdaman ko.

"The fragile girl who turned her back on me...

The girl who never gave me a chance to prove my love...

"Instead, she wants the guy who hurt her so much and that guy...
.
.
.
.
.
.
happens to be my best friend" naramdaman ko ang pamamasa ng mata ko. Sayo lang ako nasaktan ng ganito.

Sayo palang ako lumuha Celine

"Should I continue this?..." doon ko na naramdaman ang pagagos ng luha ko sa pisngi.

"Or should I give up on you?" bumuntong hininga ako at kinontrol ang emosyon ko. Humugot ako ng lakas ng loob para makapagsalita at makapagpaalam manlang.

"I came here to take you to Jeju Island...That's one of my promises to you, that I will take you there when I get back to Korea."

Muli akong sinalakay ng lungkot dahil sa katotohanang babalik ako sa Korea na hindi sya kasama. Pakiramdam ko ay may bumara sa lalamunan ko dahil hindi ko masabi ang kasunod na sasabihin ko dapat sa kanya.

"But I'll just go there alone
.
.
.
.
.
If I take you...
I will hide you there...
So that you won't be able to see him.
.
.
.
.
.
I will...try my best to run away,
If ever i see you again...
.
.
.
.
.
.
.
.
I'm going to take you away from him"

Ito na ata ang pinakamalungkot na parte ng buhay ko. Ang magpaalam sa taong mahal ko. Sa babaeng minimithi kong makasama habang buhay. I kissed her forehead before I leave. Maybe this is my chance to forget everything, to start over again. Aalis ako pero kapag nagkaroon ako ng rason para bumalik... babalik ako.

Pagdating ko sa airport, I dialed her number I have only 10 mins before may flight. It took so long before she picked up the phone.

"H-hello..." I heard her sobs from the other line. She's crying.

Maybe...because of me again!

"It's me...I--just want to say goodbye to my best friend" tumawa ako ng mahina at hindi ko na pinansin ang pagiyak nya sa kabilang linya.

Narinig ko ang pagtikhim nya bago magsalita. "Okay then, have a safe trip"

"I will, take care of your self Nicca" napakatagal na noong huling beses ko syang tinawag sa pangalang 'yon.

"I will m...miss you" narinig ko na nagtatawag na sila ng flight kaya nagpaalam na ako sa kanya.

"I have to go" then she hanged up the call.

Siguro kung babalik ako, dapat alam ko na ang misteryo sa aksidenteng nangyari kay Celine.

To be continued...