Romeo & Juliet [Werewolf Story]

1.

1.

Juliet

Mijn handen vlechten voorzichtig, maar wel met precisie mijn haar. De voorbije dagen had ik al een aantal kapsels uitgeprobeerd. Vandaag werd mijn vader gevierd. Hij was ondertussen al 20 jaar alfa. En natuurlijk moest dat gevierd worden. Met een groot feest. Mijn moeder was enthousiast om een andere reden. Er zouden veel andere roedels naar het feest komen. En natuurlijk wou ze dat ik er op mijn best uitzag. Voor het geval ik mijn mate zou ontmoeten. Hoewel ik die kans zelf klein vond. De meeste toekomstige alfa's had ik al leren kennen. Daar waren natuurlijk nog uitzonderingen bij. En misschien was mijn mate wel geen toekomstige alfa. Dat was ook een mogelijkheid.

" Je ziet er echt schitterend uit " Mijn moeder stond opeens in de deuropening, net toen mijn vlecht klaar was. Ik draaide me met een glimlach om. " Ik heb dan ook een goed voorbeeld " complimenteerde ik haar. Haar jurk leek op die van mij. Alleen was die van mij korter, net boven de knie. Ze liep naar me toe en gaf me mijn masker. Mijn vader had veel verschillende roedels uitgenodigd. Ook roedels waar we niet zo een goede relatie mee hadden. En daarvoor had hij maskers voorzien. Zo kon iedereen met iedereen contact hebben. Zonder naar de roedels te kijken. Een heel erg goed idee, vond ik.

Ik was best wel zenuwachtig. Wat zouden ze van mijn jurk vinden? Zou ik nieuwe vrienden maken? En zou mijn mate ertussen zitten? Net zoals mijn moeder dat hoopte. Ik wou niet teveel verwachtingen hebben. Je kon pas je mate ontmoetten als je daar klaar voor was. Het was dan ook de maangodin die koos welk moment nu het juiste was. Ik vertrouwde haar genoeg dat ze een goede keuze gemaakt had.

Romeo

Mijn vingers hielden het masker stevig vast. Eerlijk, ik was niet van plan om naar dat stomme feest te gaan. Mijn vader en twee broers gingen. Om onze roedel te vertegenwoordigen. Blijkbaar droeg iedereen maskers om hun identiteit te verbergen. Zeker voor ons was dat belangrijk. Onze roedel had niet zo een goede relatie met de rest. We waren dan ook redelijk autonoom en deden weinig handel met anderen. Een soort buitenbeentjes. En daar hield niemand van. Ze bleven liever ver uit onze buurt.

Als derde zoon van mijn vader was het niet nodig dat ik meeging. Hij had ook liever dat ik thuis bleef. Omdat ik altijd voor problemen zorgde, volgens hem. In mijn standpunt was het eerder zorgen voor plezier. Ik zorgde voor een goede sfeer. En ik had het tenminste altijd en overal naar mijn zin.

Nog iets waar ik blij van werd, was mijn vaders regels overtreden. Toen hij zei dat ik thuis zou blijven, wist ik bijna meteen dat ik er niet naar zou luisteren. Alleen moest ik er wel voor zorgen dat mijn vader me niet zag. Mijn broers waren niet zo een groot probleem. Die zouden wel zwijgen.

Normaal zou ik mijn beste vrienden meenemen. Alleen zou dat deze keer te hard opvallen. Daarom ging ik alleen. Niet dat ik dat heel erg vond. Ik zette het masker op mijn neus en maakte het vast, zodat het zou blijven zitten. Daarna baande ik me een weg naar binnen. Er was verschrikkelijk veel volk. Ik had even de tijd nodig om te zien wat er allemaal in de ruimte stond. Tot iemand opeens tegen me op botste. " Sorry " piepte ze. Het meisje had tas op de grond laten vallen. Als gentleman kon ik natuurlijk niets anders dan het op te rapen. Eerst wou ik nog een opmerking maken, maar ik beet op mijn lip. Ik mocht niet te hard opvallen. Een brede glimlach verhulde mijn echte gedachten. Ze had niets door.

Ik volgde haar, naar een paar meter verder. Daar stond iemand anders op haar te wachten. Eerst zag ik alleen haar achterkant. Het blauwe kleedje. Redelijk luxueus. Ze draaide zich kort om en zei iets tegen haar vriendin, die meteen haar tempo versnelde. En dan merkte ze mij op.

Mijn lichaam moest ik tegenhouden om niet naar voor te stappen. Ze stond op een paar meter van mij. Haar ogen werden omhuld door een masker. Alle twee dezelfde kleur als haar jurk. Haar ogen keken mijn richting uit. Ze had, net als mij, door wat hier gaande was. Alleen konden we niet bij elkaar geraken. Haar vader stond ongeduldig in de deuropening te wachten. Haar vriendin was al verdwenen. Haar vader begreep niet waarom ze zo stond te treuzelen.

Haar hoofd draaide naar haar vader toe, voor ze toch nog kort een blik op mij wierp. Alsof ze op zichzelf aan het vloeken was. Ze wou naar me toe komen, maar ze had geen tijd nu. Daarna draaide ze zich om en liep naar haar vader toe.

Ze liet mij achter. Met een hele hoop vragen. Wie was ze? Van welke roedel kwam ze? Zou ik haar ooit nog zien? Op die laatste vraag gaf ik zelf al een antwoord. Tegen het einde van deze avond zou ze naast mij staan. En die plaats zou ze niet meer verlaten.

A/N: Het eerste hoofdstuk. :D De proloog kwam dus uit dit hoofdstuk :p

Laat zeker weten wat jullie ervan vinden :D

Vote/Comment/Follow