Romeo & Juliet
2 totaal verschillende personen.
De ene probeert de perfecte dochter te zijn.
Doet alles wat haar vader zegt.
Heeft de perfecte vrienden.
De andere probeert om anders te zijn.
Doet alles wat juist niet mag.
Haalt kattenkwaad uit.
Wat...
Ik kon niet beschrijven hoe ik me nu voelde. Mijn moeder en ik werden nog steeds opgesloten in mijn kamer. Er stonden wachters voor onze deur. We merkten dat toen ze afgelost werden. Ook ging de deur om de zoveel tijd eens open, om te zien of alles in orde was met ons. Ondertussen waren er al een paar dagen verstreken. Al die tijd zaten we met ons twee op mijn kamer. Het was me een vraag hoe lang we hier nog zouden opgesloten zitten. Waar wachtte mijn vader op? We konden hier toch niet eeuwig blijven?
Mijn lichaam was nog altijd zwak. Mijn wolf was wel teruggekomen, tot mijn eigen tevredenheid. Dat betekende dat Romeo's aanwezigheid gewerkt had. Alleen wou mijn vader dat niet begrijpen.
De enige mensen waarmee we contact hadden waren de wachters of de dienstmeisjes. Zij brachten ons eten en drinken. Het leek wel alsof we in een cel zaten ...
Eén van de dienstmeisje had me verteld dat Romeo's familie vermoedde dat er iets aan de hand was. Ze had van iemand anders gehoord, een wachter waarschijnlijk, dat er een brief gekomen was. De precieze inhoud wist ze niet, maar met deze informatie waren we wel iets. Het was dus duidelijk dat sommige leden van de roedel achter ons stonden. Dat ze ons steunden en niet mijn vader. Dat was een hele opluchting.
Er werd drie keer op de deur geklopt. Het signaal dat de deur open ging. Een paar seconden later kwam hetzelfde dienstmeisje weer binnen. De deur bleef op een kier staan, zodat de wachter kon horen wat we zeiden. Zoals elke keer zette het dienstmeisje de plateau op één van de tafeltjes. Daarna ging ze weer weg. Het was pas toen ik beter keek, dat ik zag dat er een briefje bij zat.
Mijn handen grepen het al snel vast. Ik vouwde het open en mijn ogen bekeken de letters. Ik merkte zelfs niet eens dat mijn moeder naast me was komen staan.
Uw Alfa laat u weten dat er vanavond, bij zonsondergang, een executie zal plaatsvinden. Het gaat om de drie zonen van het alfa koppel van de Montague roedel. Eén van hen heeft onze Juliet ontvoerd. Twee medeplichtigen worden samen met hem omgebracht.
Mijn hart stopte heel even met kloppen. Ik las de woorden ook een paar keer om te weten of ik niets verkeerd gelezen had. Ging mijn vader hem vermoorden?! Niemand had ons verteld dat mijn vader zijn twee broers ook gevangen hield.
Ik ademde sneller. Mijn vader had al gezegd dat hij op zoek was naar een manier om ons van elkaar te scheiden. Had hij nu een manier gevonden? Of ging hij gewoon een risico nemen door Romeo te vermoorden?
Mijn moeder sloeg haar arm om me heen. "Rustig blijven,schat. Enkel zo kan je Romeo helpen. Hij heeft niks aan je als je in paniek bent." Het duurde nog een paar minuten voor ik helemaal rustig was. "We moeten toch iets kunnen doen?! Ik ga niet zomaar zitten wachten tot hij dood is!"
Ik ademde diep in en uit, om ervoor te zorgen dat ik niet weer begon te panikeren. "Ik ga er alles aan doen om daar iets aan te veranderen." Ik voelde hoe er tranen over mijn wangen liepen. "Je vader is helemaal ontspoord. Hij beseft niet hoeveel pijn hij je hiermee doet."
Mijn gedachten draaiden overuren. Ik probeerde te bedenken hoe ik hieruit zou geraken. Het enige dat ik kon bedenken was, de hulp inroepen van de wachters aan de deur. Ik bonkte op de deur. Het duurde niet lang voor ze open deden.
"Alsjeblieft. Laat me hieruit."snikte ik. "Mijn vader is van plan om mijn mate te vermoorden!" De wachters keken me met medelijden aan. Alleen konden ze niets doen om me te helpen. Ze zouden hun eigen leven, en dat van hun familie en vrienden, op het spel zetten.
Ik schreeuwde, zodra ze de deur weer wouden dichtdoen. Ik sprong naar voor en probeerde naar buiten te gaan. Ze hielden me meteen tegen en duwden me weer naar binnen. Daar viel ik snikkend op de grond. De deur werd met veel lawaai dichtgetrokken.
Mijn moeder hielp me recht en bracht me naar het bed. "Romeo's ouders zullen hem komen redden. Het nieuws zal zich snel verspreiden. Het is dus enkel een kwestie van tijd voor ze hier zijn." Het was het enige waar ik op kon hopen nu. Zonder dat waren Romeo en zijn broers ten dode opgeschreven.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.