The Biggest Mistake

Mistake 2

Alanna's POV
(Present)

*Ptiiing*

(A/n : sounds yan ng nahulog na mic. Wag kayo..)

"Ai, sorry po maam. Sige po, please continue." Paano ba naman kasi nahulog ng isang reporter yung mic.

Biglang lumapit ang secretary ko sa akin at,

"Madam, I'm just concern but I think you're giving them too much information. Shall we end this interview now?" Pabulong na wika niya.

Oh sh*t. She's right.

"Thanks. Yes, we shall." Sabi ko, sabay tayo.

"Ikaw na bahala dito. Bye."

"Everyone. Thanks for the time and goodbye." Malakas kong saad.

"Pero hindi pa po tapos ang kwento."

"Marami pa po kaming gustong malaman."

"Wait."

"...another informations."

Ang mga bodyguards ko na ang umasikaso sa gulong yun.

"Do I have any appointments this day?" Tanong ko sa aking secretarya na kakadating lang sa tabi ko.

"You're free for the whole day madam."

"Okay. I'll be at my office. Do not disturb me, if you need to talk to me it should be important. Okay?"

"Yes madam."

Iniwan ko na siya at pumunta na sa aking opisina.

My office is very spacious. Peach colored walls with gray appliances. My table in the center and a very full wall made out of bulletproof glass.(?)

(A/n: pagpasensyahan niyo na.hehe)

Umupo na ako. Iniisip ko pa rin yung tanong na yun.

What is the biggest mistake?

Ano nga ba? Yun ba talaga. Pero kanina malapit ko nang mai-kwento ang personal life ko. Hindi pwede yun.

To think of it, dun nga nag start ang lahat...

Every hour ay nakakagawa tayo ng mga pagkakamali pero hindi na lang natin pinapansin dahil kahit na maliit na bagay lang ito ay isang mistake na rin.

I really cant forget how, when and why it starts...

~~~*~~~~

Alanna's POV
(five years ago)

Its been two weeks since Camille left.

At sa buong linggo na yun wala na akong ginawa kundi ang makipag-usap sa kanya through video calls.

Except this day kasi busy siya. May gagawin daw eh, school related.

*Tok* *tok* *tok*

"Miss Alanna, nasa baba po si mama niyo. Gusto daw po kayong makausap." Aniya ng aking kasambahay.

"Okay, susunod ako."

At nagtungo na ako papuntang living room upang makita ang aking mama na prenteng nakaupo sa isa sa mga sofa.

Clarissa May Palma, 42 years old woman. A very stunning looking woman for her age.

Pumunta ako sa kanya at hinalikan siya sa pisngi, "Hi ma. Not to be rude, but why are you here?" I ask her.

"Hmm you seem to be forgetful these days. I told you, bago mo ihatid si Camille sa airport, na after noon pupunta ka sa bahay dahil may pag-uusapan tayo. But you didn't come, so here I am."