The Wizard Guardians (Part 1 And 2)

Chapter 24: Rage

Tahimik na nakaupo sa kanyang trono ang hari ng mapanatag ang kanyang loob. Marami siyang iniisip at kaylangan niyang pakalmahin ang sarili. Ngayong namamahinga na siya ay iniisip niya ang mga posibleng plano sakaling umayon ang Epiphyra sa kanila.

Little did the king know that the two princes had not yet stepped on the Epiphyran Territory. How could he know? Hindi naman niya ito nakikita. Hindi rin niya nakikita ang kasalukuyang kaguluhang paparating...

Outside, two dragons were soaring towards the castle. One left a trail of flame, and the other a trail of frost in the air...

Henry's mind was flooded with rage that he didn't care about everything in the world but to free their friends; ganuon din si Adriel; habang nakasakay sila sa patuloy na bumubulusok na dalawang dragon. Diretso sa isang glass window...

Napapitlag si King Herion sa biglaang alingawngaw ng nakangingilong tunog ng nababasag na salamin. He was astonished to see two dragons breaking in to the hall, nalaglag ang mga dambuhalang halimaw sa sahig, in a shower of broken pieces of glass.

Hindi kaagad naging alerto ang mga gwardiya. King Herion stood still in shock as he saw the two princes standing in the far end of the hall. Not only that, nag aapoy ang kabuuan ni Alastor at si Konor naman ay nagra-radiate nanaman ang mata.

Napalunok si King Herion. Dagli namang lumipad papaalis ang dalawang dragon at ginamit ang nawasak na bintana para makalabas.

''A-ano't bumalik kayo?'' natatakot na tanong ng Hari. He summoned all his courage to speak.

Lalong nagliyab ang mga apoy na bumabalot kay Alastor, at nagsimula namang umusok ng puti ang mga braso ni Henry. Maski ang balikat.

''FREE THEM NOW!'' dumagundong sa hall ang sigaw ni Henry. Ice was spreading on the floor beneath his feet. Na-alarma ang mga kawal at ang Hari.

Nagmatigas pa rin ang hari. He won't obey someone, kahit na gusto na niya para hindi na ito magalit. ''Once you com---''

Hindi na pinatapos ni Konor ang hari. Itinutok niya ang palad sa sahig, naglabas iyon ng usok, at unti-unting kumalat ang patch ng yelo sa tapat niyon. Mabilis niyang itinaas ang kamay, and in a wave-like force ay umangat ang isang ice wall mula sa kinalalagyan niya papunta sa hari, a thundering sound filled the room.

Nagulat ang hari and he thought Konor would freeze him, pero huminto ang yelo bago pa ito tumama sa kanya.

Pinagdikit ni Konor ang mga palad, and then he spread his arms wide apart; nahati ang ice wall sa dalawa, leaving him a straight passage leading to where the king was standing. Hindi niya hahayaang may mangialam na kahit sino. Gusto niya ring huwag munang makialam si Adriel.

Aalis na sana sa kanyang pwesto ang hari ng biglang makulong ang buong elevated platform na kinalalagyan ng trono niya sa biglaang pag-angat ng pader na yelo. Now the only way out was the passage between the walls and the air above.

Humakbang si Henry, paglapat ng boot niya sa sahig ay kumalat ang yelo mula rito, and up through the ice walls. Isang hakbang pa. He was looking straight at the king.

The sight of him made the king scared. Mukhang itong diyos habang naglalakad sa pagitan ng ice walls, spreading frost as he walked on. Lalo na ng mag-all blue ang mga mata ni Henry, at lumakas ang pag usok ng mga balikat niya.

''Free them...now,'' nakakatakot at mahinang sabi nito.

King Herion braced himself, ready to use teleportion, pero naisip ng hari na baka wasakin ni Konor ang palasyo para lamang makita siya.

Gusto sana niyang lumabas ng ice wall ngunit napatigil siya nang marinig ang pag-crackle ng apoy, at nagulat ang hari ng makitang unti-unting nagliliyab ang mga pader ng kastilyo. Gawa iyon ni Alastor.