Chapter 28: A Bird's Song

253 6 0
                                    

Hindi na niya alam kung ano ang nangyayari. Ang tanging alam lang ni Henry ay ang awit ng isang ibon na tila tumatagos sa kanyang kaluluwa; na tila binuksan ang kanyang damdamin upang palayain lahat ng emosyon na ikinukubli niya; na tila tinatawag siya at sinasabi sa kanya na isang kasagutan ang maaari niyang makamit sakaling matagpuan niya ang pinagmumulan ng awit.

Until nothing else mattered to him than the bird's song, and the desire to find it's source. He didn't excactly knew what was happening. He remembered climbing down the griffin and walking. Sinundan niya ang direksyon na pinagmumulan ng tunog.

Kahit gubat ang alam niyang tinatahak niya ay hindi siya sumalabit sa kahit isang sanga, matisod sa kahit isang ugat, at mabunggo sa kahit isang puno. Yet he was walking straight.

He remembered someone calling him. 'HENRY! HENRY! WHERE ARE YOU GOING?!' Ngunit in-ignora lamang niya iyon. It doesn't matter. He must find the bird.

The whole forest was dark and blurry shapes loomed around him like ghosts. But he was seeing something ahead. Something... a light...a white light; doon nagmumula ang tunog. Ngunit tila hindi nababawasan ang distansya nito mula sa kanya. He quickened his pace...and then he was running.

Naglaho ang awit sa kanyang pandinig. Bigla siyang napahinto at tiningnan ang paligid. Nakakahilo ang mga imahe na animoy nakikita niya ang mga ito sa isang salamin sa mata na natapunan ng tubig. Malabo. Umiikot. Ang tanging naririnig lang niya ang ang paghinga niya ng mabigat.

"Konor..."

Napapitlag siya ng marinig ang isang tinig na tinawag ang pangalan niya. Pabulong ito, ngunit malakas na para bang binigkas iyon direkta sa kanyang tainga.

Binaling niya ang kanyang tingin sa paligid, naghahanap ng maaaring pinagmulan ng tunog.

"Konor..."

"Ako," sumagot siya. "Ako ang tinatawag mo."

He knew he needed to see whoever it is. He knew he needed to talk to it. He knew it had answers , to whatever his questions are.

Napahinto siya sa pagbaling at pinirmi ang tingin sa kanyang harapan. A ball of light appeared in the air, then the light became wisps, swirling and dancing in the air like smokes...naningkit ang mga mata ni Henry dahil sa papaliwanag ito ng papaliwanag.

When at last the smokes of light were swirling upon a maiden who seem to come out from the dazzling brightness. He was stunned, for the lady was so beautiful, she could've been a goddess. He watched as the maiden stepped toward him in such grace, her white and gold gown waving with the wind behind her. Her goddess face was framed in long, wavy brown locks, spilling fron under the silver-chain coronet perched above her head.

Nakalapit ang babae, at hindi parin alam ni Henry ang gagawin. Magkasing-tangkad lamang sila, at direkta itong nakatitig sa mga mata niya.

"Konor..." her voice was musical. It was calming. Henry almost found it drowsy.

"M-me." He swallowed. His mind searched for something to say. "Ano ka?"

Itinaas ng babae ang kanang kamay nito at hinawakan siya sa kanyang pisngi. "You know who I am. You know what I am. For I am what you seek..."

Naguluhan siya sa sinabi nito. He can'not remember seeking a maiden like her. But maybe she meant something different...

"I-I don't understand." Iyon lamang ang nasabi niya. Which was the truth.

"Yes you don't." She caressed his cheek lightly. "That's why you came to seek me."

"Who are you?"

The Wizard Guardians (Part 1 And 2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon