CAN SUYU'M (Tamamlandı)

20-Benim Gerçeğim

Emre'yi balım göndermemiş mi?Ben Emre'yi onun gönderdiğini sanıyordum ama değilmiş.Demek ki Emre demin söylediklerinde gayet ciddiydi.İyice kafam karıştı benim.İyice! Ne yapacağım şimdi ben?

-Uzun süre önce yapman gerekip yapmadığın şeyi, evet demeni.

Yapamam, hazır değilim daha.

"Prenses."

Diyen balıma döndüm. İmayla tek kaşını kaldırmış. Yoksa duydu mu bizi? Olamaz!

"E..Efendim ba...Kıvanç."

Oo çok güzel! Balım diyordum nerdeyse!

"Prenses bir şey mi oldu? Yüzün bembeyaz kesildi."

"Yooo.Yok bir şey. G...gitmem gerek."

Deyip uzaklaştım yanından. Daha doğrusu kaçtım. Duydu diye çok korktum!

---Kıvanç---

Kaçtı ya! Yine kaçtı! Prensesin kalktığı masaya baktığımda iki bardak gördüm. Demek ki tek değildi.

"Kadir abi."

"Efendim Kıvanç Bey?"

"Tuğba kimleydi? Yani ismini biliyor musun?"

"Valla ismini bilmiyorum ama mavi gözlü, yağız bir delikanlıydı."

"Sağol abi."

Dedim dilimle dişim arasında. Yine Buğra denen herif yanındaydı demek ki.

-Tolga da mavi gözlü.

Olabilir! Eğer abisi olsaydı prensesi bekler birlikte eve giderlerdi! Ama beklememiş! Üstelik prenses beni görünce çok tedirgin oldu! Olay çıkartacağımdan korktu çünkü. Onun kadar değerim yok gözünde! Lanet olsun!

Sinirlerimi yatıstırmaya çalışarak çıktım bahçeye. Kumsal arkadaşlarıyla evcilik oynuyor. Aklıma gelenle sırıtıp yanlarına gittim.

"Selam miniklerim."

Deyip yanlarına oturdum. Hepsinin yanaklarından tek tek öptüm. Ohh çocukları çok seviyorum.

"Sonunda geldin."

Dedi cimcime hanım. Bana tavır yapıyor aklınca.

"İşlerim vardı ama Kumsal'ım."

"İşlerin benden önemli yani?"

"Bak ne diyeceğim bitanem, ben sizle evcilik oynayayım sende beni affet. Hı? Ben sizin babanız olurum, Tuğba ablan da anneniz olur."

Ben böyle şeyler söyleyince hepsinin gözünün içi parladı. Oyunda olsa anne babaya o kadar ihtiyaçları var ki... Hepsini evlat edinemem ama evlat edinebilmeleri için aileler bulabilirim. Bunu kesinlikle yapmalıyım.

"Olur."

Dediler hepsi biranda. Kumsal boynuma sarıldı sımsıkı.

"Seni seviyorum."

"Biliyorum bitanem. Bende seni, sizi seviyorum."

Deyip sarıldım hepsine. Çok kötü oldum.

"Hadi bakalım Kumsal Hanım, Tuğba ablanı çağırma görevi senin."

"Hemen gidiyorum."

Deyip koşa koşa ayrıldı yanımızdan. Umarım ikna olur Tuğba.

---Tuğba---

Kıvanç çocuklarla oturmuş sohbet ediyor. Nasıl bir adam bu bilmiyorum ama çocuklar onu çok seviyor. Biranda hepsine sarıldı. Çocuklar için yandığı çok belli. Sonra Kumsal aralarından çıkıp binaya doğru koşmaya başladı. Bu koşmaları hiç sevmiyorum birgün düşüp kendine zarar verecek! Ben bunları düşünürken Kumsal'ın ayağı takıldı ve düştü. Yerde kalakaldı. Onu öyle görünce bende koşarak yanına gittim.