SİYAHIM

*Baran Andaç Özel*

Genç adam dinlediği şarkının sesini yükseltirken dudakları bir tebessümle aydınlandı. Güneşin tavaf ettiği saçlarını dağıttı ve pencereye doğru yürüdü. Kendi elleriyle her sabah suladığı çiçekleri selamlayıp temiz havayı içine çekti. Gözlerini hiç açmayacakmışçasına bir arzuyla kapatarak yorucu hayatının arasında bir an durup dinlendi. Kısa bir süre kulağına dolan şarkıya eşlik etti.

"Yıkıldım eşiğine, susmaya geldim."

Her sabah aynı saatte uyanıyordu. Uyandığı vakit ise yaptığı ilk şey sevdiği şarkılardan birini dinleyip sevgilisini düşünmek oluyordu. Bazen kendi bile kalbine inanamıyordu. Bir insanı bu denli sevebiliyor olması ona olağanüstü geliyordu. Çocukluğundan beri üşüyen kalbi Asya'dan sonra sımsıcak olmuştu. Sevgilisine büyük bir minnet duyuyordu. Ona, annesine duyduğu özlem kadar büyük bir sevdayla bağlıydı. Bunu göstermek için elinden geleni yapmaya çalışıyordu. Hiç aşina olmadığı bu duygu onu başta korkutsa da şimdi tamamiyle bu duyguya teslim olmuştu. Pişman değildi. Asya'yı sevmek hayatı boyunca yaptığı en güzel şeymiş gibi hissediyordu.

Baran, gözlerini açıp derin bir nefes aldı. Daha sonra her sabah yaptığı gibi masasına doğru ilerledi. Yüreği yine yağmur dolmuş, yağmayı bekliyordu. Eli kalemle buluştuğunda yüreğindeki yağmur damlaları kağıda aktı.

"Saçlarının arasına karışmış geceyi ruhuma bulanan acıya bastırdım ve bilmelisin ki senin gecen benim acıma merhem oldu. Şefkatine sığındım, çocukluğuma sarıldım; canıma karıştın. Bana ilkbaharı vadettin ve bilmelisin ki ruhumda gül bahçesi varsa toprağı sen olduğun içindir.
Merhametine sığındım, neşene sarıldım; damarımdaki kana karıştın. Gökyüzü güzelse, gecesi sen olduğun için. Mesele yine seni sevmek sevgilim, hep olduğu gibi; öylece."

Kalemi masaya koyduktan sonra kağıdı katlayıp Asya'ya adadığı kutuya koydu. Sevgilisi bilmiyordu fakat Baran her gün onun için bir mektup yazıyor ve bu kutuya koyuyordu. Bunu neden yaptığını kendi de bilmiyordu. Sadece yazıyordu. Odada yankılanan şarkı son demindeyken tekrar eşlik etti.

"Hazırım canımdan geçmeye geldim."

Herkese merhaba. Aylardır böyle bir şey yazmayı istiyordum. Sonunda bu isteğimi gerçekleştirebildim. Hikayenin gidişatından bağımsız olarak yazdığım bir bölüm, bunu bilmenizi istiyorum. Baran karakteri benim için çok özel ve çok derin. Yalın bir şekilde onu yazmak en büyük arzumdu. Umarım beğenmişsinizdir. Yorumlarınızı bekliyorum. ^^