18+ When History Repeats DLS2 (Kathniel)

Ch 21 Behind those mistakes

Princess Kathryn POV: 

Ni hindi ako maka tulog ng dahil sa ingay sa kitchen. Mukang nag sisigawan ata sila daddy. 

Tutal naman na chismosa  ako ay dahan-dahan akong nag lakad papalabas ng kwarto ko. Nag tago ako sa ding-ding malapit sa hagdanan. 

"Kung napapagod kana edi wag mo kong hintayin! Sino ba ang nag sabi sayong hintayin mo ko? Fck naman kath, may sarili akong buhay!" Sigaw ni daddy at nag lakad na nga sya palayo kay mommy. 

Unti unting nadurog ang puso ko sa mga narinig ko! May sarili syang buhay? Bakit!? Hindi naba parte si mommy don? Hindi na ba kami parte ng buhay nya!? Oh baka naman meron na syang iba.

"Alam mo kasi Kathryn! Lahat ng lalake pare-pareho yan! Kahit saan mo pa iposas ang mga yan ay mang bababae at mang bababae ang mga gagong yan!" Naalala kong sabi saken nung kaklase ko. 

Totoo ba yun!? Pero imposible naman yun diba? Mahal ng daddy si mommy.!

Nang maka labas na si daddy sa bahay ay nakita kong lumuha ang mommy ko. "But I'm your wife" She whisper.

Kasabay nang pag tulo ng luha ng mommy ko ang munhi na unti unting na bubuo sa puso ko para sa tatay ko. How could he do this to her? Diba mahal nya si mommy? Now what the hell is he doing hurting her!? 

Pinag masdan kong umiyak si mommy sa kitchen! Kasalukuyan syang naka luhod habang hawak-hawak ang kanyang dibdib sa sakit nang nararamdaman nya ngayon. 

My eyes started tearing as I watch her get torn into pieces. As much as I want to go to her and hugged her tight ay pinunasan ko ang luha ko at tumakbo papunta sa kwarto ko. Tumalon ako sa kama at duon na pinag patuloy ang pag iyak. Hindi naman siguro lahat ng lalake manloloko diba? Hindi naman ako lolokohin ni Kuya diba? 

May parte ng puso ko ang nag sasabing hindi ako magagawang saktan ni Prince. Pero andito ang genius kong utak na paulit ulit na sinasabi ang katatagang "Nagawa ngang lokohin at saktan nang daddy mo ang mommy mo eh. Ang kuya mong Casanova pa kaya?" Gusto ko nang iuntog ang ulo ko sa mga katarantaduhang mga naiisip ko. Pero diba hindi pa naman sure? Baka maliit na pag kaka alitan at misunderstanding lang ang lahat. 

Kilala ko ang daddy ko. Hinding-hindi nya kayang saktan ang mommy dahil nag mamahalan sila. 

I choose to believe his not cheating on my mom. Dahil kung totoo ngayon. Sigurado akong hindi ko kakayanin to. Nanay ko sya at ayaw kong nakikitang nasasaktan sya ng dahil sa sarili kong ama. 

Prince Daniel POV: 

Kasalukuyang nasa harap kaming lahat ng lamesa at kumakain. Pansin ko din na wala si Daddy, mukang hindi ata na kauwe galing sa meeting nya sa tagaytay. 

Napalingon ako sa paligid at biglang nag taka sa katahimikan nito. Si mommy ay busy sa pagiging tulala. Tumgin ako kay tito Jerome na naka titig lang kay mommy na para bang may alam syang hindi namin alam. Kita sa mga mata ni Tito Jerome ang lungkot sa pag titig nya kay mommy. At eto namang katabi ko ay naka tingin lang sa pag kain habang nilalaro ng tinidor nya ang scrumble egg na naka hain. 

"Whats wrong?" Tanong ko sa kanilang lahat kaya naman natigilan sila at napa tingin saken.

"Bakit ba mukang na matayan kayong lahat? What's with the aura?" I asked them 

Nga kibit balikat lang sila at tinuloy ang pagiging weirdo -______-

Fastforward>>>>>>>>>>>>

Nag lalakad na kami ni Kathryn ngayon sa hallway ng Campus dahil ihahatid ko sya sa morning class nya. I hold her right hand kaya agad syang napa tingin saken "Are you okay ?" I asked her