Jan Dara #Her Untold Story

Part 2

Nama sy,Aurora Ronan..umur 29tahun.sy buka restoran makan di bawah hotel ****. Mau 10tahun suda usia restoran tu.bersama-sama sy usahakan restoran tu ialah uncle Thomas,sebagai tukang masak dan auntie Melena sebagai pembantu dia di dapur.ada juga la beberapa orang pekerja yang lama suda ikut sy bekerja di sana.uncle Thomas dan auntie Melena ni sy kenal dari umur sy 15tahun..tapi atas sebab tertentu..kami terpisah beberapa tahun..umur sy 19tahun kami terjumpa balik.kebetulan waktu tu sy baru mau buka restoran ni..sy sedang cari tukang masak dan pembantu dapur..tidak sangka diorang suami isteri sama-sama datang mohon kerja.uncle Thomas dan auntie Melena ni ibu bapa kepada Avery..Avery pula baru berumur 14tahun..naughty but sweet girl..she remind me of myself..

Sebenarnya..sy ni anak yatim..sebelum sy kenal uncle Thomas dan auntie Melena.keluarga terakhir yang sy ada ialah auntie Mae..tapi auntie Mae suda meninggal dunia waktu umur sy 12tahun.sy tidak tahu asal usul sy..Dari cerita auntie Mae masa tu..bapa sy orang Sabah.mak pula orang Thailand..macam mana dan bagaimana diorang berjumpa auntie Mae tidak pernah cerita sama sy.auntie Mae cuma bagitau yang ibu bapa sy hilang tanpa khabar berita.bapa cuba seludup mak sy pigi Sabah selepas mak melahirkan sy dan ibu bapa mak sy tidak setuju dengan hubungan diorang.auntie Mae yang jaga sy sementara.lama suda kisah ni.auntie Mae pun macam mau tidak mau saja kasi cerita sy.kadang-kadang bila sy tanya balik auntie Mae..cerita dia pandai berubah-ubah.tapi masa tu sy masih budak lagi..jadi tidak la berapa kisah sangat

Selepas kematian ibu bapa sy,auntie Mae yang jaga sy.auntie Mae ni kerja sebagai pembantu rumah saja.itu pun dengan bantuan agensi pekerja asing auntie Mae diambil bekerja di Sabah..kerana kasihan dengan sy yang waktu tu masih baby..tuan dan puan tempat auntie Mae bekerja benarkan sy dibawa tinggal bersama.di rumah tu la sy membesar..sampai la sy berumur 12tahun.sy ingat lagi masa tu sy pulang dari sekolah dengan perasaan gembira..sebab sy dapat markah tinggi dalam subjek english..bila sy sampai di rumah sy nampak ada ambulan berparking depan rumah tu.sy nampak auntie Mae diusung keluar dari rumah terus masuk ke dalam ambulan..itu la kali terakhir sy nampak auntie Mae..berhari lamanya sy tunggu auntie Mae pulang.satu hari tuan dan puan datang pigi jumpa sy di belakang rumah diorang.diorang pakai baju serba hitam.puan Ronan..mem besar rumah tu peluk sy sambil menangis.tuan Ronan hanya berdiri tegak berdiam diri.macam sy tau yang sy tidak akan berjumpa lagi dengan auntie Mae..sebab kasihankan sy,diorang ambil sy jadi anak angkat.tidak lagi sy tidur di belakang rumah tempat sy dan auntie Mae selalu tidur.

********************************************

Tidak ramai customer petang tu..sy guna kesempatan ni untuk kira invoice mana yang belum berbayar.sebolehnya sy elakkan berhutang dengan supplier.syukur la selama 10tahun berniaga makanan ni supplier sy tidak pernah bertukar orang.diorang sangat berpuashati dengan cara pembayaran sy..

"Sis rara..ada orang cari sis..." Milan..tukang masak kedua restoran datang ke kaunter..sy angkat kepala tengok Milan.
"Suruh orang tu tunggu sekejap.."
"Ok sis.."
Khusyuk sy mengira sampai sy terlupa ada orang berdiri di kaunter
"Sorry..kita mau bayar?" Cepat-cepat sy berdiri depan mesin duit.kasi tinggal saja kerja tadi berhambur atas kaunter.
"Ya.." jawab lelaki tu..
"Eerrr...sekejap aarr..mana suda bil ni.." tercari-cari sy itu copy resit
"Rm10.50 semuanya..ini copy resit" selamba saja lelaki tu cabut sekeping kertas di bawah kalkukator..dia hulur kertas tu sama sy..seluruh lengan kanan dia bertattoo..sy ambil dan tengok lelaki tu sekejap
"Ya..err sorry ya..semua rm10.50" sy senyum sama lelaki tu...dia hulur sekeping note 100
"Keep the balance.." tercengang sy tengok lelaki tu...
"Are you sure..?banyak ni balance duit kita.."
"Yes..I'm sure..keep the balance or bagi-bagi dengan pekerja kau" jawab lelaki tu sambil senyum...ada tai lalat kecil di bawah bibir dia..manis bila dia senyum
"Thank you sir..may I know your name?"
"Bryan..Bryan Millard.." macam pernah sy dengar nama tu..tapi di mana ya?aahhh..peduli la..
"Well Bryan..I will let my staff know you treated them" sy bagi senyuman semanisnya sama lelaki tu.
"Thank you and see you again Aurora.." terus lelaki tu berlalu keluar dari restoran sy..aik?dia tau nama sy?siapa dia ni aarrr?
"Sis Rara..tu orang yang mau jumpa sis menanya suda bila dapat jumpa sis?" Milan datang lagi pigi kaunter
"Oh ya kan..." sy keluar dari kaunter "..mana orang tu?" Sy tengok Milan.
"Dia di luar suda sis.."
"Ok..." sy berjalan keluar..kelihatan susuk badan seorang lelaki dalam sekitar umur 40-an..jantung sy berdebar..macam sy kenal lelaki ni..
"Aurora...darling..." sapa lelaki tu
"Apa kau buat di sini???!!!" Kasar sy bercakap.lelaki tu berjalan ke arah sy.
"I just want to meet you..I miss you darling.." bilangnya
"Damn you Abraham..didn't I told you not to come see me here again?" Sy berjalan ke belakang restoran.sy tidak mau kena nampak oleh orang yang mungkin kenal kami
"Come on Aurora..it's been few months already.."
"Shit kau..berani kau cakap begitu..habis suda duit kau datang pigi cari sy!!!??"
"Kiranya begitu la..hehe.." Abraham garu kepala dia sambil senyum lebar..
"Sekarang ni tidak boleh..lain hari saja la..."
"I need money now Aurora..last ok..last.." sambil dia tunjuk satu jari sambil merayu..
"Last time pun kau bilang begitu..when it is the actual last Abraham?sampai bila kau mau kejar sy?tiada orang lain ka?"
"You're my favourite woman Aurora"
"I'll contact you later..."
"When?"
"I said later!!!"
"Fine..jangan lama-lama Aurora.." lepas bagi senyuman seribu maksud,Abraham berlalu dari restoran tu.sakit hati sy bila dia datang melawat.setiap kali dia datang..ada la yang dia mau sy buat untuk dia..which is not good at all...I wish I never knew him..that man always a bad luck for me!

Bersambung...