Ben Alena Hira Soylu: Siyah saçlarım omuzlarıma kadar. Her bir telinde geçmişin ızdırabı var.
Ben Alena Hira Soylu: Kahverengi gözlerimin derinliklerinde almak istediğim intikamın parıltıları var.
Ben Alena Hira Soylu: Yanaklarımda bulunan çilleri...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
1.BÖLÜM
Rüzgar, saçlarımın yüzümü yalamasına neden oluyordu. Islak saçlarımdan gelen koku; içimi ferahlatırken gülümsedim. Onun şampuanını kullanmıştım. Sadece şampuanını değil. Onun parfümünü sıkıyor, onun kıyafetlerini giyiyor aynı şekilde onun düşünceleri ile bakıyordum hayata. Onun kokusu bu kadar rahatlatıcı gelirken, ruhunun yanımda olduğunu bilmek; zarar görmüş her zerreme şifa gibi geliyordu.
Onu düşünürken rahatsız edilmek, onun ruhunun güzelliğinden kopup gerçek hayata dönmek, nefret ettiğim çoğu şeyden bir tanesiydi. Sırf bu yüzden boş gözlerle yanıma oturan şahsa bakıyor, ne istediğini anlamaya çalışıyordum.
"Çardakta oturuyoruz, gelsene." Yeni geldiğim için gösterilen bu samimi davranışlar birkaç güne sönecekti. İnsanlara karşı aldığım soğuk tavır, benden uzaklaşmalarına neden olacaktı. "Gerek yok." Kafasını gökyüzüne çevirip derin bir nefes aldı. Uzun saçları belinin altına kadar iniyor, hafif rüzgarda yüzünü saklıyordu. Çıkık elmacık kemikleri, açık kahverengi gözleriyle tatlı bir kızdı Eylül. En güzel özelliği ise belinin altında kadar inen düz, kumral saçlarıydı.
"İnsanlarla arana ördüğün duvarlar, üzerine yıkılacak farkında değilsin." Üst üste binmiş iki taşı devirdim ayağımla. Yan yana gelince birbirini deviren iki insan gibi. "O duvarın üzerime yıkılması güvendiklerimin beni yıkmasından daha iyi emin ol."
Eylül, bu okula geldiğimden beri sürekli benle iletişim kurmak istemiş, sürekli dibimde dolaşmıştı. İki hafta boyunca bıkmadan yanımda durmuştu. Lakin benden herhangi bir ısınma veya arkadaşlık dönütü alamamıştı, almayacaktı.
Benim kurmuş olduğum tüm arkadaşlık ilişkileri onun gitmesiyle bitmişti. Benim tüm hayallerim onunla birlikte kırılmıştı. "İçeri beraber gidelim bari o kadar kısa sürede sana ihanet etmem. Merak etme." Çarptığı lafı görmezden geldim, ayağa kalkıp ilerledim.
🥀
Nefret; benim adım, soyadım , yaşım, geçmişim ve geleceğim. Küçük yaşımda nefret etmiştim her şeyden. Babamdan, annemden, ikizimden ve dünyadan. Dönüp geçmişime baktığımda gülümseyerek hatırladığım hiçbir anım yoktu, geleceğime umutla bakmak ise imkansızdı.
Ruhumun düğümleri geçmişim ile atılmıştı, her bir ilmeğin içinde ise acılarım vardı. O ilmekler; tek tek sökülmeliydi ruhumun geleceğe gidebilmesi için. İlmeklerin sökülmesi için, benim gülümseyebilmem için, ruhumun geçmişinden kurtulması için yapılması gereken tek şey: İntikam.
