Μια αθώα και γλυκιά κοπέλα ζει τη φοιτητική ζωή σε μια ονειρεμένη πόλη, τουλάχιστον έτσι πιστεύει, ώσπου ένα 'άτακτο' αγόρι της κλέβει το αγαπημένο της ρόφημα, ένα ποτήρι πράσινο τσάι.
< Έι, δώσ' το πίσω. >
<Όχι τόσο γρήγορα, μικρή>
Κάτι με γαργαλάει γλυκά και ταυτόχρονα με ανάβει πολύ.
Ξυπνάω όμως έχω τα μάτια μου κλειστά.
Τα δάκτυλα του δεν σταμάταγαν να χαϊδεύουν απαλά και σιγά γύρω από τη λεκάνη μου και ανέβαιναν προς τα πάνω.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Το γαργαλητό κάποια στιγμή έγινε έντονο με αποτέλεσμα να αρχίζω να γελάω σαν καθυστερημένο.
Εκείνος σταμάτησε να κάνει ότι κάνει και κατευθείαν άνοιξα τα μάτια μου μπερδεμένη βλέποντας τον σοκαρισμένο.
«Τι έπαθες; » ρώτησε ανήσυχος.
«Τίποτα όλα καλά. » απάντησα με ενα ντροπιαστικό χαμόγελο.
Έπεσε μια τρομερή άβολη ησυχία και δεν ήξερα τι να κάνω.
Ευτυχώς αυτή τη φορά φορούσα τα ρούχα μου και δεν ήταν τόσο αμήχανο.
«Γιατί ήπιες χθες; » με ρώτησε χωρίς να με κοιτά.
«Χώρισα... και όταν πήγα στο μπαρ που ήσουν για να στο πω, σε είδα να φιλιέσαι με εκείνη... » απάντησα ειλικρινά.
«Γιατί χώρισες και γιατί να έρθεις να μου το πεις; » ρωτάει μπερδεμένος.
« Χώρισα γιατί φιληθήκαμε και ε-εγω... Ε-γω νόμιζα ότι ήταν παραπάνω από ένα φιλί.. Όμως τελικά τα φιλιά σου τα δίνεις στο καθένα. » είπα πίκρα και σηκώθηκα από το κρεβάτι, πηγαίνοντας στο σαλόνι.
Εκείνος με ακολούθησε εκνευρισμένος, με έπιασε από τη μέση και με γύρισε έτσι ώστε να κοιταζόμαστε κατάματα.
«Εγώ δεν κάνω σχέσεις, Θεανώ.» λέει σφίγγοντας τα δόντια του.
«Και το φιλί; Τι σήμαινε το φιλί; » ρωτάω έτοιμη να κλάψω.
Εκείνος χαλαρώνει τη λαβή του και απομακρύνεται κοιτάζοντας κάτω.
Τέλεια...
«Ήταν ένα ατύχημα, εάν δεν είχες γυρίσει --»
«Με φίλησες κανονικά, γαμώτο σου, εσύ άρχισες να με φιλάς πρώτος. Και ήταν τόσο τέλειο.. Και τώρα λες ότι ήταν ατύχημα; Άντε....κάνε αυτό που ξέρεις τέλος πάντων. » λέω εκνευρισμένη.
