What Losers Can Win

•02• Marcus

Chapter 2: Marcus

"Miss." A husky, dark, and manly voice caught my attention. Pinunasan ko ang luha ko at tumingala.

Oh holy watermelon.

Marcus McAdams.

The handsomest- no, scratch that- not just a handsome but the most gorgeous, hottest and arrogant guy in school. Bakit sya nandito? Ohmygod. Ang guwapo niya. Bakit kung kailan naman ang chaka(pangit) ko, dun pa sya susulpot?

He smiled, "I think you need this." Sabi niya at iniabot ang panyo sa kamay nya.

Hindi ko iyon natanggap agad dahil hindi pa rin ako makapaniwala na nasa harapan ko sya. I mean, why? Bakit nya naman mapapansin ang isang kagaya ko?

Is this kind of prank again?

Ha. I knew it.

Pare-parehas lang talaga sila. Simula ngayon, hinding hindi na ako magpapa uto pa.

"No, thank you." Tanggi ko at agad na tumayo. Pinagpag ko ang palda ako at inayos ang sarili. Napatingin ako ulit sakanya, at tinaas ko ang kilay ko, "kung isa ka nanaman sa mga lalaking gustong pagtripan ako, please lang huwag muna ngayon." Pagkatapos ay agad kong kinuha ang shoulder bag ko at mabilis na naglakad papalayo.

Pero may naririnig pa rin akong sumusunod.

Sinusundan nya ba ako?

"Do you think na pinagtritripan kita?" Tanong nya at sumunod sa akin sa paglalakad. Dahilan para mas bilisan ko pa ang lakad ko.

"Bakit hindi ba?"

"Hindi." Mabilis na sagot nya. Tumingin ako sakanya at ngumisi.

"Talaga? Kasi noong unang umiyak ako sa harapan ng maraming tao, mayron ding isang lalaki na lumapit sa akin at binigyan ako ng panyo. And guess what? May food color yung panyo. Kaya pagkatapos non, punong puno ng kulay yung buong mukha ko." Mabilis kong sinabi sakanya. At nagsisimula na namang lumuha ang mga mata ko. Pero pinigilan ko iyon.

That happened when Troy cheated on me. At ang lalaking nagbigay ng panyo sa akin, kaibigan iyon ni Marcus.

His mouth slightly open, "thats totally... rude. And who the hell did that to you?" Tanong nya.

Pero inisnab ko nalang sya at nagpatuloy sa paglalakad, pero sumunod pa rin sya.

Seriously. Desperado ba talaga sya? Magkano ba tinaya nya sa mga kaibigan nya, para mapagtripan ako?

"Of course, your stupid friends." Sagot ko, without looking at him. Dire-diretso pa din ako sa paglalakad.

"Oh. Those assholes." He chuckled, "eh kung ganon, tignan mo 'tong panyo ko kung may food color," he suggested. At tinaas nya ang panyo sa harapan ko para ipakita, "look."

Tumigil ako sa paglalakad at tinignan iyon, walang food color na nakalagay o kung ano man.

He's not making fun of me.

"See? I'm not making fun of you." Sabi nya at ngumiti.

Damn those smiles.

I can't stop staring at his lips.

Panigurado malambot 'yon at mabango-ugh! Stop it.

I blink my eyes, at mabilis na kinuha ang panyo na iniaabot nya sa akin, "well, thanks." Sabi ko. At nagpatuloy na sa paglalakad.

Sumunod ulit sya, "t-that's it?"

"Oo? Bakit, ano pa ang gusto mong sabihin ko?"

"Hmm...na sasabayan mo ko maglunch?"