What Losers Can Win

•5• Romeo

Chapter 5: Romeo

"Now, kiss me."

Nanlaki ang mga mata ko. Did he just ask me to kiss him? Ano bang iniisip niya? Na ganun lang kadali 'yun? I've never been kiss anyone else, kahit si Troy pa. At sya, na hindi ko naman boyfriend, uutusan akong halikan sya?

No, no, no. It's just no. Kahit si Marcus McAdams pa siya.

My cheeks started to heat up, nang ma-realize ko kung gaano kalapit ang mukha niya sa akin.

"A-Ano?" Why am I stuttering? Bwiset, "no way! N-no way the hell I'm goin' to do that!"

He grinned widely, and chuckled, "You're so cute."

What?

He shook his head, at tumawa, "I'm just kidding!" Paliwanag nya habang tumatawa. Inilayo nya ang mukha nya sa akin at umupo ng diretso, hinahawakan ang tiyan nya habang tumatawa.

Sa tingin nya talaga magandang biro 'yun? Well, maybe para sakanya, oo. Sa dami ba naman ng babaeng nahalikan niya. Kaya panigurado wala lang yun sakanya. Pero sa akin, syempre big deal 'yon!

Hindi ko alam, but this time naiinis ako sakanya.

"If you just saw your face, kanina. It's so priceless!" Nang aasar na sabi nya.

I can't take it.

Hinagis ko sakanya yung notebook na sinusulatan ko kanina, "your such an asshole!" Naiinis na sabi ko, at ayun, kapul sa ulo nya.

Pero imbis na mainis sya, patuloy pa din sya sa pagtawa,

"Baby, I know." Malanding sabi nya sa akin, kasabay na ang pagkindat.

Hay, ang guwapo--- I mean, nakakainis siya!

Kinuha nya ang notebook na hinagis ko, at ibinalik 'yon sa table ko, "You just hit me. And I like it." He seductively said.

Seriously? So, ngayon nanglalandi na sya?

I smirked bitterly, "Manahimik ka nga. Nandyan na si Ma'am." Saway ko naman.

Ngumiti lang siya at humarap na sa whiteboard.

Ng tumayo sa harap si Ma'am at tumayo kaming lahat para mag good afternoon. At pagkatapos ay pinaupo na kami.

"So, after we tackle all about the stage play and other kinds of plays," Ma'am Sanchez started, "we're going too..."

Hay. Napaka pabitin ni Ma'am. Akala mo naman maganda yung ita-tackle namin ngayon.

Kinuha nya ang picture sa table nya, "You all going to play, Romeo and Juliet!!!" She excitedly said to us.

Lahat ng klase ay napuno ng hiyawan at katuwaan ng marinig nila na Romeo and Juliet ang is-stage play namin. Lahat sila excited.

Except me.

I never wanted Romeo and Juliet. It ended so sadly and stupidly. Kung ako, hindi ako magpapakamatay para lang sa isang lalaki. Dahil ang totoo, wala ng ibang lalaki ang totoong marunong magmahal. Dahil kung hindi ka lolokohin, iiwan ka.

Nakangalung baba lang ako, at parang hinihintay na matapos ang klase.

"Pst. Bat ka nakasimangot dyan? Don't you say, hindi mo pa din matanggap na hindi kita hinalikan?" Tanong naman ni Marcus sa gilid ko.

I rolled my eyes, "Don't flatter yourself. Ayoko ng Romeo and Juliet. Nakakaboring. Sana yung The Death of a Salesman nalang." Reklamo ko. At patuloy ang simangot habang naka ngalung baba.

"The Death of a Salesman? Mas nakakaboring naman 'yun." Tungkol lang sa nagpakamatay." He protested.

"Eh bakit ba?---" hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko ng magsalita na si Ma'am sa harapan.