Seducing the Snob (ᴇʟɪᴛᴇ ꜱᴇʀɪᴇꜱ #2) | ɢxɢ ✔️

45 - Mahal ko o Mahal ako

AVA

I woke up this morning with a massive headache. Sapo ko ang ulo ko nang bumangon ako sa kama. Bahagya akong nahilo pero nagawa ko paring tumayo ng hindi nabubuway.

Napatingin ako sa bakanteng kama at mapait na ngumiti. Ang buong akala ko'y gigising ako na katabi at kayakap si Trixie. Anong oras ba siya umuwi? Ngayong umaga lang ba? Nakakalungkot, ba't hindi niya ako ginising?

Bumaba ang tingin ko sa hubad kong katawan, bahagya akong namula nang makita ang mga love bites niya. Kahit lasing at wala sa tamang huwesyo ang pangingisip ko kagabi, naalala ko lahat ng ginawa niya sakin.

She made love to me, and it was sweet and intimate. I don't have any regrets about what happened last night dahil ginusto kong mangyari yun. Gayunpaman hindi ako aasa na magkaroon nang karugtong o kaganapan ang magandang kabanatang yun sa buhay ko. Because what happened last night; no matter how beautiful it was, is nothing else but a sweet memory. Minsan kahit gaano kaganda ang isang panaginip, hindi tayo puweding manatili dito. Because sooner or later we really have to wake up, I need to wake up; babalik ako sa realidad, haharapin ko ang tunay na sitwasyon. Wala namang fairy godmother sa totoong buhay para umayon ang lahat sa gusto kong mangyari. Kaya kahit mahirap dapat kong matutuhang tanggapin sa sarili ko ang isang katotohanan; Some things just weren't meant to be. At ito ang status naming dalawa ni Trixie; we are not meant to be. Sapat na sakin na mas pinili niyang makapiling ang fiancé niya keysa sakin. Oo, masakit pero may magagawa pa ba ako?

I am terribly jealous of Lovely now, siya ang napili ni Trixie makasama habang-buhay. Nakaplano na ang kinabukasan sa kanilang dalawa, they will be a picture of a happy married couple. That should be me on her place dahil mas kaya kong mahalin si Trixie ng higit pa sa magmamahal na ibinibigay niya rito. Ako ang mas higit na nakakilala dito, ako ang mas may alam tungkol sa buong pagkatao nito. Kung hindi lang kami naghiwalay noon, malamang ngayon 4 years na kami bilang mag-nobya.

God how I love Trixie so much, hirap na hirap talaga akong tanggapin ang lahat. Nahihirapan akong tanggapin na hindi na siya kailanman mapapasaakin. Kung puwedi lang ibalik ang oras itatama ko talaga ang mga maling nagawa ko. Siya lang ang gusto ko, ayoko sa iba. Siya lang ang mahal ko, siya lang din talaga ang mamahalin ko nang ganito at wala ng iba. Everything in my life now suddenly became so complicated, and hated it. But despite the pain and the heartache, I'm still grateful that I met her.

Malungkot akong nagtungo sa banyo at saka naligo. Habang nasa ilalim ng malamig na tubig ay kasabay nito ay ang pagtulo ng luha ko. Mabilis ko yung pinunsanan. After hitting the cold shower, nagbihis ako saka pasalampak na umupo sa kama. Wala akong ganang lumabas ngayong araw, gusto ko lang magkulong dito sa loob ng kuwarto ko.

Kinuha ko ang isang unan saka ito niyakap ng mahigpit. Lumukso ang puso ko sa tuwa nang malanghap ko ang pamilyar na amoy ni Trixie. Marahil ang unan na 'to ang ginamit niya kagabi pagkatapos ng mainit na tagpo sa pagitan namin. Her usual strawberry scent is here and it fascinates me.

Mas hinigpitan ko ang pagyakap sa unan habang inimagine na si Trixie 'to. I then closed my eyes and laid down the bed while savoring the memory of last night's beautiful love making.

Minutes went by, tears stream down my eyes. Ilang minuto akong nanatili sa ganitong position; nakahiga habang yakap ang unan. Napabalikwas lang ako ng bangon nang marinig kong may kumatok sa pinto ng aking kuwarto.

Gusto kong isipin na si Trixie ang kumatok pero agad ko rin yung iniwaksi sa isip ko. I walk towards the door and open it. Ang kaibigan kong si Isabelle ang nabungaran ko. I quickly wipe my tears.

"Belle..." niluwagan ko ang pinto. Pilit kong ipormal ang boses ko para sa ganun hindi nito mahalatang galing ako sa pag-iyak.

"Hi." bati ni Isabelle sakin.