Γυάλινο ποτήρι

Τιμή μου

Flashback Vol 2

"Εγώ συγνώμη που σου φώναξα.Δεν είμαι τόσο αγενής συνήθως.Max, χάρηκα" μου είπε με γλυκό τόνο και άπλωσε το χέρι του.

Κόλλησα για μιά στιγμή αλλά αυτός περίμενε.

Του ξέφυγε ένα γελάκι λόγω της αμηχανίας μου όμως κατάφερε να συγκρατηθεί.

Και τότε ήταν που τον κοίταξα στα μάτια.

Ήταν πανέμορφα!Λαμπερά πράσινα,με λίγο καφέ μέσα.Πρώτη φορά είδα τέτοια μάτια.Τόσο ξεχωριστά!

Με κατάλαβε που τον χάζευα και κοκκίνησε αμέσως.

Χωρίς κανέναν απολύτως λόγο γύρισα να φύγω.Ούτε πράγματα ούτε τίποτα δεν σκέφτηκα.Δεν ξέρω γιατί το έκανα.Ακόμα και τώρα δεν μπορώ να καταλάβω.Το άγχος;Η πίεση;Η ήλη φάση με την παράσταση;Ιδέα δεν έχω.Πάντως δεν παρουσίασα και τον πιό ευγενικό εαυτό μου.

Αμέσως με έπιασε από τον καρπό και βρέθηκα μπροστά του.

"Συγνώμη αν σε πόνεσα"μου είπε

Έμεινα σιωπιλή.

"Δεν ήθελα να φύγεις.Όχι ακόμα.Αν ωστόσο σε προσέβαλα με συγχωρείς και πάλι" φάνηκε λυπημένος.

"Όχι,όλα εντάξει" απάντησα διστακτικά.Μα πόσο αγενής φάνηκα!

"Ήσουν υπέροχη στην παράσταση"φάνηκε ενθουσιασμένος.

"Ευχαριστώ.Πάντα βέβαια υπάρχει περιθώριο εξέλιξης.Και στην δική μου περίπτωση μεγάλο."

Μου χαμογέλασε γλυκά.

"Εγώ πάντως δηλώνω θαυμαστής σου!Έχεις ταλέντο.Και μοναδικότητα" με φλέρταρε;

"Είσαι πολύ ευγενικός Max.Υπερβολικός ωστόσο.Ξέρεις απο υποκριτική;"

"Όνειρο ζωής την αποκαλώ." μου απάντησε.

"Εύχομαι λοιπόν να το πραγματοποιήσεις."

"Πριν από αυτό μήπως θα μπορούσα να πραγματοποιήσω ένα άλλο μου όνειρο;"

"Το οποίο είναι;" τον ρώτησα με την σειρά μου.

"Να σε βγάλω έξω για φαγητό.Ή ποτό.Ό,τι προτιμάει η ομόρφη κυρία" και κάπου εδώ είμαι σίγουρη πως κοκκίνησα.

"Λυπάμαι Max, αλλά έχω κανονίσει για σήμερα" Ήταν φανέρο πως τον απογοήτευσα.

"Ωω μάλιστα.Κατάλαβα.Συγνώμη τότε" είπε θλιμμένα και γύρισε την πλάτη του φεύγοντας με σκυμμένο το κεφάλι.

"Όχι δεν κατάλαβες!"φώναξα λιγάκι δυνατά.

Γύρισε απότομα.

"Με τον αδελφό μου θα βγω"
Και τότε έλαμψε το πρόσωπό του.

"Μπορώ να σου δώσω τον αριθμό μου αν θέλεις" του είπα εύθυμα.Καλά εγώ τα έλεγα αυτά;

"Τιμή μου!" πλέον ήταν πολύ χαρούμενος.

[...]

Βγήκα με τον Max μερικές φορές την επόμενη εβδομάδα.Συγκεκριμένα δύο για φαγητό και δύο για ποτό.Ήταν αρκετά ενδιαφέρον τύπος και είχε πολύ χιούμορ.Αισθανόμουν άνετα μαζί του και περνούσε ευχάριστα η ώρα μου.

Είχα πολύ καιρό να βγω ραντεβού.Δεν είμαι πολύ κοινωνική από την φύση μου.Κλείνομαι εύκολα στον εαυτό μου ακόμα κι αν δείχνω πρόσχαρη.Λυπάμαι που το λέω μα με τον Max δεν ξεκίνησα-και έπειτα συνέχισα- να βγαίνω επειδή τον ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα.Μετά από την παράσταση όπου τον συνάντησα δεν με είχε ζητήσει κανείς ούτε στα casting με περνούσαν.Η αυτοπεποίθεσή μου είχε πέσει στα τάρταρα.

Το γεγονός ότι ένας τόσο όμορφος νέος,τρία χρόνια μεγαλύτερός μου,ενδιαφερόταν για μένα με έκανε να συνεχίσω να βγαίνω μαζί του.Εγωιστικό το ξέρω.Αλλά με την πάροδο του χρόνου κάναμε σχέση.Και μάλιστα σοβαρή.Περνούσα πολύ καλά μαζί του και ήμουν ευτυχισμένη.Με στήριζε και με αγαπούσε.Το ίδιο κι εγώ.

Είχε πολλά χαρίσματα.Μα πάνω από όλα ήταν φιλάνθρωπος κι ευγενικός.Πως μπορούσα λοιπόν να μην τον αγαπώ;

Δεν το περίμενα όμως.Ότι θα κρατούσε τόσο πολύ.Είχα την εντύπωση ότι θα κουραζόταν.Δεν είμαι και ο πιο εύκολος άνθρωπος.

Αλλά δεν έγιναν έτσι τα πράγματα.Και να που είμαστε τρία χρόνια μαζί.Ευτυχισμένοι...

Flashback έλαβε τέλος.
Η γνωριμία της με τον Max όμως όχι.
Εύχομαι να σας άρεσε -παρ'όλο που δεν ήταν κάποια σούπερ ουαου γνωριμία- γιατί η ιστορία συνεχίζεται δυναμικά.Θα επιστρέφουμε και στην αποθήκη μας βέβαια.

Σας υπόσχομαι πως έρχονται πολύ πιο ωραία κεφάλαια💘
Στηρίξτε με με την ψήφο σας🌟

Με αγάπη,Ελ💜