Salience

Stranger

Nasa loob na kami ng hotel. Nakatayo sa gitna ng kwarto, at sa halos limang minutong lumipas, wala sa amin ang nagsasalita. Nakatingin lang kami sa mata ng isa't-isa. Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isip niya ngunit, tila hindi lang basta obsesyon ang nasa likod nito.

Hindi ko maipaliwanag ang kakaibang kinikilos ni Valerie, magmula sa loob ng restroom ng bar hanggang sa taxi na naghatid sa amin dito, pakiwari ko'y ibang tao ang kasama ko. 

Bakit parang nagseselos siya? Hindi kaya, pareho na kami ng nararamdaman ni Valerie? Sa pagkakaalala ko what we have agreed is strictly physical, no emotional should involve. That's the deal, at hindi niya na kailangang malaman kung sinusunod ko man ito o hindi. Dahil wala naman siyang alam tungkol sa akin, kundi ako ay isang pasyenteng naliligayahan tuwing nakakaramdam ng pananakit ng iba. 

May impluwensya ng alak ang sistema ko, pero malinaw sa isip ko ang set up ng relasyon na 'to.

Na nagsimula sa gitna ng aking therapy session. 

Nang magkatitigan ang aming mga mata na tila naiintindihan namin agad ang isa't isa.

"Glaiza, I'm just like you. But, I gain pleasure by inflicting pain to my partner."

Nang marinig ko ito'y para akong binuhusan ng malamig na tubig, ngunit mas nakaramdam ako ng pag-asa. May makakaintindi sa akin at hindi ako nag-iisa.

Hinila ako ni Valerie sa loob ng restroom ng kanyang opisina, na hindi alam kung magkatugma ba kami ng pangangailangan. Kung siya ba ang sadistang gusto ko at ako naman ang masokistang hinahanap niya.

Itinulak niya ako, sa lakas ay tumama ang likod ko sa porcelanang lababo. Mariin ang mga halik ko sa kanyang leeg at ramdam ko naman ang minsanang pagkagat niya sa aking balikat. At ang mga ungol na pareho naming nililikha ng mga oras na yun, ang nagpatunay sakin. Malinaw na sinadya ng tadhana na mahanap namin ang isa't-isa.

Sa lumipas na pitong buwan, ay hindi ko pa naramdaman ang walang kapantay na kasiyahan at sakit. Ang kanyang mga kamay, ang kanyang labi, ang kabuuan ng kanyang katawan ay parang dumidilang apoy na parehong sumusunog at nagbibigay kaginhawahan sa akin. Alam ko na hindi ako makakakilala pa ng taong katulad ni Valerie, at hindi na rin siya makakasalubong pa ng taong katulad ko. Ngunit kung bibigyan niya ako ng pagkakataon, mamahalin ko siya ng higit pa sa maibibigay ng sinuman, maging ng asawa niya.

Siguro nga't hindi ko gaanong kilala ang asawa ni Valerie, pero, malakas ang pakiramdam ko'ng hindi sapat ang pagmamahal o pagpapahalagang nakukuha niya dito. Hindi naman lahat ng mga affairs ang dahilan ay unsatisfied sexual needs.  Ngunit sa tingin ko ay mas magaling lang talaga ako sa lalaki na yun. Or at least that's what I'd like to think.

Kahit sa totoo lang, hindi pa talaga kami lubusang nakapagtalik ni Valerie. Sa mga lumipas na buwan naming lihim na pagtatagpo, sapat na sa kanya ang paglalapat ng aming mga hubad na katawan. Hindi ko alam, maybe it's the sadist side of her, but she likes leaving me without relief, it turns her on big time and enough for her to reach her climax. Kaya't ano pa man ang nangyayari o hindi sa pagitan niya at ng kanyang asawa? Maliwanag na hindi ito sapat.

Ngunit maaari akong maging sapat. Maaari akong maging mas mahusay o mas higit pa dito. I mean, maliban sa lagi itong naka suit at leather shoes, ano ang mayroon ang lalaki na 'yon na wala ko?  

Dahan-dahang lumapit sa Valerie sa akin, at dumapo sa pisngi ko ang malakas na sampal.

"Are you replacing me with that b*tch, Glaiza?"

"Valerie, hindi kaibigan ko lang..." 

Then she crashed her lips against mine.

She is kissing me deeply and hard. "Va-Valerie..." Nararamdaman ko ang pag kagat niya sa labi ko, nalalasahan ko ang dugo.