Mafia's Property 1 & 2

Hoofdstuk 27

"Het is mijn schuld."
Fluisterde ik en viel in slaap.
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

P.O.V Vera
Ik opende mijn ogen en zag Devon. Ik glimlachte en keek naar zijn borst die op en neer ging. Met mijn vinger ging ik over zijn sixpack. Hij had zijn shirt uit gedaan, omdat hij het warm had. Ik keek naar de wond en zag dat het verband helemaal rood was. Had hij gebloed? Ik keek naar Devon. Ik legde een hand op zijn voorhoofd. Hij gloeit!? Bang stond ik op en rende naar de kamer van Derek. Ik klopte op de deur en ging naar binnen. Derek kreunde en draaide naar me om.

"DEVON BLOEDT!"

In een fractie van een seconde was hij klaar wakker en nam zijn telefoon. Ik ging terug naar Devon en nam ook een washandje en depte het in water. Ik rende naar Devon en lag zachtjes op het bed. Ik legde het washandje op zijn voorhoofd. Hij zweet helemaal. Ik trok de deken van hem af zodat hij hij het meer koud zal krijgen.

De dokters kwamen naar binnen en zeiden tegen me dat ik weg moet gaan. Derek stond buiten en knuffelde me toen ik buiten was. Na een paar minuten zaten we in de gang op de grond. Ik had mijn hoofd gelegd op Derek's schouder en hield zijn handen.  Na een uur kwam de dokter naar buiten met een blije uitdrukking. We stonden op.

"Dus we hebben goed nieuws. Door jouw snelle actie om ons te halen, werd hij op het nippertje gered."

Ik en Derek glimlachte opgelucht. Max kwam naar ons toe en fronste verward zijn wenkbrauwen.

"Heb ik iets gemist?"

Derek schudde zijn hoofd en we lachten. Ze gingen weg en ik ging naar Devon. Hij staarde verveeld naar de raam. Ik ging naast hem zitten.

"Dus jij gaat voorlopig niet dood."

Zei ik sarcastisch.

"Nee, zo zal ik nooit dood gaan. Als ik vanbinnen dood zal gaan zal het de schuld zijn van één persoon."

Ik grinnikte en hij nam mijn hand vast. Hij streelde met zijn duim op de rug van mijn hand. Hij keek me aan en zijn ogen sloten voorzichtig.
Ik stond op en sloot het licht.

"Je moet rusten. Ik kom straks wel."

Hij knikte vermoeid. Ik sloot de deur en deed mijn ochtend routine. Dan ging ik naar de keuken en weer waren alle jongens beneden.

"Is dat nu een gewoonte geworden dat we allemaal samen eten?"

Ze grinnikten en gaven me een bord. Auguste gaf me pancakes. Lekker! We aten stil verder. Na het eten wilde ik naar boven gaan maar Demon stopte me.

"Vera ik wil je iets laten zien."

Ik knikte en liep achter hem aan. Boven ging hij door onbekende gangen.
Dit ziet er niet goed uit. Demon stopte voor een deur en deed die open. Ik stapte naar binnen en zag veel geweren. Er was ook een soort muur met een man getekend. Er was een roos op zijn hart getekend. Hier komen ze misschien voor het oefenen om te schieten.

Ik draaide om naar Demon. Hij had een pistool in zijn hand. Hij richtte die op me en ik schrok.

"Wat doe je?"

Vroeg ik bang. Hij trok aan de trekker en er volgde een oorverdovende schot. Ik sloot mijn ogen en wachtte op de pijn, maar er kwam geen. Ik opende mijn ogen en Demon grijnsde. Ik keek naar achter en zag dat in de muur een gaatjes was. Recht in het hart. Ik zuchtte van opluchting.

"Kon je niet zeggen dat je op de muur richtte!?"

Vroeg ik boos. Hij lachte en gaf me een pistool. Ging staan op een balkje waar je staat te schieten. Ik ging naast hem staan.

"Ik ga je leren hoe je moet schieten en richten."

Ik ging naast hem staan en richtte het pistool. Hij kwam achter me staan en kwam dichter. Ik voelde zijn warme tegen mijn rug en ik huiverde. This is way over my comfort zone! Hij legde een hand op mijn hand en liet me zien hoe ik het moet vasthouden.

"Kijk naar de roos en richt een heel beetje boven het middelpunt."

Ik keek door de pistool naar de roos en richtte een beetje er boven.
Ik trok aan de trekker en door de schot, struikelde ik achteruit. Demon ving me ik keek naar hem op.

"Kon je dat niet vertellen?"

Hij haalde zijn schouders op en glimlachte ongemakkelijk. Dit keer deed ik het zonder Demon. Trok aan de trekker en Bam! In de roos!
Ik keek naar hem en deed mijn wenkbrauw trots omhoog.

"Ok je bent goed."

Ik lachte. We gingen terug naar mijn kamer. Ik zei gedag aan Demon en opende de deur. Nam mijn tekenblok en potlood en ging naar de kamer van Devon. Hij lag te slapen dus sloop ik naar binnen. Zat op de zetel en keek naar hem. Ik opende de blok en zag alleen tekeningen van Devon dat ik tekende. Tot dat ik naar een tekening verward keek. Dit heb ik niet getekend. De tekening is van mij aan het slapen. Wie heeft dat getekend?
D.S staat er op. Devon? Weet hij ook hoe hij moet tekenen. Het is wel een mooie tekening. Ik draaide een blad om en begon aan een nieuwe tekening. Na een paar minuten keek ik er aan. Ik tekende alle jongens samen. Ze glimlachten en maakten gekke bekken. Devon stond aan de kant met mij. Ik glimlachte naar hem en hij keek me vol passie aan.

"Ben je hier al lang?"

Vroeg Devon en ik schrok. Liet de tekenblok vallen en riep hem snel op. Ik glimlachte naar Devon om te laten zien dat ik ok ben..

"Nee, ik ben hier maar een paar minuten."

Ik keek naar de klok. Wat!? Er is een uur voorbij.
Hij probeerde te zitten en kreunde. Ik hielp hem en nam zijn kussen naar achter. Ik nam een glas water en gaf het aan hem. Hij dronk het op en zuchtte.

"Hoe voel je je?"

Hij keek me met een 'wat denk je' blik. Ik vormde een 'o' met mijn mond en keek naar mijn vingers.

"Ik voel me een beetje beter. Kom naast me liggen."

Ik glimlachte en ging naast hem zitten. Hij trok me tegen zich toe. 
Ik legde mijn hoofd op zijn borst en luisterde naar zijn hartslag. Zijn hart klopte tekeer.

"Devon. Ik-"

"Praat niet Vera, geniet van de stilte."

Ik zuchtte en sloot mijn ogen. Ik nam zijn hand en tekende cirkels op zijn handpalm. Ik hoorde hem grinniken.

"Het spijt me. Ik ben bang om jou te verliezen. Ik-..."

Zijn stem brak af. Ik weet wat hij gaat zeggen.

"Zeg het niet. Ik wil het niet horen. Het is te pijnlijk. Wat heb je met me gedaan Devon Sin?"

Zei ik zacht en gebroken. Hij drukte me dichterbij en ik voelde zijn pijn. Hij had jaren zijn pijn verborgen en alles komt met een klap naar buiten. Ik bewoog naar beneden en lag op zijn bovenbeen. Sloot mijn ogen en dommelde weg naar de duisternis.

---------------------------------------------

Heey! Wat denken jullie over deze hoofdstuk? Schrijf één woord dat mijn verhaal het beste beschrijft. Love you all!