Mafia's Property 1 & 2

Deel 2 Hoofdstuk 49

Stapte terug naar de zetel en zat met mijn benen dichtbij mijn borst. Sloot mijn ogen en viel in een diepe slaap.
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
P.O.V Derek

Eindelijk waren we in de terugweg naar huis. We gingen naar Victor's huis om wat te zien. Hij is te sterk. We zullen de oorlog misschien niet winnen. Hij heeft meer mannen en we zagen dat heel het huis vol is met geweren. Echt alles. Elke kamer en gang was vol met geweren. Het lukte ons op het nippertje weg te komen. Eindelijk kunnen we naar huis, naar de meisje en Devon. Oliver stopte de auto en we stapten er uit. Er is iets vreemds gaande. Er was een auto buiten geparkeerd, maar die is niet van ons. !@#$%^&*, misschien zijn de meisjes in gevaar. Ik nam mijn pistool uit mijn zak en gebaarde aan de jongens om te komen. We gingen naar boven, waar de meisjes waren. Tot mijn grote schrik, zag ik een lijk op de grond en rende naar de deur. Met een ruk opende ik die en zag nog twee mannen op de grond. Vera zat op een stoel, Danique op de grond en Luca!? Wat doet Luca hier!? Ik ging naar Vera toe en raakte haar zachtjes aan. Wees niet dood... ze kreunde en opende vermoeid haar ogen. Opgelucht zuchtte ik en hoorde Max, Danique roepen.

"Vera, wat is er in vredesnaam gebeurt!? Waarom is Luca hier!?"

Ze keek om haar heen en toen ze het realiseerde zich dat er mannen op de grond waren, glimlachte ze.

"Ik had die mannen horen zeggen dat ze van nacht Devon zullen vermoorden. Jullie waren weg dus haalde ik Luca. Hij geraakte gewond in zijn schouder."

Ik hoorde gekreun en gepiep van een bed. Ik draaide om en zag dat Luca op het bed zat en naar zijn wond keek. Ik ging boos naar hem en zijn ogen werden groot. Ik wilde boos op hem zijn, maar mijn blik werd fijner. Ik kan niet echt boos op hem zijn. Hij heeft Devon gered en mijn zus. Ik gaf hem gewoon een hand en glimlachte. Verward keek hij naar me, maar herstelde zichzelf en nam mijn hand aan en glimlachte.

"Dankje broer."

Zei ik en zijn glimlach werd breder. Toen we klein waren noemde ik hem altijd broer. Wij keken allemaal op hem. We wilden altijd als Luca zijn.

"Heeft hij het je verteld?"

Vroeg hij en glimlachte. Vragend fronste ik mijn wenkbrauwen.

"Nee, wat moest hij me vertellen?"

Hij zuchtte en liet mijn hand los.

"Ik heb Jace niet vermoord."

Zei hij en mijn adem stokte. Moet ik hem geloven?

"Hoe weet ik dat zeker? Hoe weet ik dat je niet liegt?"

Vroeg ik en hij opende zijn mond om iets te antwoorden.

"Hij liegt ook niet. Ik vertrouw hem."

Hoorde ik iemand achter me zeggen en draaide om. Devon keek naar ons met vermoeide ogen. Vera schrok en rende naar Devon. Ik draaide naar Luca toe en glimlachte.

"Welkom terug broer."

Zei ik en hij gaf me een bro hug. Ik knuffelde hem terug en lachte. Ik hoop dat het beter zal gaan dit keer. Ik hoorde Vera snikken en keek om. Ze had haar handen op Devon's wangen geplaatst en gaf hem een kusje op zijn voorhoofd. Draaide om en ik zag Luca zuchtten en hij keek naar de grond. O, Ow, dat is geen goed teken.

"Je houdt van haar."

Hij keek naar me met grote ogen op.

"Is dat zo duidelijk?"

Vroeg hij pijnlijke en slikte een brok weg. Dat is niet goed. Ze wordt hun ondergang als het zo is.

"Weet ze het?"

Fluisterde ik aan Luca. Hij knikte en kreunde. Hij keek naar zijn wond.

"Ik zal die wel naaien."

"Dankje bro."

Zei hij en ging kreunend liggen. Ik nam een naald en een metalen touw. Ik nam zijn huid beet en liet de naald door zijn huid glijden. Hij liet geen kreun uit of zelfs kromp niet door elkaar.
Hij had alleen ogen op Vera die met Devon sprak. Ik zuchtte en na een paar minuten ging Vera weg en was ik klaar. Ik legde alles op zijn plaats en ging tegen ze muur leunen. Devon keek me vragend aan.

"Wat is er Derek?"

Vroeg hij en ik keek naar hem op.

"Victor is het probleem. Al zijn huis is vol met geweer en mannen. We zullen niet winnen zolang hij die heeft."

Devon dacht na.

"Misschien moeten jullie iemand sturen om het gebouw van binnen uit vernietigen."

Zei Luca opeens en ik keek hem met een ruk aan.

"Dat is gekken werk."

Antwoordde ik en ging naar de zetel en zat.

"Eigenlijk niet."

Zei Devon en keek naar me van het bed.

"Als we dat doen gaan we alle bende redden."

Vervolgde hij. Dat zal niet werken. We hebben iets anders nodig.

"Maar wat zal er gebeuren met de persoon die naar daar gaat? Zal hij daar ook ten onder gaan?"

Vroeg ik en schudde mijn hoofd.

"Dat kunnen we niet riskeren."

Devon zuchtte en zat recht op het bed.

"Daarom ga ik het doen."

Met grote ogen keek ik hem aan. Is hij gek of zo!?

"We zullen Demon om een bom te zoeken met een timer."

Zei hij toen hij mijn blik zag.

"Nee, ik zal het doen. Ik ben hier niet helemaal gewild. Jij moet bij Vera blijven. Ze heeft je nodig."

Zei Luca en ik knikte goed keurend.

"Hij heeft gelijk Devon. Vera heeft je nodig."

Zei ik en Devon kreunde toen hij op stond.

"Goed, maar op het moment dat Luca niet kan ga ik."

Zei hij boos en ging stap voor stap naar de deur en verdween. Hij is gek. Hoe is hij uit bed gekropen!? Nou eigenlijk is alles goed met hem alleen hier en daar sneeën, maar het doet nog steeds pijn! Hoe doet hij dat!? Zuchtend stond ik op en keek naar Luca die op het bed zat.

"Ga naar jou oude kamer. Er is daar niemand geweest sinds je weg was."

Luca knikte dankbaar en ik ging weg naar mijn kamer. Wat een dag zeg.
---------------------------------------
Hey! Whats up?
Vergeet niet te voren en dankje voor +14k