Mafia's Property 1 & 2

Deel 2 Hoofdstuk 50

"Ga naar jou oude kamer. Er is daar niemand geweest sinds je weg was."
Luca knikte dankbaar en ik ging weg naar mijn kamer. Wat een dag zeg.
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
P.O.V Vera

In de kamer van Devon, ging ik me douchen. Liet de warmte me knuffelen en genoot van de stilte. Na een half uur stapte ik er uit en kleed me om. Liep uit de badkamer en ging op het bed zitten met een schetsboek en een potlood. Ik begon een draak te tekenen toen ik een deur hoorde open gaan. Ik hief mijn hoofd op en keek wie het was. Devon ging naar binnen en ik schrok. Wat doet hij hier!? Moet hij niet rusten? Ik stond geschokt op en liep naar hem toe.

"Devon, wat doe je!? Je moet gaat uit slapen!?"

Hij grinnikte en liep naar het bed en lag.

"Ik vind het fijner hier. Het is niet alsof ik door een kogel ben geraakt. Ik heb alleen hier en daar sneeën."

Zei hij en ik ging naast hem zitten.

"Het is erger. Heel jou rechter zij is bijna open."

Zei ik ongerust en hij trok me opeens naar me toe. Hij draaide me om en ik belande naast hem op het bed.

"Het doet geen pijn."

Zei jij grinnikend en ik grijnsde.

"Echt niet?"

Vroeg ik uitdagend. Hij schudde zijn hoofd. Ik raakte zachtjes met mijn vingers op zijn wond en hij kromp in elkaar van de pijn en kreunde.

"En dat moet ik nu geloven?"

Ik lachte en hij boog naar me toe en kuste me. Ik glimlachte in de kus en dan trok mezelf naar achter.

"Heb je honger? Ik zal iets voor je maken."

Vroeg ik zacht. Hij keek me met een niet- nu blik aan en ik grinnikte. Stond op en kuste zijn wang.

"Ik haal wel iets voor je. Je hebt sinds gisteren niets gegeten."

Hij knikte en ik liep naar buiten. Toen ik me om draaide en de deur sloot, botste ik tegen iets en viel achterover.

"Schoonheid, ben je in orde?"

Hoorde ik Luca vragen en ik keek op. Luca stond me bezorgd aan te kijken en stak zijn hand uit. Ik knikte en nam die aan.

"Ja, alles is goed. Ik ga even wat te eten halen voor Devon."

Hij knikte en ik deed een stap achteruit.

"Ik ga eventjes met hem praten."

Zei hij glimlachend en ik knikte. Ik liep naar de trappen. Aan de trappen keek ik om en dan liep verder. Ik weet niet waarom ik dat deed. Maar hoopte misschien dat hij achter me was. Beneden aan gekomen stapte ik meteen naar de keuken, waar ik Max en Danique Zag dansen en pannenkoeken maken. Alleen dat dat niet lukte. Op het borden waren er brandende pannekoeken. Lachend liep ik naar ze toe en nam de pannenkoeken over.

"Ik ga die wel maken, want jullie maken een puinhoop van."

Danique lachte en Max keek ongemakkelijk naar mij.

"Shame on you."

Zei ik en we barsten in lachen uit. Ik danste met ze mee en zong met de liedjes. Na een paar minuten waren we klaar en ik legde een paar op een bord voor Devon. Ik nam het bord en ging met die naar Devon's kamer, waar Luca net er uit ging.

"Hoe is het met hem?"

Vroeg ik en hij knikte glimlachend.

"Goed, hoe is het met je?"

Ik knikte en deed een stap naar de deur.

"Goed, ik zie je later."

Antwoordde ik en ging naar binnen. Devon glimlachte naar me en ik gaf hem het bord. Hij nam die aan en at zijn eten op. Ik ging naast hem zitten en tekende verder mijn tekening.
Devon was klaar en legde het bord weg.

"Doe het donkerder op de buik."

Zei hij en ik glimlachte. Ik tekende donkerder op de buik en het deed een cool efect op de draak.

"Dankje."

Zei ik en legde de tekening weg. Devon trok me naar zich toe en ik probeerde heel voorzichtig zijn met zijn wonden.

"Vera, ik... hoe wil je onze zoon noemen?"

Ik lachte bij zijn vraag en haalde mijn schouders op.

"Weet niet. Aiden, Riven. Wat vind je?"

Hij grinnikte en kuste mijn hoofd.

"Allebei zijn mooie namen. Aiden is heel erg cool."

Lachte hij en ik lachte mee. Ik legde mijn hand op zijn borst en zuchtte.

"Devon, wat gaat er gebeuren met de oorlog?"

Devon slikte en ik voelde dat hij zijn ogen sloot.

"Het gaat goed. Maak je geen zorgen."

Hij liegt. Ik zat recht op en keek naar hem. Hij opende zijn ogen en keek me onderzoekend aan.

"Je liegt. Devon we zeiden geen Leugens meer."

Hij knikte en zuchtte.

"Ok goed. De huis van Victor is nu vol met wapens en mensen. Er is te veel, misschien is er geen weg om hem te winnen, maar ik zal alles doen om mijn familie te redden."

Zei hij zacht en er liep een traan naar beneden. Devon legde zijn hand op mijn wang en veegde zachtjes met zijn duim de traan weg.

"Wanneer zal al dit afgelopen zijn?"

Vroeg ik en lag terug tegen Devon.

"Het is niet over tot het over is."

Lachte hij en ik kreeg een glimlach. Hoe zal het zijn? Wat zullen ze doen? Gaan ze winnen? Of niet? Wat gaat er gebeuren als we niet winnen? Gaan we dood? Of worden we als slaven gehouden? Ik wil dit niet voor mijn zoon? Ik sloot mijn ogen en liet de duister me knuffelen en viel in slaap.
----------------------------
Hey! Dankje voor +15k love you all. 😘😘