this is us

hoofdstuk 2

Harry P.O.V

Naast me opent Louis twijfelend zijn ogen. Ook ik heb nog niet op gekeken van de grond. Ik voel hoe Louis mijn hand ietsjes losser laat en ik kijk onzeker naar de jongens. Ik zie 4 paar vriendelijk kijkende ogen. Wacht dat is 1 paar te weinig toch..?. ‘Liam wat is er?’ vraagt de stem van mijn vriendje voorzichtig. ‘H- het.. Ik moet eraan wennen… denk ik’ stottert Liam. ‘Nou ik ben heel erg blij voor jullie’ tettert de vrolijke stem van de kleine Ier door de kamer heen. Ik glimlach flauwtjes en geef hem een korte knuffel het zelfde doe ik bij Zayn. Als ik aankom bij Liam geef ik hem een beetje onwennig een knuffel. ‘Kom op Lou we gaan’ zeg ik tegen hem. ‘J- ja ik kom al’ antwoord hij zacht. Ik trek mijn Adidas sneakers aan en pak mijn jas van de kapstok. Louis trekt ook zijn Toms aan en loopt samen met me naar buiten. Als we op de stoep terug naar ons huis lopen trek ik hem een ander paadje mee in. We zijn nu in het park uit gekomen en het is heel mooi omdat er nog niemand op de verse laag sneeuw heeft gelopen.

Ik hoor het leuke geluid van de sneeuw die onder mijn schoenen knarst. Ik glimlach. ‘Loubear ik ben zo blij dat ik je heb’ fluister ik naar hem terwijl we inmiddels op een bankje onder de sneeuw zitten. ‘Hazza ik zou niet weten wat ik zonder jou zou moeten en wat anderen ook mogen denken ik zal altijd van je houden’ fluistert deze terug. Ik glimlach breed en druk hem stevig tegen me aan. 

Ik zie in het schemerige licht van de lantarenpalen het perfecte gezicht van mijn Louis. Ik hou ervan om hem de mijne te noemen. Zijn perfecte rozige lippen zou ik ieder moment wel kunnen zoenen en naar mooie zeeblauwe ogen  kan ik wel uren kijken. Ik twijfel geen moment en druk een kusje op Louis’ lippen. Wat een klein en korte kus had moeten zijn, loopt uit op een gepassioneerde zoen. Mijn tong raakt zijn lippen aan en vraagt om toestemming. Hij opent zijn mond en onze tongen dansen samen rond. Na 3 minuten leun ik naar achteren en hijg een beetje uit. Daarna nestel ik me tegen hem aan en snuif de vertrouwde geur op. Ik glimlach breed. Ik ben zo verliefd op deze jongen, niet normaal. Wat hij allemaal met me kan doen. Een kleine actie doet mijn hart al overslaan. En zijn lach maakt me de gelukkigste man van de wereld. Met hém ben ik de gelukkigste man ter wereld en kan ik alles aan. 

Waarom kan niet gewoon iedereen homo’s accepteren en gelukkig zijn voor elkaar?. Ik kan niet veranderen, nu niet en nooit niet.

When I was in the 3rd grade

I thought that I was gay

Cause I could draw, my uncle was

And I kept my room straight

I told my mom, tears rushing down my face

She's like, "Ben, you've loved girls since before Pre-K!"

Tripping, yeah, I guess she had a point, didn't she?

A bunch of stereotypes all in my head

I remember doing the math, like

"Yeah, I'm good at little league"

A pre-conceived idea of what it all meant

For those that like the same sex had the characteristics

The right-wing conservatives think it's a decision

And you can be cured with some treatment and religion

Man-made, rewiring of a pre-disposition, playing God

Ahh, nah, here we go

America the brave still fears what we don't know

And "God loves all his children" is somehow forgotten

But we paraphrase a book written thirty-five hundred years ago