Le Viour Academy

Chapter 21

CRYSTAL POV

I really don't want to hurt Lucas. Hanggang kaibigan ko Lang talaga siya

Naglakad ako ng mabilis papuntang dormitory ng hindi ko namalayan na may tao pala sa harapan ko kayo napaupo ako. Ang saket tuloy ng pwet ko. Buset!

Napatingin naman ako sa kanya at sinamaan ko ng tingin

"Hindi ka kasi natingin sa dinadaanan mo" sabi nito

Bigla niyang hinawakan yung dalawa kong kamay
at tinayo ako

"Mag-ingat ka sa susunod" sabi ni... Zero

I rolled my eyes "Bakit ka pa kasi paharang harang diyan sa daan???!!!!" Galit Kong sabi nainis na ako eh. Mabilis akong mainis actually kapag Wala sa mood

"Eh bakit nagmamabilis kang maglakad?" Sabi nito at nagcross arms. Naalala ko tuloy kanina Kaya hindi ako nakapagsalita

"Oh kitams!" Sabi nito

"Tabi" sabi ko at aalis na sana ng bigla niyang hinawakan yung kamay ko at hinila ako

Uso ba talaga ngayon yung hilahan? laruan ba ako?!

Dinala niya ako dito sa field at umupo siya sa damuhan at tumingin sa langit

Nakatayo naman ako at nakatingin sa kaniya dahil nagtataka ako kung bakit niya ako dinala dito

"Sit" at tinap- tap niya yung tabi niya

Hindi pa rin ako umupo dahil nagtataka talaga ako. Freaking Curious

"Curious ka no? Gusto ko lang may kasama akong magstar gazing" sabi niya.

Takot ata ito sa multo Kaya nagpapasama, arte talaga

Umupo na lang ako sa tabi niya at tumingin rin sa Langit

Ang daming stars ngayong Gabi

"I miss my mother and I think na nandito siya sa mga stars na yan" napalingon ako sa sinabi niya, hindi ko alam na wala na pala yung mother niya

"Yeah my mother died because of a cancer, I'm 12 yrs old when my she died, and my father? Adik sa work kaya hindi ko na siya nakikita simula nung pumasok ako dito" gawa na pala ito bago siya pumasok dito I didn't know that

"You. Nasaan mga magulang mo?" Lumingon siya sa akin bago niya sabihin yun

Napatingin rin ako sa kanya at mukang iiyak na naman ako ngayong Gabi

"Died because of a car accident" sabi ko at naramdaman Kong napaluha na pala ako, kaya umiwas ako ng tingin sa kanya, at pinunasan ko Ito

Hindi pa rin ako maka-move on sa nangyari kila mama kahit ilang years na nung nangyari iyon.

"I didn't know na umiiyak ka pala" napalingon ulit ako at tinaasan ko siya ng kilay

"Lumuha lang hindi umiyak" at nagsmirk siya sa sinabi ko

"Don't worry makakapag move-on karin, like me ilang years rin akong hindi makapagmove on sa nagyari kay mom, I always don't like my dad masyadong workaholic, ni hindi nga kami pinapasin nun, kahit may cancer si mom at nasa hospital siya, minsan -minsan lang siya bumibisita kay mom Kaya ako palaging nagbabantay sa kaniya"

ZEN POV

FLASHBACK

"Ma kailan ba bibisita si dad?" Tanong ko kay mom, nginitian niya ako

"Bibisita rin yun hintay ka lang" sabi niya habang nakahiga sa hospital bed

Nalulungkot palagi ako kapag hindi kami kumpleto at masaya