DERSADET

-11.BÖLÜM-

11.Bölüm-"Bitti"

Gözlerini kapat ve derin bir nefes al.
Kafanı rahat bir yere koy,böyle rahatsız oturma!
Kendini eski bir evin önünde hayal et. Ev yanıyor...
Ama evin içinde biri var.
Öyle biri ki o ateşin içine gözün kapalı atlayabileceğin biri, öyle biri ki onsuz yapamayacağın biri,onunla yanmaya göz yumacağın biri...
Ateşler içinde yanan bir kapıdan atlıyorsun.
Karşındaki uzun koridorda ilerlemeye başlıyorsun.
Eski evin tahtadan yerleri önüne,arkana,üstüne düşüyor.
Korkuyla onlardan kurtuluyorsun.

Ama bu sefer karşına merdivenlere geliyorsun.
Merdivenler çok eski,yer yer kırılmış.Bazı basamakları yok.
Ama 'O' aşağı katta,sana sesleniyor.
Yardım istiyor. Korkuyorsun ama bunu onun için yapman gerek.

Merdivenin ilk basamağına basıyorsun,diğerine bastığın anda ilki kırılıp ateşin içine düşüyor.
Bu merdiven boyunca devam ediyor.
Hızlı olmalısın!
Nefes nefese kaldın...
Ama hala Onun sesini duyuyorsun. Bu sana güç veriyor.

Şimdi sadece onun ne tarafta olduğunu öğrenmek kalıyor.
Ona sesleniyorsun.
O kim?
Benim için o Hakan...
Bana sesleniyor,benden yardım etmemi istiyor.
Ama ne oluyor biliyormusunuz?
Ona gideceğim taraftaki duvar yıkılmış. Geçeceğim tek bir delik bile yok. Ona ne yetişebiliyorum, ne de oradan çıkabiliyorum.
Bizim sonumuz alevler içinde yanmak.

Ne kadar birbirimize kavuşamasakta birbirimiz için yanmak.
Onu kurtaramasamda  en azından elini tutup 'ben senin yanındayım,yansakta,ölsekte.' diyemesemde yıkılmış duvarın öbür tarafında olduğunu hissetmek, ne kadar gözlerine bakamasamda ona son kez 'seni seviyorum' diyebilmek...

Bu yetmez miydi?
Yeterdi.

Ama bunu bile yapamayacağım. O burada ölümü beklerken ben Dersadet'in karanlık sokaklarının sonundaki aydınlığa ilerleyip aydınlığa kavuşacağım.
Yine elimden bir şey gelmiyor onu kurtarmak için ama onunla ölümü bekleyemiyorum da.

Yeni bir hayata başlarken arkamda kalbimi,aklımı ve ruhumu bırakmak nasıl olur?
Yeni bir hayat yerine yeni bir ölüm şekli bulmuş olurum.

Şimdi bavulumu topluyorum. Yarın Dersadet'ten kurtulacağım.

Bu gece Çatı'da beni bekleyen Hakan'ın yanına gidecektim.

Üstüme beyaz bir elbise giyip odamdan çıkıp merdivenlere ilerledim.

Çatı'nın kapısı açıktı.

Hakan'a sarıldığım yere doğru ilerleyecekken bir anda gözümün önü karardı.

Çığlık atıp gözümü kapatan kişiden kurtulmaya çalışacaktım ki Hakan'ın o güzel sesi duyuldu.

"Benim, sakin ol!"

Rahat bir nefes alıp gözlerime kapattığı elini tuttum.

"Korkuttun beni."

Gülüşü doldu kulaklarıma. Ilık nefesi saçımı savurmuştu.

"Malesef böyle olması gerekti."

Tek eliyle gözlerimi kapatmaya devam ederken diğer eliyle elimi tuttu.

Yürümeye devam ederken onun eli beni yönlendiriyordu.

Bir an beni durdurduğunda takılıp düşecektim ki eliyle durdurdu.

"Geldik mi?"

Güldü ve saçlarımı öpüp elini gözlerimin önünden çekti.

Gördüğüm şeyle şaşkınlık içinde elimle ağzımı kapattım.Gözlerim dolmuştu.