I Move To America!

HOOFDSTUK1 groot nieuws

Hoi, ik ben Tamara 15jaar, ik woon in Olst een klein dorpje in Nederland. Ik heb leuke vriendinnen en ik fiets elke dag een half uur naar school. *zucht* zo verr.

7uur de wekker gaat, slamfm klinkt door de kamer. Ik open mijn ogen en kijk door de kamer. Maandag de stomste dag van de week. Ik sta op en loop de badkamer in poets me tande en kam mijn haar. Als ik terug mijn kamer in wil lopen knal ik tegen een nog half slapende mariska aan.

'Tammm kijk is ff uit' zucht ze.

Mariska is mijn zusje ze is 13 jaar. Zij noemt mij altijd tam en ik haar maris.

Ik loop verder mijn kamer in, mijn kamer is klein en vol troep. Ik kleed me aan pak me mobiel van de lader en loop naar benden.

Mijn moeder zit al aan tafel en zecht:' heeii lieverd zin in vandaag je vrienden weer zien na een lang weekend'. 'Zo lang is dat niet geleden hoor mam' zeg ik en eet mijn brood op.

Als het 8 uur is fiets ik naar de verzaamel plek vandaar uit fiets ik met Sanne, Britt, Nienke en Kirsten naar school.

Als ik bij de plek aan kom staat alleen Sanne er al. 'heeii tamara leuk weekend gehad' zegt Sanne. 'leuk hoor ik heb een handbal wedstrijd gehad' 'en?' Vraagt ze. 'gewonnen!!' Roep ik blij, en ik zie Nienke en Kirsten aankomen fietsen. 'kunnen we gaan?' Vraagt Nienke. 'Britt nog' zecht Sanne sagie. 'Daar komt ze' zegt Kirsten. 'Oke dan kunnen we gaan' zeg ik en ik fiets naast Britt naar school.

Britt zit de hele weg maar door te kletsen. Ik word er een betje gek van, maar gelukkig zijn we bijna op school.

Als we op school zijn zet ik mijn fiets in het fietsenrek en loop naar Sanne, Kirsten en Nienke toe en samen lopen we naar binnen.

Als we bij de kluisjes zijn geweest lopen we de wijhezaal in. (dat is de soort van kantiene van de school) Als we binnen komen zie ik Mandy, Anne, Kim, Eline en Lisanne. Ik loop naar ze toe. 'heeii Tam' roept Mandy. Mandy is mijn beste vriendin. 'Wat hebben we zo van les' vraagt Kim. 'Wiskunde' zeg ik blij. Ik zit naast Kim bij wiskunde en dat vind ik echt leuk. 'Yeah' zecht Kim en ze geeft me een high five.

Als we naar het lokaal lopen zien we Giel, Luuk en de andere jongens staan. Wij allemaal mogen hun niet. eigelijk zijn wij met geen enkele jong bevriend. Maar er zijn wel aardige hoor. 'Heeii Mandy nieuw tasie' zecht Giel. Alle jongens laggen. Giel pakt Mandy's tas en slingert hem rond. 'geef terug' zecht Mandy boos. Dan komt de leraar aan lopen. En pakt de tas van Giel af en zecht:' van wie is deze tas?' 'Van mij!' roept Mandy. Hij geeft haar de tas en opend het lokaal. Als we naar binnen lopen beukt Giel nog even tegen Mandy aan.

Naar de les loopt Mandy boos de les uit. 'Mandy wat is er?' roep ik haar achterna. 'Giel het is Giel die.. die..' Mandy barst in tranen uit. 'klootzak ja hij is een klootzak ja' zeg ik om haar te troosten. Hij moet echt stopen met zijn gepest. 'Ik ga naar onze mentor' zecht ze boos en verdrietig. 'Nee dat moet je niet doen daar gaan ze alleen maar meer door pesten' waarschuw ik haar.

We lopen terug naar de wijhezaal. En gaan bij de rest zitten en eten ons brood.

Mandy, Kim, Eline, Sanne, Britt, Nienke, Lisanne, Kirsten, Anne en ik zijn niet populair en soms worden we gepest net als Mandy. Maar samen hebben we wel lol.

Als ik thuis kom zie ik dat mijn vader al thuis is. Raar hij is meestal pas 5uur thuis en het is nu half4. Ik loop naar binnen ze zie ze rond ze tafel zitten met een man in een pak met een koffer. 'Mam Pap wat is hier aan de hand?' vraag ik bang. 'rustig maar lieverd niks om je zorgen om te maken kom maar even zitten. Ik ga naast Mariska zitten en zet mijn tas op dr grond en doe mijn jas uit. De man in het pak opend zijn koffer en haalt er een brief uit met een rode zegel. Zulke briefen die je ook altijd op plaatjes in je geschiedenis boek ziet. 'Mevrouw van den beld ik heb voor u een mededeling' begind de man. 'Ik weet niet of jullie het weten maar jullie hebben familie in Amerika'. Mijn hard maakt een sprongetje ik hoop dat hij gaat zegen wat ik denk hij gaat zeggen, ik heb altijd al ik Amerika willen wonen. 'Sorry maar dat wisten we niet' zecht mijn moeder. 'goed de heer Dansjez is uw achter groot vader'. zecht de man. Ik moet een betje lagen om zijn naam "Dansjez" haha. 'De heer Dansjez is kort geleden overleden en laat jullie, zijn enige familie, zijn spullen en geld na'. Yeah we gaan naar Amerika, misschien niet om te wonen, want misschien is hij arm en heeft hij zijn huis al verkocht, maar minstens voor de begravenis. 'uhm.. oke' stameld mijn moeder. 'hier in deze invelop staat wat de heer Dansjez jullie heeft nagelaten'. vervolgd de man. Mijn vader pakt de invelop aan en verbreekt het zegel. Hij opend de brief en het eerste wat hij doet is: zijn mond valt open en zijn ogen worden groot. 'Pap' ik zwaai met mijn armen voor zijn gezicht. Als hij maar blijft staren naar de brief gris ik heb uit zijn handen en begin te lezen:'

beste mevrouw van den beld

bij deze wil ik u mededelen dat de heer Dansjez uw achter grootvader is overleden. Hij woond in Frosd in Amerika. En laat u en uw gezin zijn heren huis "Dansjezen" achter met alle meubelen en zijn bezittingen er in. Ook laat hij u zijn geld achter: maar liefst 12.000.000 dollar. De begravenis is al geweest ik hoop dat u dat geen probleem vind, ik heb vernomen dat u de heer Dansjez niet gekend hebt. U kunt in het huis in trekken over een week. bel 0670765433 voor meer informatie en om de datum door te geven wanneer u arriveerd.

Als ik klaar ben met de brief te lezen valt mijn mond ook open. 'ik neem aan dat dit een grote schrok voor jullie is' zecht de man. 'ja nog al' zecht mijn moeder. 'oke ik kom morgen terug om nog wat dingen te regelen kom nu eerst maar even bij' zecht hij vriendelijk en begind zijn koffer dicht te doen en staat op. Hij geeft mijn moeder en vader nog een hand en vertrekt. Zodra de deur dicht is begin ik te gillen: 'OMG WE GAAN NAAR AMERIKA EN WE HEBBEN 12.000.000 DOLLAR' 'rustig rustig Tamara' zecht mijn moeder 'wie zecht dat we naar Amerika gaan' 'uhm het lijkt me logies tog, er staat daar een heren huis vol met meubels in Amerika op ons te wachten, we zijn gek als we niet gaan'. zeg ik. 'je hebt gelijk. We slapen er een nachtje over en als die man terug komt maken we een beslissing' zecht mijn vader. 'maar we gaan zeker kijken tog?' vraagt Mariska. 'zeker' zecht pap.