Ο Φύλακας Άγγελος σου {GWattys}

Κεφαλαιο 31

  Όταν ξυπνησα ο Ασερ ηταν ακομη διπλα μου και κοιμοταν. Τον κοιταξα εξεταστικα. Εμοιαζε τοσο ηρεμος και...γλυκος.

-Ασερ?Ανοιξε τα ματια του και με κοιταξε καθως εγω του χαμογελασα.

-Γεια σου Αγγελε.Μου ειπε και χαμογελασε και αυτος

-Εισαι ακομη εδώ.Απαντησα. Ηταν αληθεια πως απο χθες, ειχα λιγο αγχος μην τυχον εφευγε μεσα στην νυχτα και με αφηνε μονη μου κατι που δεν ηθελα. Οποτε ηταν μια ανακουφιση να ξυπναω και να τον βλεπω, εδω πλαι μου.

-Και εσυ ακομα δεν το εχεις μετανιωσει από ότι βλεπω.Μου ειπε

-Δεν το εχω.

-Δεν ξερεις ποσο χαιρομαι.Μου ειπε και με φιλησε. Χαμογελασα καθως τα χειλη μας ενωθηκαν. Κατι μου ελεγε πως θα μας γινοταν συνηθειο.

-Αλλα…Ειπα και τραβηχτηκα πισω.Δεν μπορω να συνεχισω να το κανω αυτό.Οχι ετσι.Ολοκληρωσα

-Πραγματι οποτε να φευγω.Ειπε και σηκωθηκε

-Όχι όχι όχι.Ειπα γελωντας και τον τραβηξα πανω μου,κει ετσι πεσαμε και οι δυο στο κρεβατι παλι, με τον Ασερ να χαζογελαει απο πανω μου. Απ οτι φενεται δεν τον ενοχλουσε καθολου.

-Δεν εχεις ιδεα ποσα σκεφτομαι αυτην την στιγμη.Μου ειπε

-Δωσμου ένα στοιχειο.Τον προκαλεσα

-Περιλαμβανει εσενα και εμενα... γυμνους.Μου ειπε και με φιλησε ενώ τα χερια του πηγαν στους μηρους μου.Εγω αρχισα να ξεκουμπωνω το πουκαμισο του αλλα εκεινος τραβηχτηκε πισω αποτομα επειδη,η ακρη του πουκαμισου του ειχε αρχισει να τυλιγεται στις φλογες.Το εβγαλε γρηγορα,το πεταξε στο πατωμα και του εριξε νερο.Οι φλογες εσβησαν.Μετα τα σμαραγδενια  ματια του κατευθηνθηκαν σε μενα

-Συγγνωμη.Μουρμουρισα περνωντας νευρικα το χερι μου μεσα απο τα μαλλια μου. Επρεπε να συμβει αυτο τωρα?Ο Ασερ ηρθε και καθησε στο κρεβατι διπλα μου

-Γιατι στο καλο συμβαινει αυτό κάθε φορα που-

-Τα πραγματα αρχιζουν να αναβουν μεταξυ μας?Ολοκληρωσε και εγω εγνεψα καταφατικα

-Όταν φιλιεσαι η…οτιδηποτε με τον Τρεβορ δεν γινεται τιποτα?Με ρωτησε και κουνησα το κεφαλι μου αρνητικα.Τα χειλη του σχηματισαν ένα αυταρεσκο χαμογελο

-Οποτε μονο εγω εχω αυτην την επιροη πανω σου.Μου ειπε

-Που καμια μερα μπορει να σε καψει ζωντανο.Απαντησα