Eindelijk vrij! {✔}

~3 betrapt en verliefd~

P.o.v Emma

Een paar weken later... 

Tot nu toe ben ik elke keer met Louis naar de bakker geweest om bonnen te stelen. We verdeelden de bonnen en gingen later op de dag samen iets leuks doen. Ik heb in de tussentijd steeds meer gevoelens voor Louis gekregen. Maar hij vast niet voor mij, dus het heeft toch geen zin om het tegen hem te zeggen. Vandaag gaan we weer heen naar de bakker dan he. Ik ben me nu aan het klaar maken zodat ik snel naar Louis kan. Ik loop naar de buiten en adem een keer diep in. Ik kijk om me heen en de straten zijn nog verlaten het is ook heel erg vroeg dus raar is dat niet. Op de hoek van de straat staat Louis al op me te wachten. We glimlachen naar elkaar en lopen zwijgend richting de bakker. Die glimlach doet zoveel met me. Ik wordt helemaal warm van binnen en mijn hart gaat steeds sneller kloppen. Louis opent de deur en pakt de klepel en ik sluip de winkel in. De bakker fluit zoals altijd achter in de bakkerij. Het stelt me gerust als ik de bakker hoor. Ik loop naar de balie en pak de bonnen, draai me om naar de deur en bedenk me dan ineens dat ik geen gefluit meer hoor.  Langzaam draai ik richting de bakkerij en zie de bakker staan. Ik voel me heel klein worden en weet niet zo goed waar ik moet kijken en wat ik moet zeggen. De bakker kijkt heel boos en staat met zijn sterke armen in zijn zij op mij neer te kijken. Hij is woedend! ''Ik ehm ik kwam om ehm'' zeg ik stotterend. ''we wouden wat vragen'' probeert Louis nog maar het heeft geen zin meer. De bakker is mega boos en ik zit mega erg in de problemen. ''bewaar me jullie smoesje'' zegt hij met een boze klank in zijn stem. Hij komt op me aflopen en ik zet een stap naar achter tot ik tegen iemand opbots. Degene slaat zijn armen om me heen en ik weet nu dat het Louis is. De bakker pakt mijn arm stevig vast en ik bijt op mijn lip om niet te gaan schreeuwen van de pijn want de bakker knijpt echt heel hard.  

De bakker heeft besloten ons aan te geven bij de Duitsers. En daar loop ik dan samen met Louis en de bakker tussen ons in, die ons stevig vast houdt, naar het politiebureau waar de Duitsers nu huis vesten. We lopen naar binnen en Louis pakt mijn hand vast en geeft er een kneepje in. Ik kijk hem aan en glimlach zwak, tranen prikken in mijn ogen maar ik knipper ze weg. De bakker zegt tegen de Duitsers wat we hebben gedaan. Een Duitser kijkt met een grijns naar mij en checkt me van top tot teen. Ik word er nerveus van en kijk naar de handen van mij en Louis. Ineens voel ik dat iemand mijn arm stevig vast pakt. Ik kijk op en zie de Duitser die net naar mij keek. Ze hebben Louis inmiddels ook al vastgepakt maar hij laat mijn hand niet los. We worden naar een cel gebracht en de Duitser die Louis vast heeft duwt hem in de cel. De Duitser die mij vast heeft wil me naar een andere cel brengen. Ik stop met lopen en werk tegen want ik wil bij Louis blijven. Ik vraag in mijn beste Duits of ik alsjeblieft bij Louis mag blijven en de Duitser die Louis vast had knikt. De cel deur gaat open en de Duitser die mij vast had duwt me naar binnen maar knijpt nog snel in mijn bil. Ik schrik en let niet meer op wat er met me gebeurt en val richting de grond. Louis rent naar me toe en vangt me op. ''Gaat het?'' vraagt hij lief en ik knik, Ik wil niet dat hij ziet dat ik moet huilen. Ik ga in een hoek van de cel zitten en Louis komt naast me zitten.  

Hij slaat een arm om me heen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Ik weet dat we in een cel zitten maar als ik zo bij Louis zit voel ik me veilig. ''Ik ben blij dat je je veilig voelt bij mij '' zegt Louis opeens. ''Zei ik dat hardop?" vraag ik beschaamd. '''Ja dat deed je inderdaad ja'' zegt Louis lacherig.  Zal ik hem dan nu vertellen dat ik hem leuk vind? Dan ben ik er gelijk van af. Ik kijk Louis aan en hij glimlacht naar me. ''Lou?'' ''Wat is er?'' ''Nou ik vind je zeg maar al best lang leuk maar als je mij niet leuk vind snap ik dat heel goed hoor want ik ben nou niet bepaald...'' zeg ik maar wordt afgekapt in mijn zin door Louis zijn vingers op mijn lippen. Louis kijkt me eerst verbaasd aan, wat me onzeker maakt. Wat nou als ik nu een grote fout heb gemaakt door dit te zeggen. Al snel herpakt hij zich. ''Ik vind jou ook al heel lang leuk Emma ik kon het je alleen niet zeggen ik was bang dat het van 1 kant kwam'' zegt Louis beschaamd en ik slaak een opgeluchte zucht. ''Daarom durfde ik het ook niet te zeggen'' zeg ik en Louis knikt. Ik sluit mijn ogen en Louis slaat zijn arm om me heen.

Ik val langzaam in een diepe slaap en vergeet even in wat voor een nare situatie we zitten. Ik voel dat ik na een poosje wordt opgetild en op iets zachts wordt gelegd. Ik open mijn ogen en zie dat het een matras is. Louis gaat naast me zitten en legt me weer neer maar dan nu met mijn hoofd op zijn schoot. Louis pakt een plukje van mijn haar en begint er mee te spelen waar ik heel rustig van word. ''Ga maar slapen'' zegt hij en ik kijk hem alleen maar aan. ''Oké'' zeg ik uiteindelijk. Ik sluit mijn ogen en Louis wrijft over mijn arm. Nniet veel later val ik in een lichte slaap.