🔥Üvey Abim🌼

🌼1.bölüm🌼

Sabahın kasvetli yakıcı güneşin yatağımi yakarken annemin herzaman ki gibi sesiyle uyandım

"Hadi güzel kızım uyan"

dediginde göz kapaklarimi aralayarak "Günaydın anneciğim"

diyerek doğrulup yanaklarini sıkmaya başladım "dur deli kızım benim "diyerek gülüyordu

"annem benim ya bir tanem "

diyerek yanaklarini sıkmayi bırakıp annem söze girdi

"Papatya bugün seninle birşey konuşmam lazım "

diyerek gözleri parladı sanki

"Tamam anne şimdi konuşalım işte"diyerek cıkıştım "

olmaz papatyacim güzelce giyin seni aşağıda bekliyorum "

diyerek annem odamdan çıktı bende meraklı bir sekilde yatağımi toparlayıp banyoya girip rutin işleri hallettikten sonra uzerime beyaz kot sortumu ve üzerime mavi tişört giyip hemen annemin yanına salona gittim yemek masasında oturmuş düşünüyordu birşeyler

"Anne "

diyerek dikkatini bana vermesini sağladım annemde hemen

"gel kuzum gel "diyerek yanındaki sandalyeyi geri çekti bende yanına oturarak söze girdim

" Anne benimle ne konusucaktin çok merak ediyorum "diyerek ağzıma salatalık attim "Papatya ben nasıl yani ımm "

Diyerek birşeyler dedi

"Anne bak iyisin dimi sağlığın filan babamami bişey oldu yoksa."

diyerek hızlı hızlı konuştum annem bana göre sakin ses tonuyla söze girdi

" Papatyacım bende babanda gayet iyiyiz, ben sana başka bişey söylemek istiyorum"diyerek rahatladı "

"söyle anne "

diyerek annem konuşmaya başladı

"Bak Papatyacım benim gönlüm birine kaydı ya-yani öyle oldu ve o kişi bana evlenme teklifi etti bende kabul ettim İs-"

sözüne devam etmesini keserek ağzım açık kalmıştı

"Anne se-sen beni birakiyorsun "

annem telaşlı bir şekilde

"tabiyki seni bırakmam ne olursa olsun sen benim canimsın"

dediginde gozlerimden yaşlar akmaya başladı

" Bak papatyacim lütfen beni üzme lütfen bu kararima saygı duy lütfen bak ben mutluyum bu yetmez mi ? "

Dedi

"sen mutluysan bana birşey demek kalmaz ama sen mutlu ol anne lütfen "diyerek annem hemen bana sarıldı "

"söz çok mutlu olucam söz veriyorum"

diyerek ağlamaya başladı.
Annemle evleneceği kişi hakkında konuşurken Istanbul'da oturduğunu ve bir oğlunun oldugunu öğrendim ve oraya yerlesecekmisiz ne kadar üzülsemde soyleyemezdim annemin ilk defa bu kadar yüzü gülerken gözlerinin ici de gülerken diyemezdim anne ben gitmek istemiyorum odami bırakmak istemiyorum doğduğum büyüdüğüm şehri bırakmak istemiyorum en önemlisi seni babamdan başka birisiyle görmek istemiyorum diye bağırmak istiyordum ama yapamazdım bunların hepsini içime gömüp eşyalarımı toparlamaya başladım yarın İzmir için benim için son gunumuzdu.