MISTRESS [COMPLETED]

MISTRESS-22

500+ words lang ngayon ... Para madali ang update ... Thanks sa mga nagbabasa..

---==

"Her vital signs was fine pero dapat pag ingatan pa rin natin ang kalusugan nya.. Sa ngayon mahina ang kapit ng bata sa kanya. Iwasan ang makakapag pastress sa kanya dahil makakasam rin yun. Papainumin na lang namin sya maya maya... Maiwan ko muna kayo..."

Yan ang narinig ko at ang pagsara ng pinto... Iwasan ang makakapag pa stress sakin??

Dapat palang iwasan ko si Alex?
Unti unti kong iminulat ang aking mata dahil hindi ko kayang magpretend ng tulog...

"Mia.... Thanks you're awake.."

Napaiba ako ng direksyon.. Iwasan ko dapat sya... Ayokong mastress..

"Sorry Mia... "

Ha! Nagpapatawa ba sya? Sorry? Anong magagawa nun? Maiirewind ba nya yung mga nangyari para mapigilan ko? Ang dali nyang sabihin yon! Pero ang sakit sa tenga! Sorry... Tch..

Hindi ko na lang sya pinansin kahit hawak hawak na nya yung aking kamay...

"Sorry... Ginawa ko yun dahil ang sabi nya titigilan nya na ako... Tayo.."

Uto uto.. Tanga! Gago! Para sa halik? Tangna!

"Umalis ka na lang..."

"Mia..."

"Get Out.." Madiin na sabi ko at sana naman mapakiusapan ko sya.. Di ko kayang makita syang ganan! Di ko kayang maatim ang pagmumukha nya!  Nagfaflashback lang kasi yung mga nangyari sa kanila..

"Mia please i'm s------"

"I SAID GET OUT ! GET OUT ...! UMALIS KA NA SA BUHAY KO! UMALIS KA NA!... " kasabay ng pagbagsakan ng luha ko pagkatapos ko yung sabihin...

"I'm sorry.."..

Hindi ba sya titigil?!! Nakaka asar na sya!

" no word can heal this pain that you gave to me... You broke my trust on you... And then you'll saying sorry for what? Dun ka na lang sa una mong pamilya!"

Patuloy pa rin sa pag agos ng luha ko... Kahit nakatulog na ako masakit pa rin pala talaga pag gising mo..

Para akong teen ager na nasasaktan at pinipilit na makamove on pero kinabukasan na akala mo ay tapos na kahapon yun pala ay di pa pala..
Andun pa pala yung sakit.. Yung pang loloko sayo at yung mga sakit na di mahilom hilom kahit na lumipas ang mga oras... Bwisit nagiging madrama na tuloy ako...

"Okey i'll give you an space.. Pero please... Wag tayong maghiwalay... I can't stand without you.."

"No,,, you don't need to give me an space. Wag mo na akong balikan... Lubayan mo na ako... At alam kong kaya mong mabuhay ng wala ako... Marami ka ng naibigay saking sakit at ayokong madagdagan na naman yun... Umalis ka na.. Simula ngayon.... Ako ang magbubuhay sa sarili ko at sa anak ko... Wala kang karapatang lumapit sakin.... Gaya ng sabi ko... Hiwalayan mo na lang ako......"

Hindi ko alam ang reaksyon nya dahil sa ngayon di pa rin ako nakaharap sa kanya... Masakit na sabihin yung mga yon.. Pero kailangan kong lumayo sa kanya... Nakaka stress na talaga sya..

Naramdaman ko ang pagkalas ng kamay nito sa akin... 

At sa huli tanging pagsara na lang ng pinto ang narinig ko...

Tama yan Alex... Tama yan...

Simula ngayon... I will stand in my own...  Sorry baby, but I need to do this. Marami na ang sakit na naibigay sakin ng ama mo...

Hindi pa kami kasal pero super dami na non pano na pagkasal na kami?

Pagod na ako.....

Pagod na pagod na ako....