jk's aura

5K 578 71
                                    

Hayatım bir saçmalıktan ibaretti.

Neye güvenerek bu kadar rahat olduğumu bilmiyordum.

Para konusu aklıma geldikçe teker teker her şeyin elimden gideceğini hissediyordum.

Düşüncelerimle kavga ederken onun sesini duymuştum. "Eğer bir sorun varsa, anlat dinlerim."

Hangi birini ?

"Keşke tek bir sorun olsa." Yüzümü gömdüğüm ellerime daha çok gömülmüştüm.

O da, hâla sırtımı okşamaya devam ediyordu.

Hâle bak.

Düştüğüm duruma bak.

"Ciddi olarakta hastayım, psikolojik olarakta. Okumuyorum, çalışmıyorum. Param yok, yakında evimi ve arabamı da satacağım. Kısacası ortada kalacağım. Gidecek bir yerim, bir ailem, bir arkadaşım yok. Gideceğim tek yer ölüm meleğinin yanı."

Bir şeyler gevelemiştim.

Kafam hiç iyi değildi.

Kolumdan tutup gömüldüğüm yerden beni kaldırmıştı.

Yine ağlıyordum.

Hemde yüzüne baka baka.

Ben ne zaman ağlamamayı öğrenecektim ?

Bir süre gözlerime baktıktan sonra kollarını açarak bana sıkıca sarıldı.

Bana, kocaman bir sarılma hediye etmişti.

Bana, hiçbir şey bu kadar güzel gelmemişti.

Uçmuştum.

Bende, kalbim de.

Başımı omzuna koyup, bu gece onun manolya kokusuyla huzur bulmak için kalbimi ona emanet ettim.

Çiçek kokularından nefret ederdim fakat ona kalbimden, yüzlerce manolyanın olduğu bir bahçe hediye edebilirdim.

Sadece bir geceliğine, bana sıkıca sarılmasını ve hiç bırakmamasını istedim.

Öyle yaptı.

Bana saatlerce sarıldı.

Gözlerimi kapatıp sadece onu düşündüm.

Onunla beraber olduğumuz, başka kimsenin ve hiçbir şeyin bize engel olmadığı bir hayatı.

O bana sadece bir kucak vermişti ama ben ona bütün kalbimi vermeye çoktan hazırdım.

Onun için ölüyordum.

Ölürdüm.

Belki bir daha ona sarılamam diye tüm kokusunu defalarca içime çektim.

Manolya'm.

Bu kadar güzel koktuğunu bilseydim sana daha önce defalarca sarılırdım.

Neden karşıma şimdi çıktın ki ?

Seni yıllar önce tanısaydım ne de güzel olurdu.

Seni daha fazla öpüp, koklardım.

Beni etkisi altına aldığında ona sarılmadığımı farketmiştim.

Bana sarılmasının üstünden ne kadar geçti bilmiyordum ama ellerimi ince beline dolayarak hiç bırakmamak adına sıkıca sarıldım.

Kulağına, fısıldayarak konuştum. "Teşekkür ederim, bu gece beni yalnız bırakmadığın için."

"Seni artık hiçbir zaman yalnız bırakmak istemiyorum."

Eriyorum,

Aşkından Jungkook.

atelophobia | jikookHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin