The proper asking out

1K 64 22
                                    

"Me ul poshte Dilan!" them e nevrikosur nderkohe qe filloj te perpelitem dhe te gjuaj me grushta kurrizin e djalit me nxorri jashte kafeterise.
Jam ende e inatosur me te dhe menyren se si me trajtoi ne mes te te gjithe shkolles.

"Akoma e inatosur?" pyeti duke ecur drejt palestres.

"Po, akoma e inatosur!" thashe dhe ai me uli poshte perpara nje thesi goditjeje.

"Grushto thesin." thote dhe fillon te me ndihomi per te veshur dorezat e boksit. Largoj doren e tij nga e imja dhe e irrituar vazhdoj te vendos dorezat vete.

"Pse te te mos te grushtoj ty ne vend te thesit?" them duke marre nje goditje drejt thesit. Impakti eshte i mrekullueshem keshtu qe une vazhdoj te grushtoj me shpejtesi pa pushim deri sa jam e lodhur dhe e djersitur.

"S'mund te me gjuash mua pasi pikturat tona te mbremjes nuk do te dilnin bukur ne qofte se une do te kisha nje sy te nxire." ai thote dhe kur mbaroj, heq dorezat dhe e veshtroj.

"Vertet mendon se une do te vij me ty ne mbremje pasi trajtove ne ate menyre atje? Jo, ndoshta nuk kam asnje mik, por kjo nuk do te thote qe nuk kam standarte. Me pyet sic duhet dhe une NDOSHTA mund te vij." them duke marre canten time qe ai kapi bashke me mua ne kafeteri dhe dal nga palestra.

Do te shkoj ne shtepi.

~

Sapo te gjitha detyrat e mia jane mbaruar, une ulem ne shtrat dhe hap librin ne te cilen isha e nderprere ne menyre te pasjellshme gjate drekes ne shkolle. Jam ne librin e katert te gjashte serive dhe dua qe t'i kem mbaruar deri ne fundjave per te qene gati per pakon e re te te martes.

Eshte ora kater dhe une jam ne faqen 200 kur zilja bie. Ben mire te jete dicka me rendesi.

Nderkohe qe afrohem drejt deres kuptoj se mund te jete nje kurdh.

Asnje nuk vjen te me shohe kurre. Asnje nuk me sjell asgje. Asnje nuk ka qene ne kete shtepi qe ne momentin qe Andrea eshte larguar ne kolegj.

Ngadale, ec drejt deres duke veshtruar jashte vrimes se celesit. Asnje nuk duket te jete duke qendruar jashte keshtu qe shume ngadale hap deren duke veshtruar mire ne qofte se ka ndonje person rrotull.

Dhe me pas veshtrova poshte.

Nuk mund t'i besoj syve.

Nje kuti e madhe e zeze qendron ne pragun e deres nderkohe qe mbi te gjendet nje kuti tjeter ne formen e zemres me cokollata dhe ne krah te tyre nje buqet gjigande me trendafila zinj. Ulem ne gjunje dhe marr trnedafilat duke i veshtruar e shokuar dhe mahnitur. Marr fryme thelle dhe i vendos anash.

Do te bej kujdes qe t'i vendos ne nje vazo me vone.

Dhe me pas dallova kartolinen, me emrin tim e shkruajtur bukur ne krye. E marr duke e hapur ngadale dhe buzeqesh me fjalet e shkruara brenda.

Rozaline, eja me mua ne mbremje? Te lutem?

~Dilan

Veshtroj shenimin duke pritur ndonje person qe te dale nga shkurret prane dhe te thote qe eshte e gjitha nje loje por asgje nuk ndodh.

Leviz cokollatat nga kutia e zeze, duke i rezisturar tundimit per te ngrene nje, dhe e jap ngadale. Cfare ka brenda me surprizon me shume se cdo gje.

Nje fustan.

Jo cfaredolloj fustani por endrra ime prej nje kohe te gjate, qekur une kam qene ne vit te pare.

Eshte i bukur, dhe i imi.

Me ka pyetur ashtu sic duhet.

Dhe une do te shkoj perfundimisht ne mbremje me te.

Hello everyone! 💋
Finally i finished my vacations and am more able to write.

Btw shume faleminderit per 1+k shikime🔥🔥🔥
I love you all so much❤

Ddc per XhoiOla3 check her profile out
Vote 🌟
Comment 💞

Goodbye
-iris-

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Aug 28, 2017 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Bad reputation  [shqip]Where stories live. Discover now