ယူစရာလည္းမ်ားမ်ားစားစားမ႐ွိသည္မို႔
အဝတ္အစားထုပ္ေလာက္သာယူၿပီးေဘဘီ့လက္ကိုဆြဲကာထြက္လာလိုက္သည္
"ႏႈတ္ဆက္ခ်င္တဲ့သူ႐ွိေသးလား ေဘဘီ"
ခပ္သာသာေခါင္းခါျပသည္မို႔အရင္သာလက္ကိုဆြဲ၍ကားဆီေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္
တစ္ခါတစ္ရံေမာ့ၾကည့္ေပမယ့္ျပန္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔အၾကည့္လႊဲသြားတဲ့မ်က္ဝန္းေလးေတြ
လက္ဖဝါးအႀကီးႀကီးထဲျမဳပ္ေနတဲ့လက္ေသးေသးေလး
ျမင္ေနရတဲ့ဆံပင္အံု႔အံု႔ေလးေတြ
ခ်စ္တယ္
ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုခ်စ္တယ္
ကေလးခ်စ္တတ္တယ္ဆိုတာထက္ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုပိုခ်စ္တယ္
သူမ်ားကေလးေတြလို
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့အမူအရာေတြမလုပ္ျပေပမယ့္လည္းခ်စ္တယ္
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့အမူအရာဆိုလို႔ဒီေဘဘီဟာကြၽန္ေတာ့္ကိုစကားေတာင္
ဆယ္ခြန္းျပည့္ေအာင္မေျပာေသးပါေလ
လက္ေပးလိုက္တုန္းကလိုက္ခဲ့ၿပီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးဘာမွလည္းမေမးပဲလိုက္လာခဲ့တာ
ဒီေဂဟာကလူေတြကေတာ့ေပ်ာ္ေနမွာေပါ့
သူတို႔စိတ္ထဲကံဆိုးတဲ့လူတစ္ေယာက္ထြက္သြားတာကလြဲလို႔ဘာမွထူးထူးျခားျခားခံစားမိမွာမွမဟုတ္တာ
ကားထဲဝင္ထိုင္ၿပီးသည့္အထိသူ႔ကိုဘာစကားမွမေျပာ
"ေဘဘီ"
လွည့္ၾကည့္ေဖာ္ေတာ့ရသား
"အင္း
ေဘဘီကခုကစၿပီးKim Kyung Sooျဖစ္သြားၿပီေနာ္
Ommaနဲ႔appaကိုလည္းမေၾကာက္နဲ႔
*ေၾကာက္မွာလည္းမဟုတ္ေပမယ့္ေပါ့*
တစ္ခုခုလိုတာ႐ွိလည္းကိုကို႔ကိုေျပာ
အားမနာနဲ႔ အင္း ၿပီးေတာ့"
သူ႔ပံုစံကအလုပ္အတြက္interviewေျဖတဲ့အတိုင္း
ပ်ာယာခတ္ေနပံုကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးေဘဘီကေခါင္းငံု႔ကာႏႈတ္ခမ္းတြန္႔ရံုရယ္တယ္
ရယ္တယ္ ေဘဘီရယ္တယ္
"ေဘဘီ ခုနကရယ္လိုက္တာလားဟမ္"
ပုခံုးစြန္းႏွစ္ဖက္ကိုကိုင္ကာေမးေတာ့သူမဟုတ္သလိုေခါင္းခါျပတယ္
