thirty two; end

278 16 4
                                    

"I’ll protect you
I’ll only protect you"

   Naglakad kami ngayon papunta sa bahay, since sinabi konh ayoko na talagang umangkas sa motorbike niya. And grabe, pinagpapawisan yung palad ko sa kaba habang hawak ko yung kamay no Jinyoung.

        "Grabe ha, parang mas kinakabahan ka pa saakin" asar niya.

  "Syempre, si papa kase" sagot Kaya siya kinabahan din.

      Nandito na kami sa tapat ng bahay, walang nagdedare saaming dalawa na kumatok, nang biglang nagbukas pinto

   "Jinyoung?"  "Nica?" 

Biglang react naman tong mga magulang namen.

  Tapos biglang napunta yung tingin nila sa magkahawak naming kamay.

     Lumapit sa amin si Papa tapos nakita Kong napalunok nang laway si Jinyoung.

        "So, what is the meaning of this?"  Tanong niya. Jusq nakaka urat Naman sa sitwasyong to.

   " Aahh, mom dad, Tito and tita. Kasi po ano eh. " Hindi masabi ni Jinyoung nang deretso. Kaya feeling ko keylangan ko nang magsalita.

   "MaPakasipoanokaminapoasinmagsyotaayunhehe" Sabi ko ng derederetso.

       "FINALLY!" Sigaw ni papa

"Hindi na pala tayo magpapakahirap" Sabi nang mama Ni jinyoung.

        " ANAK IM SO PROUD OF YOU" sigaw ng papa ni Jinyoung.

    "Ma? Anong nangyayari?" Tanong ko,

"Kase, nagpaplano kaming magtayo ng business ng parents Ni Jinyoung and nagpaplano kami na I arrange marriage kayo...." Pag eexplain ni mama. Tapos nagtinginan kami Ni Jinyoung.

    

     "Sure win na po pala ako dito" Sabi niya sabay kindat sakin.

"Hoi! Anong sure win sure win ka dyan! Magpakahirap ka pa din hoy!" Sigaw ko.

       "Alaagaan mo yang anak ko Jinyoung ah" singit Ni papa.

   

   "Oo Naman po"



 

❝oh little girl❞Where stories live. Discover now