YOU FOUND ME

REJECTION

SMent building. 9 AM. Xiumin’s POV

Break time after ng rehearsal. Naglakad-lakad muna ako. Di ako nakatulog kagabi dahil sa nangyari sa labas ng SM ent building. Buti na lang may isa sa mga member na tumawag sa isang empleyado para tulungan yung babae. Haist. Sana ok na sya. Si sir Dave matagal na naming personal security. Mabait naman sya. Kaya nakakagulat yung ginawa nya sa babae. Nagpakilalang anak nya yung babae. Sa pagkakaalam ko, walang pamilya si sir Dave. Aissshh! Masyado na ata akong apektado sa babaeng yun. >_<

“I don’t know what you’re talking about. Stop bothering me, ok?”

Narinig ko mula sa isang room. Office yun ng head security. Sumilip ako dahil nakaawang ng kaunti ang pinto. Sya yung babae kagabi.

 “Sir please. Listen to me first. Here’s the photo of my mother. Please take a moment to look at the photo.”

 Nakakaawa na talaga ang babaeng to. Hindi naman siguro sya nanloloko lang. Tinititigang mabuti ni sir Dave ang litrato.

 “Ahh! I cant remember anything! I really don’t know what you’re talking about!”Medyo napalakas ang boses ni sir Dave.

 Hinila nya yung babae palabas. Nagtago ako sa isang sulok.

 “You better go home miss. And please stop this nonsense thing!”

 “But sir!” humawak sya sa braso ni sir Dave at naitulak sya neto.

Shi**! Is she ok? Malaking tao kase sir Dave kaya konteng tulak nya lang, tumba agad yung babae.

 “Stop bothering me. You go home!”

 “But sir please listen to me.” Umiiyak na sya. She’s desperately begging.

Asar! Di na ko nakapagpigil. Lumapit na ko agad sa kanya.

 “Miss,  Are you ok?”

 “No! Go away!” tinulak nya ko at tumakbo sya papuntang pintuan. She’s banging the door.

“Papa! Ako to. Si Kendra. Bakit di mo ko makilala??? Papa. . . . !”  TT_TT

“Miss…. I think. . . . “ Di ko natapos ang sasabihin ko sana.

“Don’t touch me!”at  tumakbo sya palayo. Wala ko nagawa kundi tingnan na lang sya  mula sa malayo.

 KEN's POV

“Miss…. I think…….”

“Don’t touch me!” Ang kulit naman kase ng kumag na to ee. Kung kelan masyadong heavy na ng sitwasyon, bigla-bigla na lang syang papasok sa eksena. Masyado ng mabigat to. Hindi ko na kaya to. Parang gusto ko ng takasan ang mundo. Tumakbo ako.

"Miss wait!" Pahabol nyang tawag. Pero di ko na sya nilingon. Nagtuloy-tuloy lang ako.

Di ko alam kung saan ako pupunta basta takbo lang ako nga takbo. 

 Nahimas-masan ako at napahinto sa isang waiting shed. Napaupo ako dahil sa pagod. Ang tagal ko din atang tumatakbo. May humintong bus. Sumakay ako. Ewan ko kung saan to papunta basta sumakay na lang ako.

Di ko alam kung ilang oras yung byahe. Huminto ang bus. Madaming bumaba kaya bumaba na din ako. buti na lang may dala-dala akong coins, I dropped it at the box at tuloy-tuloy na ko bumaba.

What is this place? Ah, the famous Namsan Tower. Andito pa kaya ang mga kasama ko. Sabi ni Hannah pupunta daw sila dito ngayong araw. Nilibot ko ang buong lugar. Wow! Just wow. Dala-dala ko sa backpack ko ang DSLR ko. kailangan ko ng stress-reliever. Bawat sulok ng lugar kinuhanan ko ng litrato. Click dito. Click doon. Hanggang sa gumaan na ulet ang pakiramdam ko. :”>

EHEM! DUMA-DA MOVES KA XIUMIN HAH. XD BAKIT BA MASYADO KA ATANG CONCERNED SA BIDA NATIN? OH WELL, KENDRA IS HAVING A HARD TIME NOW. :’( PANU NA TO? MAKILALA PA KAYA SYA NI SIR DAVE? CONTINUE READING MGA LOVES! :’)