Remigiusz Mróz - RECENZJE

"Zaginięcie"

Zaginęła trzyletnia dziewczynka, córka jednego z najbogatszych ludzi w Polsce. Okoliczności jej zaginięcia są dosyć nietypowe. Znika z domku letniskowego swoich rodziców. Problem w tym, że nikt nie żąda okupu. Co więcej w dniu zaginięcia alarm w domku był włączony od wieczoru i nikt, aż do rana i momentu odkrycia zniknięcia dziewczynki, ani z niego nie wychodził, ani do niego nie wchodził. Nie ma śladów, nie ma dowodów, nie ma świadków. Nic nie wskazuje na porwanie. Nic nie wskazuje na zabójstwo. jednak coś musiało się stać. Dzieci nie rozpływają się w powietrzu.

Joanna Chyłka i jej wierny podopieczny Zordon podejmują się obrony małżeństwa, któremu prokuratura musiała postawić zarzut zabójstwa. Proces ma charakter poszlakowy, co wcale nie oznacza, że nie wystarczy do wskazania winnych. Śledztwem rządzi logika, jeśli wyeliminuje się wszystkie zjawiska paranormalne i nieprawdopodobne zmienne, powinna zostać jedna prawdziwa i sensowna wersja wydarzeń. Nie ważne czy w sprawie są mocne dowody, czy nie ma ich wcale.

Mróz sobie nieźle zaszalał w Zaginięciu. To zupełnie inny kaliber niż "Kasacja". Fabuła została perfekcyjnie dopracowana. Autor cały czas wodzi czytelnika za nos, co rusz wskazując mu zabójcę, a za chwilę zupełnie zmieniając koncepcję. Co więcej zapomnijcie o schemacie. Gdy tylko pomyślicie, że ta książka jest jednak na jakimś oparta, autor doszczętnie go niszczy.

Zauważyłam jedną ogromną wadę Zaginięcia. To zdecydowanie zbyt wielki pochłaniacz czasu! W dodatku zagarnia go całego dla siebie. Wystarczy jedna strona i przepadasz na kilka godzin :)

Świetnie napisany thriller prawniczy, ze skomplikowaną zagadką, najlepszym duetem wszech czasów, przecudownym językiem i to chyba tyle. Ileż można się rozwodzić nad doskonałością tej powieści? Polecam ją wszystkim fanom Mroza, kryminałów i thrillerów. Zdecydowanie jednak nie polecam jej osobom mającym aktualnie coś do zrobienia. Lepiej poczekać. Zaginięcia nie da czytać się na raty.