SON VAMPİR

BÖLÜM 7

O konuşmadan sonra zaten dahada birşey konuşmayıp herkez kendi muhabbetine dalmıştı.
Etraftaki insanlara bakarken bir masa'nın etrafında 4,5 adam toplanmış bu masaya bakıyordu.
Ben oraya bakarken Rüzga Bey of ne beyi ya , Rüzgarda o tarafa bakmaya başladı. Adamların dikkatlerini çekmiş olmalıyız ki önlerine döndüler.

Sonunda sıkıldığımda eve gitmeye karar verdim.
"Uraz çok geç oldu ben artık eve gitsem iyi olur. "
"Tamam. Bekle annemlerle vedalaşıyım ben seni bırakırım."diyince onu durdurdum.
"Sağol Uraz ama kendim gidebilirim. Davet için teşekkürler. "

"Tamam ozaman iyi geceler. "

Çıkışa ulaştığım an birinin beni çekmesi bir oldu. Ben debelenip kaçmaya çalışıyordum.

Beni tutan kişinin sıcak nefesi boynumu ve kulağımı yakıp geçiyordu adeta.
Ama bu kokunun sahibini tanır gibiydim.
"Debelenmeyi bırak ve sakin ol. Benim. "

Elini ağzımdan çektiğinde rahat bir nefea aldım.
"Pardon ama beni çekmenin amacı ne.! "
" Burada bir işler dönüyor ve eğer buradan gitmessek ölebilirsin. "
"Benim ölüp ölmemden sanane. İster geberirim ister yaşarım. "
Arkamı dönmüş gidiyorken Rüzgar beni kolumdan yakalayıp gitmemi engelledi.
"Bak artık patronum deyilsin ve bana karışma hakkın yok. Şimdi kolumu bırak ve gideyim!."
Adım sesleri yaklaşırken Rüzgar beni duvarla arasına sıkıştırıp öpüyormuş gibi yapmaya başladı.

"Sakın sesini çıkarma." diye fısıldadı. O kadar yakındık ki beynim işlevlerini unutmuş kalbim ise durmuş gibiydi. Sanki nefes alamıyordum.
"Nefesini tutmayı kes."
Nefesimi dışarı verip bu yakınlıktan dolayı sık nefes alıyordum.

"Bu devirdeki çiftler işi götürmüş. Baksana şu çifte. "

Adamlar gerçekten bizim öpüştüğümüzümü sanıyorlardı. Kendimi gitmemek için zor tutarken zaten adım sesleri uzaklaşmaya başlıyınca hızlıca Rüzgarı göğüsünden ittirdim.
"Bir daha sakın bana yaklaşma. "

Arkamı dönüp gidiyorken adamlar bizi fark etti. Silahlarını çıkarıp Rüzgar ve bana doğru koşmaya başladıklarında Rüzgar beni kolumdan tutup çekiştirmeye başladı.

Ara sokaklara girerken yıkık dökük bir gecekonduya girdik. Adamları atlatana kadar burada beklemeye başladık.

Bir adım atacakken Rüzgarın sesiyle olduğum yerde durdum.
"Dur bidakika. Burada tek deyiliz. " Rüzgar diğer tarafa geçerek elinde bir valizle geldi.

"O da ne? "
"Bilmem açıp göreceğiz. "

Rüzgar valizi yere bıraktığında dizlerimin üzerine çöküp valizi açtım.
Gördüğüm şeyle şok olurken Rüzgara bir bakış attım. Oda aynı şekilde bana bakıyordu.

Valizin içindeki minik bebeği kucağıma aldım. Hangi aile böyle bir vicdansızlık yapardı , aklım almıyordu.

Bebeği alıp durduğumuz yerden çıktık. Gece olmasına rağmen çocuk esirgeme kurumuna gittik.
Çoçuğu gördüğüm andan beri o kadar çok benimsemiştim ki. Onu vermek istemediğim için onu aldım.

Yolda onu kucağımda tutarken Rüzgar'a bir bakış attım.
"Senin için bir sorun olmassa yoldan bir markete girebilir miyiz?"

"Tabikide."

Bir marketin önünde durduğumuzda . Birlikte markete girdik ben kucağımdaki bebeği tutarken Rüzgarda bir araba almış peşimizden geliyordu. Bebek için gerekli olan her şeyi aldıktan sonra. Bebekler için kıyafet satılan açık bir dükkan bulup bir kaç parça kıyafet aldık.

Zaten sonrada eve geldik. Rüzgar elindeki poşetlwri salona bıraktı. Bende bebeği koltuğa yatırıp yanınada minder koyduktan sonra onu geçirmeyw gittim.
"Rüzagar."
Rüzgar olduğu yerde durup tek kaşı havada bana döndü.
"Şey ben sana birşey söyliyecektim. "
"Ne söyliyeceksin? "
"Ben...bu gün beni bir defa daha kurtaedığın için hem teşşekkür edecektim. Hemde bu gün sana biraz atarlanmış olabilirim bu yüzden senden özür dilerim."
"Önemli deyil. Biliyormusun ben kolay kolay özür dilemem ama sana bende bir özür borçluyum. Haklıymışsın bu günkü adam iş için gelmemiş kızlardan bir kaç tanesini almak için gelmiş.
Bu yüzden artık gitsem iyi olur. İyi geceler. " diyip bahçeden atlayarak kendi evine girdi.