Rush Of Emotions #Wattys2018

8

Chapter 8

Nanghihinang humiga ako sa sofa. Mas mabuting ako na lang ang mahiga dito. Sa laking tao ni Copper tiyak na hindi siya magkakasya rito. Ayoko naman na magtalo pa kami kung sino ang mahihiga sa kama. Ako na lang ang mag-gi-give way. Pilit kong inaalis ang mga malalanding imahinasyon na pilit umuukilkil sa utak ko.

Hanggang sa hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako sa paghihintay sa paglabas niya sa banyo. Nagising ako sa mainit na palad na humaplos sa pisngi ko. Nakaramdam ako ng kirot sa sentido ko. Nilalamig ako na naiinitan. Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata. Ngunit hindi man lang nabago ang nararamdaman ko. Sa halip ay lalo lang sumusugid sa ulo ang sakit.

“Bakit dito ka natulog?” dinig kong anas ng lalaking nasa gilid ko.

Hindi ko na tinangkang imulat pa ang mga mata ko. Umangat ang katawan ko at ilang saglit lang ay muli kong naramdaman ang paglapat ng katawan ko sa malambot na kama. Dinig ko ang mga sermon ni Copper pero hindi naman iyon tumitimo sa isip ko.

He placed his hand on my forehead. “Nilalagnat ka,” aniya. Sa maliit na awang ng mga talukap ko. Nakita ko ang pag-aalala sa mga mata niya. He lifted his head and suddenly he grabbed and pulled his hair. At nagpakawala siya ng marahas na buntong-hininga.

“Oh,” I gasped in frustation. “I'm c-cold,” nanginginig ang boses ko.

“May dala ka bang gamot?” nag-aalalang tanong niya.

Sunod-sunod na iling ang ginawa ko. Huli na para pagsisihan ko na hindi ko na dapat na ginawa iyon. Muli na naman akong napaungol dahil naalog ang ulo ko.

Nagpaalam siyang lalabas muna at maghahanap ng gamot sa sasakyan niya. Ngunit bago pa siya makalayo ay hinila ko ang kamay niya. Pabagsak siyang napaupo pabalik sa may tabi ko. “D-don't me leave here,”

Mahina niyang pinisil ang likod ng palad ko. “Babalik ako... promise.” he said.

But instead of letting him go. Hinigpitan ko ang hawak sa kamay niya. I want him near me. Natatakot ako sa malakas na hampas ng hangin sa bintana. Ang mga ingay na ginagawa ng mga patak ng ulan. Hindi ko alam kung bakit nagkakaganito ako.

“Please... don't leave me.” I pleaded, my voice shaking as my body shivered. “D-don't... go, pleasee...”

Tinangka kong bumangon ngunit naramdaman ko ang pagpigil niya. Sinubukan kong ibinukas ang aking mga mata. Sinalubong niya ang mga tingin ko. Kahit namumungay ang mga mata ko. Malinaw ang mga nakikita ko. His eyes are perfect pair on me. As if I'm going back to the night I first saw him. It's flaming in desire.

HINDI ko alam kung bakit gusto kong malapit siya sa akin. Samantalang kahapon ay pinagtatabuyan ko siya. Naramdaman ko ang kamay niya sa buhok ko. Mabini niya iyong hinahaplos ng paulit-ulit. Napanatag ang loob ko. “I won't leave... nandito lang ako sa tabi mo.” he said.

Kinuha ko ang kamay niya at iginaya ko iyon sa pisngi ko. Moment later, lumundo ang katabing bahagi ng kama. Alam kong nahiga siya duon. Hindi ako nagbulalas ng kahit anong protesta. I kinda like his warm body. Nagdudulot iyon ng ginhawa at kakaibang pakiramdam sa katawan ko. Pinulupot niya ang kanyang kanang braso sa beywang ko. A sweet and weak smile drawn in my lips.

“You're freakin' hot. Dammit!”

Naalimpungatan ako ng marinig ko ang galit na boses ni Copper. Bakit siya nagagalit? Are he mad at me?

Hinila ko pataas hanggang sa aking leeg ang kumot. “Y-you think so?”

“N-no. I mean yes.” he lifted his head and suddenly he grabbed and pulled his hair. Our eyes locked to each other. The desire was plastered on his brown eyes. Siya ang unang nag-iwas ng tingin. “W-what I really... meant was you're burning in fever.”

I'm feeling hot. Really hot but my body was feeling cold. Siniksik ko ang mukha ko sa dibdib niya. Hindi ko napigilan ang mga kamay na dumako ruon. Dinama ko ang matigas niyang mga muscle down to his abs. Tila nasasarapan ang mga kamay ko sa paghaplos niyon.

“No, don't do that or else...” he looked at me intently, those kind of stare I don't want to see.

Pumungay ang mga mata ko, “O-or else what?”  hindi ako sigurado kong may lumabas na tinig sa bibig ko.

Hindi nakatakas sa paningin ko ang ginawa niyang paglunok—nang sunod-sunod. Unti-unti kong naramdaman ang mainit na hininga niya habang bumababa ng kanyang mukha. “Or else I'm gonna do these…” aniya. Hindi niya hiniwalay ang tingin niya sa mga mata ko. At manaka-nakang tumitingin din siya sa labi ko. On a blinked of my eyes his on top me. His elbow are leaning on the mattress—supporting his full weights.

Hanggang sa naramdaman ko na lang ang mainit niyang labi. Hindi ko alam kung anong dahilan kung bakit ako nag-iinit. Dahil ba sa lagnat ko o dahil sa pinapadama niyang bagong sensasyon sa aking katawan?

Maraming beses na akong nahalikan ni Dustin. Ngunit hindi iyon katulad ng mga halik ni Copper—mapusok at mapag-angkin. Ngunit nandun pa din ang pag-iingat na tila ako mamahaling bagay na hindi pwedeng mabasag. A hard thing poking my tummy but instead of fear—a excitement come rushing on me. And everything was a blurred to me.

🏀🏀🏀
©froggybean