Similar [h.s // au]

28.

[Brooke]

Als ik wakker word, voel ik me leeg en alleen. Het is blijkbaar al half elf, dus ik ben al een halfuur te laat voor het ontbijt. Ik zie dat er heel veel berichtjes zijn binnengekomen in de groepsapp.

Suicide Squad💀:

Lynn🙂: Brooke, waar ben je?

Lynn🙂: Is er iets?

Floor🙆: Brookie?

Floor🙆: Wat is er gebeurd?

Lynn🙂: Brooke?

Lynn🙂: Broo-hooke?!

Lynn🙂: BROOKE

Floor🙆: Laat alsjeblieft snel wat weten. Kom naar mijn kamer als er iets is. -H.

Ik heb simpelweg het fut niet om te reageren, al word ik wel een beetje warm vanbinnen bij het zien van alle berichten. Ze geven wel om me. Toch klik ik mijn telefoon weer uit, en laat ik niks weten. Ik staar naar het plafond, en kijk naar de perfecte witte kleur.

"Waarom kan ik niet gewoon normaal zijn?" fluister ik zachtjes. "Pap, mam, ik mis jullie. Ik mis Sander. Ik mis normaal kunnen leven. Ik mis een dag doorkomen zonder getriggered te worden. Ik mis de tijd dat ik nog klein was," de tranen beginnen langzaam langs mijn wangen te rollen.

"Brooke?" er klinkt een klop op mijn deur. Harry.

"Ga weg, Harry," fluister ik. Mijn stem slaat meerdere keren over.

"Nee, ik blijf hier. Of je maakt de deur open, of ik maak hem zelf open," zegt hij. Mijn tranen zijn nog steeds niet gestopt, en ik zie er waarschijnlijk verschrikkelijk uit. "Oké, jouw keus. Ik kom nu binnen."

De sleutel maakt een zacht geluid als Harry het slot omdraait, en dan kraakt de deur.

"Brooke.." zijn stem klinkt zacht. Ik wil hem niet aankijken. Ik kan hem niet aankijken.

"Harry, ga weg," zeg ik nogmaals. Maar nee, Harry gaat niet weg. In tegendeel. Voorzichtig, heel voorzichtig, gaat hij liggen op de lege helft van mijn matras.

"Kom hier," zegt hij lief. Ik geef hem een korte blik, voor ik naar hem toe schuif, en mijn gezicht in zijn T-Shirt verstop. Ik begin nu ongecontroleerd te snikken. Harry wrijft door mijn haar. "Je hoeft niet te vertellen wat er is, laat het nu maar allemaal gaan."

Ik heb geen idee hoe lang ik huil, maar na een tijd kalmeer ik weer.

"H-het spijt me maar ik we-"

"Shh, dat komt later wel. Doe nu maar rustig," onderbreekt hij me. Met betraande ogen kijk ik hem aan. Zijn duimen wrijven de tranen onder mijn ogen weg.

Het blijft stil. Een stilte waarin we elkaar aankijken. Zijn sprankelende groene ogen, en mijn bruine ogen. Het lijken wel uren, voor hij zijn gezicht wegdraait.

"Ik heb zo wel een sessie," zegt hij zachtjes.

"Oh."

"Sorry, maar ik kan het echt niet verplaatsen en-"

"Het is oké," beloof ik hem. Hij kijkt me vragend aan, alsof hij het niet zeker weet.

"Echt, Harry," zeg ik.

"Kom naar me toe als je me nodig hebt," zegt hij. Ik knik. Langzaam staat hij op. "Echt doen, oké?"

"Oké," zeg ik.

"Oké," zegt hij.

"Perhaps okay could be our always," quote ik mijn lievelingsboek. Harry grinnikt kort.

"Neem je rust," zegt hij, voor hij mijn kamer uitloopt.

<>

Het is een paar uur later, en ik voel me nog steeds klote. Maar ga ik naar Harry toe zoals ik hem beloofd had? Nee. Ik wil hem niet weer lastigvallen. Daardoor ga ik me irritant voelen, en ik wil niet de irritante patiënte zijn. Dus laat ik hem wel met rust. Hij heeft vast betere dingen te doen.

Ik pak mijn telefoon om Lynn en Floor even een bericht te sturen, als ik zie dat Alyssa me heeft geappt.

Alyssa❤: Hey, hoe gaat het nu met je?

U: Prima. Het gaat steeds een beetje beter :)

Leugens. Allemaal leugens. Maar zou ze het begrijpen als ik het zou uitleggen? Ik denk het niet. Alyssa zou het wel willen begrijpen, maar het zou niet kunnen. Voor haar is het onmogelijk om te begrijpen waarom ik niet gewoon blij kan zijn.

Wat kan ik nu gaan doen? Een film kijken is geen optie want ik weet geen leuke films. Alle series heb ik al uitgekeken. Alle boeken al gelezen. Ik kan gaan schilderen. Ja, dat ga ik doen.

Ik trek alleen een bh onder mijn slaapshirt aan, en laat mijn sportbroekje gewoon aan. Het is niet alsof ze hier terugdeinzen van iemand in pyjama. Als ik bij het kunsthok aankom, zie ik dat er niemand is om te begeleiden. Ja, jammer dan. Dan doe ik het zelf wel.

Ik pak een nieuw doek, en kies wat donkere tinten blauw. Snel begin ik aan mijn achtergrond. Als die na een klein uurtje af is, kies ik oranje tinten en maak daarmee mijn schilderij af. Kritisch bekijk ik mijn schilderij, voor ik met zwarte verf mijn initialen linksonder op het doek zet.

Hij is goed gelukt, al zeg ik het zelf. Voorzichtig pak ik het doek van de schildersezel, en leg ik hem in het droogrek.

Schilderen. Daar word ik echt rustig van.