Similar [h.s // au]

35.

[Brooke]

Vandaag mag ik eindelijk weer naar mijn ouders. Voor één nachtje maar, weliswaar, maar het is in ieder geval iets. Eigenlijk zouden mijn ouders me ophalen, maar hun auto is onverwacht kapot gegaan, dus brengt Harry me. Hij vond het eigenlijk ook wel handig, want op deze manier kan hij ze nog inlichten over alles.

"Brooke, kom je nog?" Harry staat bij mijn deur, terwijl ik de laatste spullen nog in mijn koffer flikker. Het is misschien maar één nacht, maar ik heb wel een paar dingen nodig.

"Rustig!" roep ik grinnikend terug, een paar minuten later sta ik buiten de kamer, en houd ik mijn koffer stevig vast. In stilte lopen Harry en ik de kliniek uit, en ik neem diep adem als we buiten staan. We stappen in de auto, Harry stelt de navigatie in en we zijn onderweg.

"Het voelt nu alsof ik naar huis mag," fluister ik zachtjes. Het is geweldig dat ik mijn ouders weer ga zien, maar ook heftig. Ik moet ze morgen weer gedag zeggen, en dat gaat nog moeilijker worden dan de vorige keer.

"Soon enough you can, I promise," antwoordt Harry, met zijn blik op de weg gericht. We wisselen een paar woorden, maar voor de rest zeggen we niks tegen elkaar. Ik kijk toe hoe de straten voorbij schieten, hoe iedereen langs loopt.

Na een tijdje herken ik de straat van mijn ouders, en begin ik te trillen. Hoewel ik weet dat het niet nodig is, word ik hier toch nerveus van. Harry zet de auto stil, en kijkt me aan.

"Ben je er klaar voor?"

"Soort van?" antwoord ik, al klinkt het meer als een vraag. Harry glimlacht kleintjes, en we stappen uit. Voor ik het zelf kan doen, pakt Harry mijn koffer en lopen we de oprit op. Ik druk op de deurbel, en wacht nerveus af. Het duurt misschien vijftien seconden, voor mijn moeder de deur open maakt. De tranen schieten in haar ogen, voor ik mijn armen om haar heen sla.

"Meisje van me," mompelt ze. Ik probeer de tranen tegen te houden, en verbazingwekkend genoeg lukt het vrij goed. Dan laat ze me los, en kijkt Harry haar vriendelijk aan.

"Harry Styles, begeleider van uw dochter," zegt hij, als hij de hand van mijn moeder schudt. Mam stelt zich voor, en laat ons binnen. Er staat koppen thee klaar, en we nemen plaats. Een verlichte zucht verlaat mijn mond. Eindelijk thuis.

"Ik begrijp dat u heel blij bent om uw dochter weer te zien, maar er zitten ook voorwaarden aan. Vanavond verwachten wij dat Brooke even belt, om te laten weten hoe het gaat. Morgen moet ze een van haar vriendinnen een berichtje sturen, om te laten weten dat ze wakker is," zo vertelt Harry nog een paar dingen, maar ik let niet eens meer op. "Brooke?"

"Huh?" zeg ik, mijn wangen kleuren rood. Misschien had ik moeten opletten.

"Ik vroeg of ik je koffer nog even mocht controleren," zegt hij. "Ik vertrouw je, maar dit is het vaste protocol."

"Maakt niet uit," zeg ik. Ik til mijn koffer op en klap hem open. Harry haalt alles eruit en controleert alle kleding. Mijn hoofd wordt knalrood als hij mijn lingerie eruit haalt, maar hij lijkt er geen probleem mee te hebben.

"Oké, alles is in orde," zegt hij daarna. "Het is tijd voor mij om te gaan."

We staan tegelijk op, en hij geeft me snel een knuffel. Heel snel. Voor ik door heb wat hij doet, is het moment al voorbij, en een halve minuut later is hij weg.

"Wat een vriendelijke jongen," zegt mam, als Harry weg is. Ik knik.

"Dat is hij zeker," zeg ik zachtjes. "Waar is papa?"

"Die moest werken, hij heeft nog geprobeerd af te zeggen, maar dat kon niet," zegt mam. Ik knik begrijpend.

"Ik ga denk ik even naar mijn kamer," mompel ik. Dit wilde ik al de hele tijd doen. Mam lijkt te begrijpen waarom ik dat wil, en knikt.

Langzaam loop ik de trap op, en maak ik de deur van mijn kamer open. Ik weet niet wat ik moet doen als mijn kamer voor me verschijnt. Het is nog precies hetzelfde. Niet dat ik had verwacht dat er iets was veranderd, maar het komt toch als een soort klap binnen. Ik laat me zakken op mijn bed, en laat alles tot me komen.

<>

"En gelukkig had ik dus Sander, Lynn en Floor," vertel ik, als ik mijn verhaal over alles af maak. Ondertussen is pap ook weer thuis, en ben ik lang aan het woord geweest om alles te vertellen.

"Hoe zien zij eruit?" vraagt mam. Ik pak mijn telefoon om hun profiel foto's te laten zien. Eerst klik op op Lynn.

"Wat een leuke meid," zegt mijn vader met een glimlach. Ik knik, en laat Floor zien, waar ook positief op wordt gereageerd.

"En dan hier Sander, op links," zeg ik, als ik Sander's profielfoto aanklik. Het is de foto van hem en Harry. "Harry op rechts, trouwens."

"Dus, Harry hè?" pap wiebelt met zijn wenkbrauwen. Ik sla mijn hand voor mijn hoofd.

"Pap, hij is mijn begeleider. Doe alsjeblieft normaal."

"Het kan toch?!" mijn vader steekt zijn handen in de lucht. Ik schud lachend mijn hoofd, en mam begint ook te lachen.

"Sukkel," zeg ik droog. Pap begint te lachen, en daardoor breekt er ook een glimlach door op mijn gezicht.

Ik vind het fijn hier. Thuis. Bij pap en mam. Die me door en door kennen, en alleen maar het beste voor me willen. Ik wil morgen niet weg.