Last Wishes

Chapter 2

Nakatulala si Shinnel sa buong biyahe pauwi sa kanilang bahay. After the dismissal nag-offer si Ral na siya na lamang ang maghahatid sa kanya. She even took the test for the afternoon class. Masyado itong makulit at nagpupumilit na kaya na niyang mag-exam kaya't hinayaan na lamang siya ng mga kaibigan.

"Ano'ng nararamdaman mo? Are you okay?" pagbabasag ng katahimikan ni Ral.

Nilingon naman niya ito na tutok pa rin sa pagmamaneho. Ngumiti naman siya ng bahagya bago sinagot ang tanong ng kaibigan.

"Well, I'm fine now." Sumulyap naman si Ral sa kanya para alamin kung nagsasabi ba ito ng totoo. Shinnel make a convincing face para hindi na mag-aalala pa ang kaibigan.

"Okay ka na nga pero ang lungkot mo. Are you worried sa mga test na hindi mo na take? We already told you, you can take that tomorrow. Just give yourself a rest at 'wag kang mag-aaral ngayong gabi. You've done enough already," sunod-sunod niyang paalala sa kaibigan.

"Thank you." Simple words but it can make Ral smile and feel at ease.

"Bumabait ka na masyado. Nasaan na 'yong matapang at palaban na queen nakilala ko?" pagbibiro niya that makes Shinnel remember the day she started to become one. 'Yong queen na palaban, maingay, mataray at spoil brat.

Si Shinnel 'yong tipong babae na nagbabalat kayo. Kung matapang, masungit at snob na queen ang kilala nila. Ang kilala naman ng mga kaibigan ni Shinnel ay ang kabaligtaran nito. She's sweet, caring, lovable, and kind of girl na hindi mo mahahanap sa iba bonus na lang sa kanya ang kaganadahan niya. Head turner si Shinnel wala man itong ginawa pero napapalingon pa rin ang mga tao na nadadaanan niya.

Iniisip pa lamang niya parang nasobrahan siguro ang naging paraan niya para mapansin ng isang tao. Na kahit personality niya ay kaya niyang baguhin para lamang mapansin siya nito. Kaya, she told to herself na haharapin niya 'yong taong gusto niya sa kung sino naman talaga siya. No disguise anymore.

"Ral," tawag niya sa kaibigan na agad namang napalingon sa kanya.

"Hmm?"

"Can you do me favour?" malumanay niyang tanong habang nakayuko at hindi alam kung sasabihin pa ba ang pabor na gusto niya.

"What is it?" takang tanong nito while looking at her waiting for her answer.

Nagdadalawang-isip siya kung sasabihin pa niya dahil sa nakakahiya. Una ay kapatid ito ng taong magiging rason ng pabor na hihingiin niya. Pangalawa, she never asked for help sa kahit sino ukol sa bagay na ito. Last, alam niyang may pagtingin din ito sa kanya. Hindi naman na ito lihim o kung ano pa man sa kanila. Malinaw naman na kaibigan lang din ang kayang ibigay ni Shinnel sa kanya.

"Can you help me to your brother?" diretsiyong sagot niya sa kaibigan. Nagtama pa ang kanilang mata dahil sa pabor na hindi inaasahan ni Ral.

Shinnel can read Ral's face and he's worried. Ang weird lang talaga na sa kanya siya humingi ng tulong. Sa totoo lamang nito wala naman siyang ibang choice kun'di ito na lamang. Kanino pa nga ba siya dapat humingi ng tulong syempre malapit sa taong gusto niya.

Nag-iwas naman ng tingin si Ral at tinuon na lamang sa daan ang pokus. Kita ni Shinnel sa mukha ng kaibigan na naging seryoso ito.

"Enough, Shinnel. Ilang taon ka ng umaasa kay Kuya pero ano ni minsan hindi ka man lang niya pinansin." Masakit sa parte niya pero iyon naman ang totoo. Shinnel hold her breath before releasing the air she take.

"I just want to fulfil some wish regarding with your brother that are included in my bucket list," pagtatapat niya sa kaibigan dahil wala rin naman na siyang choice kun'di ang umamin kaysa maglihim pa.

"What's with the bucket list? It's not even your thing," pahayag ni Ral na hindi makapaniwala sa ginagawa ng kaibigan.

Shinnel sighs again, though she really wants some help from Ral hindi naman niya pipilitin ang kaibigan na gawin ang bagay na ayaw nito. Magiging unfair lamang ito para sa kanya.

"Okay," she blurted out and smiled. "I won't ask you for help. I guess I can handle it by myself. Thank you Ral for staying by my side."

"You sure? Hindi naman sa ayokong tulungan ka ang kaso lang ayokong nahihirapan ka at nasasaktan."

"Uhm, I understand and thank you for that." Ral didn't question his friend's decision. Kung ano ang gusto nito susuportahan niya na lamang pero kung tungkol ito sa Kuya niya he have to decline it.

Shinnel keep silent after their conversation until they arrived at Shinnel's house. She fixed herself first before she removed her seatbelt.

"I'm sorry," Ral said all of the sudden. Kumunot naman ang noo ni Shinnel dahil dito. He never said no to Shinnel at ngayon siguro ang tamang oras para humindi siya sa pabor ng kaibigan. He never regretted saying no but he feels guilty. "You know helping you with my brother will be a bit difficult to me. Since pareho kayong importante sa akin syempre ayokong may masaktan sa inyong dalawa," pagpapaliwanag niya sa kaibigan.

"I know. I got it, okay? Don't worry. I'm sorry I shoudn't ask it atsaka mali rin naman siguro talaga ako."

"Okay. Naghihintay na siguro sa'yo si Tita sa loob. Pumasok ka na sa loob."

"P'wedeng bumaba muna ako sa sasakyan?" tanong na biro niya sa kaibigan na siyang nagpatawa rito.

"Okay, bumaba ka na dami pang sabi, e." Bumaba naman ng sasakyan si Shinnel at ibinaba ni Ral ang bintana at muling nagpaalam.

"Ingat ka." Ral just nodded and didn't bother to answer.

Ral started the engine at pinatakbo na ang sasakyan hanggang sa hindi na ito makita ng dalawang mata ni Shinnel.

Okay it's just me, myself and I. Better than giving up.

Shinnel went inside their house at pagbukas niya ng pinto agad niyang hinanap ang isa sa nagbibigay sa kanya ng lakas.

"Mom, I'm home." Shinnel walk straight in the living room after closing the main door and there she saw her mother sitting down in the couch while reading some books.

"Oh my baby." Sinalubong siya nito ng may ngiti at yakap. Shinnel felt like she needed the hug so she tighten her hug that makes her mother confused by her sudden action. "Are you okay?" her mother asked.

Her mother wants to see her face but she refuse to. Mas hinigpitan niya ang yakap dahil she felt like any minute tutulo na ang luhang nagbabadyang bumuhos. Her mother understand the situation and she just ler her daughter hug her. After a minute, Shinnel broke the hug and face her mother with a smile on her face.

"Mom, I'm sorry 'di ko po kayo masasamahan sa dinner busog pa po kasi ako."

"You sure, you don't want to eat?" her mother asked with a worried face. She knows something's wrong but she never bother to ask instead she just help her daughter to calm herself.

"Yes po. I better go to bed. I'm sleepy na rin po."

"Okay then, sleep well. Good night, my baby," her mother said while caressing her hair and she gave her a good night kiss.

"Good night, too Mom," Shinnel said before walking away and going to her room.

All of a sudden, after entering the room and laying down to her bed Shinnel burst into tears. She didn't want her Mom to worry that's why she hold her tears earlier but then little did she know her mother walk after her.

Isang pinto lamang ang pagitan sa kanilang dalawa kahit hindi marinig ng ina ang luha nito ay ramdam naman niya ito.

"I'm sorry, my baby.Mom, can't do anything. I just hope you will not be stubborn when that timecomes," bulong ng kanyang ina.