Strijd der wolven [Dutch/Nederlands]✔️

Hoofdstuk 19

'Waar ga je heen?' Ik vlieg overeind. Achter me staat Chara, met haar armen gekruist. 'Ik...eh..,' Ze bekijkt me van tot tot teen. 'Chique gekleed hoor,' Ik draag een wit bloesje, een zwarte spijkerbroek met een zwart half-leren jasje. 'Kom maar op,'

Vragend kijk ik haar aan. 'Wie is de gelukkige?' Ze knipoogt als ze dat zegt.

-Wegwezen hier- Thalassa heeft duidelijk geen zin in haar vandaag. 'Ik heb mijn mate gevonden en eh...,' Chala gilt. 'Ik wist het!' Ik rol geërgerd met mijn ogen. 'De buren hoeven het niet te horen hoor,'

'Sorry! Ga vlug! En vertel me maar wie het is als je eraan toe bent,' Ik maak me gauw uit de voeten.

---------------------------------------------

'Als je me laat vallen...,' Wankelend zet ik een stap in de duisternis. Ik kijk naar de zwarte ruimte voor mijn ogen. 'Ik zal je niet laten vallen, ik beloof het,'

Zijn stem klinkt geruststellend. 'Ouch,' Een hard voorwerp raakt mijn lichaam. 'Ongelukje!' Zegt hij, terwijl hij me rennend door duwt. 'Je zou oppassen!' roep ik boos, maar hij negeert mijn opmerking.

'Zijn we er?' We zijn buiten. Ik ruik de zoete geur van madeliefjes en hoor het bos om me heen. 'Kijk maar,' Ik peuter de strakke knoop achter op mijn hoofd los en laat de theedoek vallen.

'Wat is het mooi,' zeg ik blozend. Ik kijk de andere kant op, hopend dat hij het niet ziet. Het water krabbelt zacht naar beneden, over de met mos bedekte rots. We leggen het kleed voorzichtig op het gras neer. Ik zucht. Was het een slecht idee om hier te komen?

'Het is mooi hier,' zeg ik dan maar, om de stilte te verbreken. Hij knikt langzaam. Als je de perfecte moord wil plegen, moet je dat zeker op zo'n afgelegen plek als deze doen.

-Zo kun je niet denken, hij is onze mate!- Ik zucht geërgerd. -Alsof we niet al genoeg problemen hebben-

'Dus, vertel eens wat over jezelf,' begint Collin voorzichtig. Ik haal mijn schouders op. 'Er valt niet veel te vertellen. Ik ben River, ik heb geen ouders of familie en ik heb geen lievelingskleur,'

'Iedereen heeft een lievelingskleur,' Hij kijkt me ondeugend aan.

'Ik heb elke dag een andere en heb geen zin om er verder op in te gaan, Mr. Smartass. Nu jij,'

Hij wacht af. Zijn gezicht staat vol twijfel. 'Oké dan. Ik ben Collin, ik heb een moeder, zusje, oma en opa van mijn vaders kant. Mijn lievelingskleur is blauw en groen en dat was het wel,'

'Oké. Waar is je familie nu eigenlijk als ik vragen mag?'

'Ze zijn veilig geëvacueerd naar een van onze privé-eilanden,' Doe maar stoer hoor. Ik rol mijn ogen.

'Ik heb niet het gevoel dat je me echt wil leren kennen, River,' zegt hij zacht. Zijn blauwe ogen staan gericht naar de horizon.
'Misschien wil ik dat ook niet,' We blijven zo een tijdje geruisloos zitten. Luisterend naar de prachtige geluiden van de natuur.

Hij staat op. Zijn shirt trekt hij overzien hoofd en wappert de grassprieten er sierlijk af. 'Het was stom van me je te vragen,' zegt hij nors. 'Wat?' Mijn hart blijft voor een seconde stilstaan. Maar ja, dit is wat ik wilde bereiken, toch?

'Dat was het zeker,' bevestig ik hem dan. Zijn ogen staan bedroefd. Ik kijk gauw weg en probeer mijn emoties te verbergen.
'Wij zijn te verschillend. Je weet in welke pack ik zit,' breng ik uit. Ik denk aan mijn meedogenloze pack. 'Dat we verschillen maakt toch helemaal niks uit?' Schreeuwt hij. Iets in hem is geknapt. Iets waardoor hij nu zo fel reageert. Ik schrik en deins achteruit.
'Zo ben ik opgegroeid en niemand kan daar ook maar IETS aan doen, zelf niet zo iemand als JIJ!' Schreeuw ik dan terug.
Ik draai me om, maar wordt teruggetrokken door Collin. Onze gezichten zijn nu nog maar een paar centimeter van elkaar verwijderd. 'Je weet dat mates bij elkaar horen, toch? We horen bij elkaar,' fluistert hij in mijn oor.

'Als dat het geval is. Dan wijs ik, River, lid van de BloodMoonPack, jou Collin, Alpha van de SeaWolfPack, af als mate,'

------
Damn dit😂

~/~Leuk feitje: Thalassa is in het Grieks zee, en haar naam is River soooo......Ook matcht De SeaWolfPack ;)

Ik hen dit hoofdstuk een aantal keren opnieuw geschreven, met elke keer een ander einde, dus daarom duurde het zo ontzettend lang! Ik wist gewoon niet hoe het moest gaan lopen.

Xxxx StoryWriterLarissa🎉✨