Hoofdstuk 23

260 26 0
                                    

De donkere vlekken dansen de polka voor mijn ogen. Langzaam knijpt hij mijn luchtpijp af, waardoor de toevoer van O2 schaarser wordt. Mijn hoofd rolt opzij. Iemand komt vanuit de verte naar me toe gerend.
'Niet genoeg tijd,' mompelt hij. Hij haalt een flesje uit zijn zak met een lichtgevend paars goedje.
'Open je mond,' Nors haalt hij de kurk van het circa 15 milliliter flesje.
'Wat is het,' Rek tijd, rek de tijd. Iemand zal je zien en komen redden. 'Het zal je compleet verlammen, waarna orgaan voor orgaan uit zullen vallen. Een langzame, pijnlijke, ongeneeslijke dood dus,' Oh, nee. Dat kan niet gebeuren!
Ik druk mijn gezicht diep in de dikke laag modder. 38...39...40....lang houd ik mijn adem niet meer. Net als ik boven moet komen, wordt de zware last van mijn rug gehaald. De penetrante geur van zwart bloed hangt in de lucht. Ik kijk op en zie Collin de man slaan. Het zwarte spul komt uit zijn neusgaten gestroomd. Vlug kijk ik op mijn horloge. De man is buiten westen.

'Jij!' Roept hij. Woedend beent hij op me af. Met mijn mouw veeg ik vlug de modder van mijn gezicht.
'Laat alle wolven naar de top van de tweede heuvel gaan!' roep ik boven het kabaal op de achtergrond uit. Hij knippert een aantal keren met zijn ogen. 'Doe het, nu!'
'Het is dat ik geen beter plan heb,' Hij pauzeert en denkt.
'Ik hoop dat je een strak plan hebt,' Hij rent zo snel als hij gekomen is weg. Binnen 3,5 minuut krijg ik ook van mijn Alpha in de mindlink te horen naar de 2e heuvel te gaan.
Als mijn plan nu maar lukt...

'Wat is je plan?' Alle packs staan boven zoals het beveelt is. Vluchtig kijk ik om me heen. Alle Alpha's kijken mij aan. Mijn ogen wend ik naar mijn horloge. 'Ze moeten nog 2,5 minuut boven aan de berg beziggehouden worden,'
Nog geen seconde later staat een heel leger voor ons. En ik sta vooraan. De Alpha's staan een meter achter mij, waarachter de packleden staan.

'Jullie leggen je lot in de handen van een laag packlid? Jullie worden echt steeds roekelozer,' In mijn ogen moeten na deze woorden bijna vlammen gestaan hebben.
'Wat is jullie intentie eigenlijk? Iedereen afmaken?' roep ik lacherig. Ze hebben ons inmiddels omsingeld. Mijn ogen gaan van links naar rechts. Mijn hartslag blijft rustig slaan.
Laat geen angst zien, horen of voelen.

'Dat heeft niemand je uitgelegd? Jullie moeten inzien dat mensen niet langer nodig zijn. Wij, het bovennatuurlijke, zullen heersen over deze aarde,' Die woorden komen me bekent voor.
'Daarom is onze vraag, of jullie instemmen en akkoord gaan met een bondgenootschap,' Een glimlach speelt op zijn witte lippen.

'Het is een optie, ja. Het enige probleem is, dat jullie wel moeten leven. En nee, ik praat niet over het levenloze hart dat jullie ieder in je dragen,' ......

Ik kijk naar de opkomende zon. De rood oranje tinten kleuren de complete horizon. Magielucht, zoals velen het noemen. De kleuren vloeien beter in elkaar over dan Mondriaans beste werk.
Heuvel 2 rookt en siddert deze prachtige dag. Brandende lichamen, schreeuwende lijken. De vampiers die letterlijk tot op hun bot toe verbrand worden. Een voor een zakken ze in elkaar.
Met open mond kijken de wolven naar het fascinerende schouwspel. Ouders houden hun handen over de oren en ogen van de nog zo onschuldige kinderen.

'Hoe...wat...eh...,' Collin staat naast me. 'Je kunt iemand niet bestrijden met de middelen die tegen jezelf gebruikt kunnen worden. Les 1: ken je vijand. Opgelucht gooi ik de wapen riem van me af, schud mijn haren los en loop naar mijn vrienden.....
-------------------------------
Oké, ik denk dat ik er een einde aan ga breien met het aankomende hoofdstuk (1 of 2) aan t verhaal.
Ik heb heeeeel lang niet geüpdate, sorry. Ik had het gewoon te druk en te weinig inspriatie.
Wat vinden jullie van dit verhaal? Enig idee wat voor thema verhaal jullie willen zien (demigods, fantasy, fictie, teenagerdrama etc.)?

Xxxx Me

Strijd der wolven [Dutch/Nederlands]✔️Where stories live. Discover now