Trapped In (COMPLETED)

Chapter 11: Aftermath

It was the ray of the sun that passed through the small aperture of the window that woke me up. My mind was a little bit groggy when I felt that something was off.

Nang tuluyan nang magising ang diwa ko at masanay ang aking mata sa liwanag ay agad akong napalingon sa bandang kaliwa.

I felt the warm air fanning my cheeks that made me know that someone was beside me.

At hindi nga ako nagkamali. I saw Andrew, his face was only few inches away from me. Kahit na hindi ako nakatingin sa salamin ng mga sandaling 'yon ay sigurado akong nanlalaki ang mata ko habang nakatingin sa kanya.

From a not so serious face, ngayon ay sobrang lapad na ng ngiti niya na tila ba naaaliw sa naging reaksyon ko.

"Hi." Bati niya matapos hawiin ang ilang hibla ng aking buhok na nasa mukha ko.

Uminit ang mukha ko sa ginawa niya. Hindi ko alam kung bakit pero naiilang ako sa ginagawa niyang 'yon. Bumilis din ang tibok ng puso ko dahil sa kaba dahil hindi ko maiwasan na isipin ang mga imahe naming dalawa sa naging panaginip ko.

Dahil sa ilang na naramdaman ay umisod ako nang konti palayo sa kanya dahil halos ilang tulak na lang at magkakahalikan na talaga kami sa lapit.

That's when I felt it, pain, the pain in my most intimate part. And it hit me, it became clear all of a sudden, the blurry images of us, it was not a dream. It actually happened, I and Andrew had sex last night.

With that realization, I immediately covered my face with a blanket.

Nakakahiya! Hindi ko akalain na gano'n lang kadali na naisuko ko ang sarili sa kanya. Walang hiyang alak talaga.

Narinig ko ang munti niyang tawa na ikina-kunot ko ng noo. Wala akong nakikitang nakakatuwa sa nangyari sa amin.

"Chloe, you should get up. I've already ordered our breakfast. Any minute by now, dadating na 'yon." Malumanay niyang sabi habang sigurado ako na nakatingin pa rin sa nakatakip kong mukha.

"No." Tanging nasagot ko.

I don't know what to say. Hindi ko kayang makaharap siya matapos ang nangyari. Hindi ko kayang i-arte na hindi ako naiilang sa kanya. Nahihiya ako sa ginawa ko. Nahihiya ako sa sarili ko.

Pilit niyang hinahawi ang kumot na pinantakip ko sa mukha. "Come on, Chloe. Don't hide."

At dahil mas hamak na malakas siya sa akin at idagdag pa na sobra ang panlalambot na naramdaman ko ay madali niya lang naibaba ang kumot pati na ang dalawa kong palad na hawak niya na rin kaya 'di ko na magawang magtakip ng mukha gamit nito.

"Good morning." Maaliwalas na mukha na bati niya nang magsalubong ang aming mga mata.

His wide smile that greeted me when I woke up was gone. There was no hint of mockery on his face, too.

"I'm sorry." I blurted out without thinking much.

Hindi ko rin maintindihan kung bakit 'yon agad ang nasabi ko. I felt like I really need to apologize. I felt that what happened last night was my mistake. If I didn't get drunk, if I didn't grind on him, if I didn't urge him to continue, if I had stopped him when he asked me to, that union last night should have not happened at all.

Kahit ayaw ko, kahit gusto ko na hindi na lang, everthing happened, every memory was bloody vivid in my mind. Bawat detalye ay alalang-alala ko kahit na inakala kong ito'y panaginip lamang.

"Why are you saying sorry?" Naguguluhan niyang tanong.

"Sorry, I didn't mean it to happen. I know that I'm the one who teased you. Ako 'yong dahilan kung bakit tayo nauwi sa gano'n kaya sorry, sorry talaga."