Carnivore

Οι άγγελοι

ΟΙ ΆΓΓΕΛΟΙ, δεν ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο. Η τέχνη ανήκει αποκλειστικά και μόνο στον δημιουργό της. Και εγώ τι κάνω ακόμα εδώ;

'Καλημέρα.'

Το χέρι του χαιδευει απαλά αλλά γρήγορα την πλάτη μου. Ανατριχιάζω.

'Καλημέρα.'
'Πώς κοιμήθηκες;'

Γελώ ελαφρά. Η ερώτηση αυτουνού που σε κρατάγε αγκαλιά ενώ αποκοιμιόσουν από το κλάμα.

'Καλά κοιμήθηκα...'

Δεν μιλάμε καθόλου μόνο κράτα το χέρι μου και το χαιδευει στοργικά. Δεν μιλάω ούτε εγώ.

'Απόψε θα έρθεις ξανά ε;'
'Θες;'

Τα πράσινα μάτια του φωτίζονται ζωηρά στο άκουσμα της πρότασης μου.

Λάμψη, λάμψη, λάμψη.

Νεύω θετικά προσπαθώντας να κρύψω ένα χαμόγελο. Ένα αληθινό χαμόγελο.

'Τότε θα είμαι εκεί.'

Δηλώνει και αφήνω το χαμόγελο να γλιστρήσει στα χείλη μου.

Χαμηλώνω το κεφάλι μου. Το απαλό του χέρι σηκώνει το πιγούνι μου ώσπου να τον κοιτώ στα μάτια.

Τα βλέφαρα μου βαραίνουν την στιγμή που νιώθω την ανάσα του στις άκρες των χειλιών μου.

Το χέρι του χαιδευει τον σβέρκο μου ζεσταίνοντας τον. Ανοίγω τα μάτια στιγμιαία και συναντώ τα καταπράσινα δικά του.

Με κοιτάει σαν να ζητά άδεια. Τα γαλάζια μου ματια του την προσφέρουν απλόχερα.

Τα χείλη του αγγίζουν τα δικά μου πολύ απαλά μέχρι που σφραγίζουν απολύτως μεταξύ τους. Το άλλο του χέρι ταξιδεύει στο δικό μου και μπλέκει τα δάχτυλα μας.

Το κουδούνι της πρώτης ώρας χτυπά και μας χωρίζει απότομα. Κόκκινη, αρπάζω την τσάντα μου και κατευθύνομαι προς το εσωτερικό του κτηρίου ενώ αυτός με ακολουθεί.

19:40

Ο απαλός ήχος της σελίδας που γυρίζει, γεμίζει τον χώρο για άλλη μια φορά.

Οι κόρες μου ακολουθούν μια συνεχόμενη, μια επαναλαμβανόμενη πορεία πάνω στο απαλό χαρτί.

Το μυαλό μου αποστηθίζει κάθε λέξη που κείτεται παντού στο βιβλίο και την κάνει μέρος του.

Το σώμα μου αλληλεπιδρά με αυτό της πρωταγωνίστριας όταν ανακαλύπτει την μυστική κρύπτη που τόσο καιρό έψαχνε.

Τα μαλλιά μου ανακατεύονται απότομα.

Κοιτώ τον χώρο μα δεν βλέπω τίποτα. Αέρας θα φύσηξε.