İşte oradaydı...
Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım.
O kadar güzeldi ki...
Bir papa...
Dayanamadım, o kadar çok mesaj geldi ki bir bölüm daha atmayı uygun gördüm.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Keyifli okumalar...
&
İkilem...
Her iki durumda da büyük olaylar yaşanacağını biliyordum. Uygar'ın her şeyi öğrenince Selim'i öldürmekten beter edeceğini daha önce yaşadığım benzer olaylardan dolayı tahmin edebiliyordum.
Bir insanın bile bile canına kast etmek benim kişiliğime aykırı bir hareketti. Ama eğer anlatmazsam Selim daha da ileri gidecek ve belki de bana zarar verecekti. En kötüsü de Uygar'ın güvenini kaybedebilirdim, işte buna dayanamazdım, onsuz yaşamayı göze alamazdım..
Ne olursa olsun bu gece Uygar'a tüm olanları anlatacak ve onunla aramda gizli hiçbir şey bırakmayacaktım. Bir de Eda mevzusu vardı tabii ki, onun buraya davet edilmesi beni çileden çıkarıyordu.
Uygar elini sırtıma koyduktan sonra eğildi ve gözlerime bakarak sordu. "Yemeğine dokunmadın ve çok durgunsun, seni üzen bir şey mi var, Zeynep'im?"
Eda'nın sözlerinin aksine, Uygar'ın aklı hep bendeydi. Her an benimle ilgileniyor, bana dokunmadan ve beni koklamadan duramıyordu. Beni kullandığına inanmıyordum. Sevgisinden şüphem yoktu elbette, ama Eda'nın burada ne işi olduğunu merak ediyordum.
Gözlerimi kaçırarak, “Şey…” deyince Uygar gülümsedi ve işaret parmağının tersiyle yanağımı okşayıp beni taklit etti: “Evet, şey! Ama o şey ne?”
Ona gülümsemeye çalıştım, ama sahte olduğu çok belliydi. Derin bir of çektikten sonra bütün cesaretimi topladım: "Uygar, bilmen gereken bir şey var. Lavaboda Eda'yı gördüm ve bana buraya onu senin davet ettiğini söyledi, bu doğru mu? Neden? Neden böyle bir şeye gerek duydun?"
Bir anda kaşlarını çattı ve gözleriyle salonu taradıktan sonra öfkeyle, "Yalan söylemiş, geldiğinden haberim bile yok. Sana başka ne söyledi? Seni üzecek ne yaptı? Neden dinledin onu, Zeynep? Seni etkilemesine neden izin verdin? Lanet olsun, yanından ayrılmamalıydım!"
Konuşmama fırsat bile vermeden ayağa kalktı. Ne uğradığımı şaşırmıştım. Başını çevirip arka tarafta bekleyen Kadir'e baktı ve onunla birlikte hızla salondan ayrıldı. Dudaklarımı bükerek arkasından bakarken Derin'in elime dokunduğunu hissettim. Başımı çevirip üzgün gözlerle ona bakınca o da bana aynı şekilde bakarak iç çekti: "Ne oldu, yine niye delirdi bu adam? Ne gece be! Kız yeminle bizim evde oturup tombala çevirseydik daha iyiydi, mayın tarlasından beter burası. Ay şiştim artık."
