Serendipity || Park Jimin

-1-

7 numaralı kapının arkasında,rahat görünen beyaz yastık ve yorganının bulunduğu yatağına oturmuş,karşısındaki sandalyede,sarı saçları ve siyah gözleriyle kendisine bakan bir kızın oturduğunu iddia eden Park Jimin'in yanına küçük adımlarla ilerlediğimde kafasını kaldırdı.Yaklaşık üç saniye yüzüme baktıktan sonra yavaşça yorganın altına girdi.Fısıldayarak konuştuğunu fark ettiğimde yatağının ucuna,sanki doktoru değil de arkadaşıymışım gibi oturdum.

"Yine o sandalyede oturuyor doktor,gördün değil mi?Sarı saçlarını yine salmış omuzlarından aşağıya.Onu sevmediğimi söylediğim günden beri saçlarını toplamıyor.Saçlarını topladığı gün,ellerini tutmak zorunda kalacağımı söylüyor.Buna hazır olmadığımın farkındaymış,duydun değil mi?Haklısın,delirmiş o.Ellerini tuttuğumda öleceğimi biliyorum doktor.Ölmek istemiyorum.Pencere olmadığı için burayı aydınlatamıyor güneş belki ama güneşi tekrardan görmek istiyorum, bulutların üzerime düşürdüğü gözyaşlarını engellemek için diğerleri gibi şemsiye açmak yerine gülümsemek istiyorum,hayatta kalmak istiyorum.İzin vermeyeceksin değil mi doktor? Yok olmamı izlemeyeceksin,değil mi?" dedikten sonra cevap vermemi beklemeden her zamanki gibi arkasını dönerek yeni kesilmiş tırnaklarıyla duvara bir şeyler kazımaya başladı.Görmemi istemediğini bildiğim için zorlamadan ayaklarımı sürüyerek odadan çıktım...