The Kingdom (The Forest 2) ✔

Hoofdstuk 3

We liepen stil naar de keuken toe. Daar aangekomen kropen we over de grond naar de deur. Ik had geen problemen met het kruipen, ik was klein en wendbaar. De bakkerszoon stootte zijn hoofd een paar keer tegen het aanrecht en de rest had het ook niet veel beter.

De prins was als eerste bij de deur en opende hem. Hij glipte naar buiten en de rest volgde zijn voorbeeld. We liepen een trap op en kwamen bij een gang aan.

"Oké hier splitsen we op." De prins fluisterde, "Groep 1 gaat rechts en groep 2 links."

Iedereen sloop naar de kant waar hij heen moest. De prins liep vooraan ons groepje en wij volgden hem in stilte.

Opeens ging er een deur open en stroomde er licht de gang op. We drukten ons tegen de muur maar de prins rende naar de deur.

"Moeten we achter hem aan?" Vroeg de gorilla man.

"We weten niet wat er achter die deur is." De bakkerszoon keek twijfelend naar de deur.

"Ik ga." Ik rende zo stil mogelijk naar de deur en hoorde de dokter "Tessa!" fluisteren.

Ik liep naar binnen en zag de prins voor de koning staan, zijn zwaard op de keel van de koning.

"Dat is het meisje! Ze heeft de koningin gedood." Voor de koning nog meer kon zeggen sneed de prins zijn keel door. De koning zakte op de grond en hoestte bloed op. De prins boog naar hem toe en de lippen van de koning bewogen even en toen stopten ze weer, alsof er niks gebeurd was.

Ik kon me niet bewegen, k had gedacht dat het goed zou voelen om de koning te zien sterven. Maar het voelde vreselijk, zijn levenloze lichaam daar te zien liggen.

"Is dat waar? Heb jij de koningin gedood?" De prins hief zijn zwaard. Ik kon me niet bewegen en mijn mond was droog.

"Antwoord me! Heb je haar gedood?" Hij liep dreigend naar me toe.

"Nee." Het kwam er als een zacht gepiep uit.

"Je was dood, neergestoken door de jager." De prins zette een stap dichterbij, zijn zwaard nog steeds geheven.

"Ja. Maar ik ben gered." De prins sprong naar voren en haalde uit met zijn zwaard. Het voelde alsof mijn benen vast gelijmd waren aan de grond. Ik sloot mijn ogen en wachtte op het moment dat het zwaard me zou raken.