Don't tell anyone! [Dutch]

2) Ravens ouders

Na die week strafwerk schrijven stonden de woorden al diep in Ravens arm gekerfd. Ze bedekt het met dikke lagen foundation van haar kamergenoten, om het verborgen te houden. Maar deze week is dat niet het enige waar ze zich druk om maakt. Madame Pomfrey de zuster van Hogwarts had haar al naar de Whomping Willow gebracht, daaronder zit de doorgang  naar The Shrieking Shack, waar Raven veilig in een weerwolf kan veranderen zonder anderen in gevaar te brengen. Ze rende door de doorgang en kwam uit in het vanbinnen uit verwoeste gebouw. Raven weet dat het voor haar ook al gebruikt was door Professor Lupin, de leeraar Defence Against the Dark Arts toen zij in leerjaar 5 zat. Toen hij kwam moest ze gewoon naar The shrieking shack en hij naar the Forbidden Forest. Professor Snape maakte die tijd het drankje wolfsbane voor hem om de transformatie minder pijnlijk te maken, zodat hij zich beter kon beheersen. Raven zucht en kijkt door een kiertje naar buiten, de volle maan komt bijna op. Opeens begint overal haar te groeien, raven scheurt uit haar Muggle kleding, haar handen worden klauwen, haar voeten worden poten, haar gezicht word een snuit. Tranen komen op in haar ogen, ze voelt de woorden in haar arm branden. Ze staat op en spitst haar wolven oren, en huilt naar de volle maan. Op dat moment kan Raven haarzelf niet meer in bedwang houden. Ze kan alleen maar alles op haar af laten komen, en de pijn in haar lichaam toelaten..

***

Raven word wakker in bet midden van The shrieking shack, ze licht kermend van de pijn op de grond. Ze opent moeizaam haar ogen en kijkt naar haar arm met de woorden, full moon is a weakness. Ze probeert op te staan maar het gaat niet, het doet pijn alles doet pijn, een traan loopt langs haar wang naar beneden, ik ben een monster denkt ze. En haar betraande ogen vallen dicht.

***

"Raven, Raven", madame Pomfrey staat voor haar neus, "Huh", raven maakt haar ogen open, ze ligt in de ziekenzaal. "Je hebt ernstig bloedverlies meid", ze kijkt naar haar arm, er zit verband omheen, heeft ze gezien wat er in gekerfd stond vraagt raven zich af. Dan kijkt ze opzij en ziet ze de reuzengedaante van Hagrid, "Hagrid", zegt ze verbaast, en ze kreunt een beetje, haar hele lichaam bonkt van de pijn bij de kleinste beweging, "Toen je niet naar buiten kwam heb ik Hagrid gevraagd om te kijken", Hagrid knikt en kijkt Raven aan. Raven vraagt zich af hoe hij ooit onder the womping willow en door de doorgang gekomen is. Hagrid knikt naar haar en Madame Pomfrey en stapt door de deur. Hij is nog niet weg of er komt een groep jongens in zwerkbalgewaden aan lopen, de helft van Gryfindor en de andere Slytherin. Een van Slytherin genaamd Draco Malfoy heeft een dik blauw oog en houd zeurend zijn arm vast, een van de Weasley twins heeft een bloedneus. Madame Pomfrey rent op ze af met in de ene hand haar toverstaf en de ander een stuk verband. Ze wuift alle omstaanders weg en zo zijn alleen nog maar Fred George, en Draco over. Alledrie kijken ze doordringend naar Raven, naar de bloederige schrammen op haar gezicht en het verband om haar hoofd en arm, wat nog een beetje rood kleurt. Raven wil wegduiken onder de dekens, maar ze kan zich niet bewegen, ze heeft het gevoel alsof ze zo rood als een tomaat is. Uiteindelijk doet ze haar ogen dicht en hoopt dat de jongens er niet te veel achter zoeken. Ze hoort Draco zeuren over zijn arm, en Fred en George met elkaar praten. Ze hoort de stem van Professor Umbridge "Fred en George Weasley, precies de mensen die ik zocht. Raven hoort de deur met een klap dichtslaan. Na een tijdje hoort ze klakkende hakken weglopen en hard gevloek. Fred en George komen boos naar binnen en smijten de deur zowat dicht. "Waarom moet dat nu zo", vraagt Madame Pomfrey, "wat is er aan de hand jongens?" "We mogen geen Quiditch meer spelen", "we zijn van het veld geschorst door Umbridge", madame Pomfrey rolt met haar ogen en slaakt een zucht, zo te zien is Umbridge niet echt haar favoriete soort mensen.

***

Die nacht moet Raven op de ziekenzaal doorbrengen. Ze moet telkens haar ogen opnieuw sluiten, maar het lukt niet. De woorden onder haar verband branden, de schrammen op haar gezicht beginnen met bloeden en ze voelt het langs haar gezicht sijpelen. Haar ogen staan wagenwijd open, ze hoort donders in haar oren, en tranen liggen op haar irissen klaar om te vallen. Ze schiet overeind, en ze zet haar voeten op de ijskoude vloer. Ze slaat de deken van haar af en staat op. Ze sluipt richting de deur en doet hem zo stil mogelijk open. Als Raven op de gang staat begint ze te rennen, ze rent naar de waterspuwer "appeltaart", fluistert ze. De waterspuwer schrikt wakker, "appeltaart", zegt ze ongeduldig. Hij schuift aan de kant en raven gaat staan die zoals gewoonlijk in een spiraal omhoog begint te draaien. Zonder pardon trekt ze de grote houten deur naar Dumbledore's kantoor open en stapt ze naar binnen. "Wie waren mijn ouders", roept Raven, tranen lopen over haar wangen ze schrikt van zichzelf en weet niet waarom ze dit opeens zo graag wilt weten. Waar eerst het bureau stond staat nu een bed, Dumbledore gaat rechtop zitten en pakt zijn toverstaf, met een zwiepje gaat er een lichtje aan en kijkt ze hem doordringend aan. "Ik weet dat u het weet", zegt raven schokkerig. Headmaster Dumbledore staat en laat met zijn toverstaf zijn bed veranderen in zijn bureau. Hij neemt plaats en gebaart Raven hetzelfde te doen. Terwijl Raven gaat zitten haalt Dumbledore diep adem. "Weetje Raven", begint Dumbledore, "Jouw vader en moeder hebben elkaar in het zesde jaar op school ontmoet, je moeder was een Ravenclaw en je vader een Gryfindor." "Toen ze allebei achttien waren kregen ze jouw broer Marshall, je vader wou absoluut geen kinderen omdat hij een weerwolf was, maar toen Marshall geen weerwolf was, konden ze nog wel een gok wagen, en kregen ze jouw. ",Bij puur toeval was jij wel een weerwolf, en omdat je moeder al snel door ziekte stierf bleef je vader achter met twee baby's waarvan een een weerwolf". Dumbledore zucht even, en Raven is stil, het enige wat ze wil is dat hij doorpraat en dat niet voorkomen door nu iets te zeggen. Na die stilte gaat Dumbledore verder,"Elke maand stuurde je vader jij en je broer naar een goede vriend, zodat hij kon transformeren, jij transformeerde natuurlijk ook, maar zo'n klein wolfje was nog in bedwang te houden", "toen je vader bij de orde of Phoenix ging moest hij opdrachten doen waardoor hij niet meer voor jouw en je broer kon zorgen, hij bracht Marshall naar familie Weasley, omdat hij wist dat Molly goed voor hem kon zorgen, hij wilde haar niet belasten met een weerwolf kind dus bracht hij jouw naar het st Mungo's Hospital waar ze een speciale afdeling hadden voor weerwolven." "Toen Marshall dertien jaar was kon hij al goed voor zichzelf zorgen hij was een slim jongetje dus je vader vond het goed om jullie samen te laten wonen, maar wel in het geheim omdat het Ministry er fel op tegen was", ,"Marshall heeft nooit echt gevraagd naar zijn ouders ten opzichte van jouw." Raven fronst haar wenkbrauwen en laat alles tot zich door dringen, "dus mijn moeder is dood", Dumbledore knikt, "maar mijn vader niet", weer schud hij ja. "Maar wie is mijn vader", even is Dumbledore stil ,"Dat kan hij je beter zelf vertellen Raven, je vader is een slimme man en heeft zo zijn redenen om achter te houden dat hij überhaupt kinderen heeft".

***

De volgende ochtend word Raven wakker gemaakt door Madame Pomfrey de zuster, ze drukt een drankje in haar hand, "opdrinken en je mag weg", zegt ze. Raven knikt, ze kent dit drankje het verzacht pijn en laat verwondingen sneller helen, maar ook al ruikt het naar zoet snoep de smaak is vreselijk. Ze gooit het achterover en rent de ziekenzaal uit, ze gaat de meisjesslaapkamer van Gryffindor in en kleed zich om. Iedereen is al aan het ontbijten in the Great hall en als ze dit keer niet alleen wil ontbijten moet ze snel zijn. Snel pakt ze een beetje foundation van Katie Bell en smeert het over de ingekerfde woorden. Ze rent door de leerlingenkamer en wil net door de doorgang naar buiten stappen als ze haar naam hoort. Ze draait haar hoofd en kijkt recht in de ogen van Fred en George Weasley, ze draait snel haar hoofd terug en springt door het gat, rennend naar de Great hall denkt ze aan gisteren, hoe ze naar haar keken toen ze op de ziekenzaal lag. Na het eten met onder anderen Angelina, Johnson Katie Bell, Hermione Granger, Ginny Weasley, en een heleboel andere Gryffindor meiden. Moet ze zich haasten om optijd in de les van Professor Umbridge te komen. Ze is net op tijd en gaat zitten, helemaal alleen achterin de klas. Umbridge hoge stem begint te praten over van alles en nog wat. In haar eerdere jaren vond ze defense against the dark arts interessant en na care of magical creatures een van de leukste vakken. Nu was het saai en dat vooral omdat er lesmethoden die goedgekeurd waren door het Ministry of Magic werden gebruikt, en dat betekende NIET toveren. Raven schrikt op uit haar dagdroom doordat er een propje perkament op haar tafel word gegooid, ze vouwt het open, Hé we moeten praten, kom na het eten in de bibliotheek (alleen wij met zn drie) staat er. Raven kijkt op om te zien wie dit briefje heeft gegooid, Fred en George Weasley die aan de andere kant van de klas zitten kijken haar vol verwachting aan, Raven schrikt en word rood, staat op en loopt de klas uit. "Dat word nablijven vanavond mevrouw Pines", hoort ze professor Umbridge zeggen, en vervolgens het gniffelen van een aantal Slytherins. Zijn ze erachter gekomen wat ze is, met snelle passen loopt ze de gangen door naar beneden richting Moaning Myrtles toilet, omdat daar nooit iemand was.
Ze stapt naar binnen en word meteen begroet door Myrtle zelf, "zo, zo het weerwolfskind komt weer zonder aankondiging mijn gebied binnenlopen." Raven zucht, Myrtle heeft haar nooit echt gemogen en toen ze erachter kwam dat ze een weerwolf was had ze iets om Raven mee te stangen. "Myrtle je weet dat niemand erachter mag komen", "waarachter mag komen", Raven kon haar zin niet eens afmaken of ze word onderbroken, "stalken jullie me ofzo", Fred en George houden hun schouders op. "Maar nu niet van onderwerp veranderen Pines", Ravens adem stokt in haar keel, "Uhm, uhm", stottert ze. "Ik help je wel even", roept Myrtle, ze duikt in een wasbak, waardoor water omhoog schiet, Raven word bedolven onder het vieze water en is kleddernat. "Nou, dat hielp echt Myrtle Dankje", Raven kijkt naar beneden, van haar arm druipen huidkleurige druppels, en een paar letters die in haar arm gekerfd staan worden onthuld. "wat is dit", vraagt een van de tweeling, de ander pakt mijn arm en veegt de resterende foundation met zijn hand weg. "Auh", de sneetjes zijn nog vers en een beetje ontstoken dood de make-up. "Voorzichtig Fred", zegt George, maar Fred lijkt het niet echt mee te krijgen,"Full moon is a weakness", fluistert hij, en hij trekt aan mijn arm, zodat George het ook kan zien. "Wat heeft dit te betekenen", vraagt George, Raven schud haar arm los, "gaat jullie niets aan, wat doen jullie hier eigenlijk, jullie hebben les", "Vanavond nablijven net zoals jij." Raven wil de jongens aan de kant duwen en de toiletten uitlopen maar ze word tegengehouden, "ho, ho ho, niet zo snel", "doe niet zo kinderachtig wat willen jullie van me!"  "Waarom was je plotseling verdwenen voor een paar dagen", "waarom willen jullie dat weten", "waarom lag je in de ziekenzaal", "dat gaat jullie niets aan", "waarom was je bij the womping willow met Madame Pomfrey"  "waarom staat er Full moon is a weakness in je arm gekerfd!" "Omdat ik een bloody weerwolf ben Oke!", Ravens ogen gloeien rood, ze kijkt naar Fred en George die haar alleen aanstaren, een traan rolt over haar wang en patst op de grond uit elkaar, "nu blij?"

Hii, bedankt voor het lezen van het tweede deel, Rea en vote zou leuk zijn. Ik heb mezelf voorgenomen dit boek wel af te maken dus hier deel twee!